Ανακοίνωση της ΣΣΠ για τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών

Καταποντισμός των αστικών δυνάμεων

Βήματα προς μια νέα ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας

 

1.    Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έχουν μεγάλη πολιτική σημασία. Το αποτέλεσμα τους αποτελεί μια ιστορικών διαστάσεων ήττα για τις αστικές δυνάμεις ΔΑΠ – ΠΑΣΠ και κυρίως τη ΔΑΠ, που αποκαθηλώθηκε από την 1^η θέση, την οποία κατείχε εδώ και 35 χρόνια, δηλαδή από το 1987! Την 1^η θέση φαίνεται ότι κατέλαβε η ΠΚΣ (με ορισμένες επιφυλάξεις για την ακρίβεια κάποιων αποτελεσμάτων που ανακοινώνονται). Ενισχύθηκαν σημαντικά όλες σχεδόν οι δυνάμεις της αριστεράς, φτάνοντας αθροιστικά το 50% των ψήφων.

2.    Οι φετινές εκλογές μπορούν να αποτελέσουν ορόσημο για το φοιτητικό κίνημα. Έγιναν σε μια περίοδο όξυνσης της οικονομικής και πολεμικής κρίσης, ακρίβειας και απειλής επισιτιστικής κρίσης, κατάργησης των κατακτήσεων και δημοκρατικών ελευθεριών, δεκάδων χιλιάδων νεκρών από την πανδημία, διάλυσης του ΕΣΥ κ.ά. Μέσα σ’ αυτά τα 3 χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές, προχωρά γοργά η ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης:  δραστική μείωση εισακτέων, κλείσιμο σχολών,  διαγραφές φοιτητών, τηλεκπαίδευση, νέος νόμος – πλαίσιο, ΟΠΠΙ. Δυστυχώς, η προεκλογική συζήτηση καταπιανόταν λίγο ή καθόλου με αυτά τα θέματα, με εξαίρεση την ΟΠΠΙ, με ευθύνη των αστικών δυνάμεων αλλά και των ΚΝΕ – ΕΑΑΚ. Αυτό είναι ένα αρνητικό φαινόμενο, που προξενεί ζημιά στο φοιτητικό κίνημα.

3.    Ψήφισαν περίπου 55.000 φοιτητές, 10.000 λιγότεροι από το 2019. Τη μείωση «καρπώθηκαν» αποκλειστικά οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, με απώλειες πάνω από 14.000 αθροιστικά. Συνεπώς, 4.000 περίπου παραπάνω φοιτητές ψήφισαν φέτος αριστερές δυνάμεις, περιορίζοντας την πτώση της συμμετοχής. Σημαντικό είναι ότι ψήφισαν όλα τα έτη, ακόμη και τα μικρά, παρότι μπήκαν στο πανεπιστήμιο σε μια περίοδο κλειστών σχολών, υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος και αδρανοποίησης των ΦΣ, με μεγάλη απουσία Γενικών Συνελεύσεων και σημαντικών κινητοποιήσεων πανελλαδικά και με μια χαλάρωση της σχέσης των φοιτητών με τους συλλόγους, το φοιτητικό κίνημα και τους αγώνες. Οι μειώσεις εισακτέων και το κλίμα κρατικής τρομοκατίας (π.χ. ΑΠΘ) επίσης ενίσχυσαν την πτώση της συμμετοχής. Από την άλλη,οι κινητοποιήσεις του χειμερινού εξαμήνου 2019-2020 καθώς και του Γενάρη – Απρίλη 2021 ενάντια σε ΟΠΠΙ και καταστολή, οπωσδήποτε τροφοδότησαν το φετινό αποτέλεσμα.

4.    Η ΔΑΠ έπεσε στη 2^η θέση, με περίπου 28% ή 14.000 ψήφους, χάνοντας περίπου τις μισές ψήφους από το 2019. Έχασε μια σειρά από συλλόγους «κάστρα» της (ΠΑΠΕΙ, ΠΑΔΑ κ.ά.), διατηρώντας πρωτιές σε ελάχιστα περιφερειακά κυρίως ΑΕΙ. Το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται: α)Στη μεγάλη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη/ΝΔ και κυρίως στην αντίθεση της νεολαίας στην εγκαθίδρυση της ΟΠΠΙ και τη διάλυση της δημόσιας – δωρεάν παιδείας. β)Στη βαθιά κρίση της ΟΝΝΕΔ, που μεγάλωσε τα 2 χρόνια των κλειστών σχολών λόγω της αποδυνάμωσης του μηχανισμού της (έλεγχος γραμματειών κ.λπ.). γ)Στη συνειδητή επιλογή του Μητσοτάκη και μιας ελίτ γύρω του να αυτονομηθούν πλήρως από το φοιτητικό σώμα, διαλύοντας κάθε δεσμό / έρεισμα μαζί του, μέχρι του σημείου να επιχειρούν την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων – χωρίς να εξαιρείται η ΔΑΠ. δ)Στην εσωτερική κρίση της ΝΔ.

5.    Συνεχίζεται η κατρακύλα της ΠΑΣΠ, η οποία έπεσε στην 4^η θέση με 10% ή 5.000 ψήφους, χάνοντας πάνω από το 1/3 των ψήφων της το 2019.Η κατάρρευση αυτή είχε αρχίσει από το 2012, με την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ – «πάγωσε» μετά την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ κατά την τετραετία 2015-2019– και συνεχίζεται πλέον ακάθεκτη. Το αξιοσημείωτο είναι πως το ΠΑΣΟΚ έχει να κυβερνήσει πάνω από 7 χρόνια (άρα δεν υφίσταται άμεση φθορά όπως οι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), ενώ υποτίθεται «ανασυγκροτείται» υπό την ηγεσία Ανδρουλάκη. Η πορεία της ΠΑΣΠ είναι μη αναστρέψιμη, προς την περιθωριοποίηση.

6.    Οι «ανεξάρτητοι» (ΠΑΝΚΣ) κατέβηκαν μόνο σε 3 συλλόγους πανελλαδικά (!) και είχαν ασήμαντα ποσοστά, παρά την υπερπροβολή τους στα αστικά ΜΜΕ, φανερώνοντας ότι δεν μπορούν να δημιουργήσουν «πάτημα» μέσα στα πανεπιστήμια.

7.    Το BLOCO, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, ανέβηκε περίπου κατά 500 ψήφους, φτάνοντας τις 1.200 και περίπου 2,5%. Παραμένει σε τεράστιo χάσμα από τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, παρά υποτίθεται την «ανασυγκρότηση» του τελευταίου. Πράγμα που δείχνει ότι κι αυτός διέρχεται την ίδια κρίση, ουσιαστικά, όπως όλες οι αστικές νεοφιλελεύθερες-μνημονιακές δυνάμεις.

8.    Την 1^η θέση φαίνεται ότι κατέλαβε η ΠΚΣ(με την επιφύλαξη που σημειώσαμε παραπάνω) με 16.684 ψήφους ή περίπου 33,5%, ενισχυόμενη κατά μερικές χιλιάδες ψήφους από το 2019. Αν και είναι ένα αποτέλεσμα σημαντικό, δεν αποτελεί κάτι βαθύτερο από μια στρεβλή έκφραση της θολής, ακόμα, αναζήτησης της νεολαίας για μια διέξοδο και προς τα αριστερά: α)Η ΠΚΣ (μαζί της και τα ΕΑΑΚ) έχει κάνει μια σημαντική δεξιά μετατόπιση, με τους «συμβολικούς αποκλεισμούς», τους «συντονισμούς των ΔΣ» - και ουσιαστικά την απουσία κάθε πραγματικού σχεδίου για το πως θα σταματήσει την ΟΠΠΙ. β)Όλα τα προεκλογικά συνθήματα της ΠΚΣ ήταν απολίτικα (π.χ. «Μόνοι τους κι όλοι μας»), εκβιάζοντας τη νεολαία να την ψηφίσει για «να γκρεμίσει τη ΔΑΠ» – όπως κάνει ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές. Η ΠΚΣ έχει έτσι συμβάλλει καθοριστικά σε μια αποπολιτικοποίηση των διαδικασιών των συλλόγων, όπως και στη μετατροπή των εκλογών σε ένα «δημοψήφισμα» υπέρ ή κατά της ΟΠΠΙ και κυρίως της ΔΑΠ. Καμία συζήτηση για την αντιπαράθεση πολιτικών προγραμμάτων και θέσεων, για το πώς θα αντιμετωπιστεί η ΟΠΠΙ, η διάλυση της δημόσιας παιδείας, ο πόλεμος κ.τ.λ.Όλα λύνονται με την ψήφο στην ΠΚΣ. γ)Η χρήση μεθόδων βίας και νοθείας αντίστοιχων σχεδόν με αυτές των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ (και ιδιαίτερα ενάντια σε μικρότερες αγωνιστικές δυνάμεις, όπως και η ΣΣΠ).

9.    Η εκλογική συνεργασία ΕΑΑΚ/ΑΡΕΝ κατέλαβε την 3^η θέση με 7.600 περίπου ψήφους ή 15%, ενισχυμένη κατά 1.300 ψήφους από τις τελευταίες εκλογές.Είναι η 1^η φορά τα τελευταία 10 χρόνια (ενδεχόμενα σε όλη τη Μεταπολίτευση) που το αντικυβερνητικό ρεύμα στις φοιτητικές εκλογές το καρπώνεται κυρίως η ρεφορμιστική (ΠΚΣ) και όχι η εξωκοινοβουλευτική/άκρα αριστερά. Αυτό οφείλεται στη σοβαρή αποδυνάμωση των μαχητικών και αντικαπιταλιστικών χαρακτηριστικών των ΕΑΑΚ, στη μετατροπή τους σε ένα είδος εκλογικής «παναριστεράς» - ιδιαίτερα στην τεράστια υποτίμησή τους για τις δομές αυτοοργάνωσης (επιτροπές, συντονιστικά), στις οποίες αναφέρονται όλο και πιο σπάνια. Συνολικά, με όλο και λιγότερες εξαιρέσεις, ταυτίζονται σε θέσεις και πρακτική με την ΠΚΣ, ακολουθώντας όλο και περισσότερο τη δεξιά μετατόπισή, την αποπολιτικοποίηση κ.λπ. που προωθεί η τελευταία. Η προσπάθεια να «αντιμετωπιστεί» αυτή η κατάσταση από τις συνιστώσες των ΕΑΑΚ με θριαμβολογίες, ανακηρύσσοντας «νίκες» κ.λπ. είναι εντελώς αδιέξοδη. Και μόνο ο τρόπος που διαλύθηκε πρόσφατα το διήμερό τους, δείχνει αυτό το αδιέξοδο των στρεβλών και εκφυλιστικών φαινομένων και ανταγωνισμών στο εσωτερικό τους.

10.  Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τις αστικές δυνάμεις: οι ΔΑΠ – ΠΑΣΠ χάνουν στηρίγματα και μηχανισμούς, «Ανεξάρτητοι» και BLOCO ασθμαίνουν. Συνεπώς, προκύπτει μια αδυναμία ενσωμάτωσης των φοιτητών – φέρνοντας ως αναγκαιότητα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη (και λίγο-πολύ για κάθε μνημονιακή κυβέρνηση) την εισβολή της ΟΠΠΙ, την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων και αγώνων. Επιστρέφουμε σε μια κατάσταση που θυμίζει, από αρκετές απόψεις, το μετεμφυλιακό καθεστώς: μόνες δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος οι αριστερές, αντιμέτωπες με διαρκείς διώξεις των κρατικών μηχανισμών καταστολής.

11.  Η ενίσχυση της αριστεράς δείχνει μια πρώτη τάση, μια θολή ακόμα αναζήτηση της νεολαίας, την αρχή μιας ριζοσπαστικοποίησης. Το αν αυτά θα μετασχηματιστούν σε ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που θα πραγματοποιήσει έναν αγώνα διαρκείας (συμβάλλοντας στην ευρύτερη ανασυγκρότηση και του φοιτητικού κινήματος), εξαρτάται από το αν θα καταφέρουν οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς να ενισχυθούν. Αν θα αποτελέσουν έναν δίαυλο για την ενεργή συμμετοχή στον αγώνα, στις δομές αυτοοργάνωσης πλατιά κομμάτια της νεολαίας, υπερβαίνοντας τα εμπόδιατης ΚΝΕ ή και τα αδιέξοδα των ΕΑΑΚ. Η ΣΣΠ είναι σίγουρη πως η νεολαία θα τα καταφέρει, όπως διαχρονικά έχει αποδείξει (Εξέγερση Πολυτεχνείου 1973, φοιτητικά κινήματα 1979-1980, 1990-1991, 2006-2007, Δεκέμβρης 2008 κ.ά.). Συνεπώς, η κρίση του φοιτητικού κινήματος δεν αντιμετωπίζεται αυτόματα με αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, η «περίοδος χάριτος» για την ΠΚΣ, ώστε να δείξει πραγματικά την πολιτική της, είναι μετρημένη. Το εκλογικό της αποτέλεσμα θα δοκιμαστεί στην πράξη, με την προσπάθεια εισβολής της ΟΠΠΙ, πιθανά από τον Ιούνιο. Θ’αρχίσει πάλι η ΠΚΣ τις «συμβολικές κινήσεις», οπώς πρόσφατα στο ΑΠΘ, όταν παραδίπλα είχε στρατοπεδεύσει η αστυνομία; Θα παρουσιάζειν πάλι «νίκες» εκεί που η κυβέρνηση περνάει τις πιο σκληρές επιθέσεις; Θα ρίχνειν και πάλι λάσπη σε όποια αντίσταση ή έκρηξη προκύψει, χαρακτηρίζοντας την ως «προβοκατόρικη»; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη… Το ίδιο μετρημένα είναι τα περιθώρια των ΕΑΑΚ, για να δείξουν αν μπορούν να υπερβούν την απουσία ενός σχεδίου αγώνων και τις αδυναμίες της πολιτικής τους.

12.  Εντείνεται παράλληλα η ντε φάκτο διάσπαση των φοιτητικών συλλόγων, με τη συνέχιση των σοβαρών εκφυλιστικών φαινομένων στο εσωτερικό τους. Στην ΑΣΟΕΕ, η ΠΑΣΠ για άλλη μια χρονιά πήρε την κάλπη και έκανε δικές της εκλογές εκτός ασύλου μαζί με ΔΑΠ-ΠΑΝΚΣ. Στο ΔΙ.ΠΑ.Ε., η ΠΚΣ προχώρησε διασπαστικά στην ίδρυση «δικών της» συλλόγων που έκαναν εκλογές πριν της 18 Μαΐου, θέλοντας να δημιουργήσει νέες «σφραγίδες». Η μη σύμφωνη αναγνώριση του αποτελέσματος από όλες τις δυνάμεις, που αποτελεί μια διαχρονική πληγή του φοιτητικού κινήματος και σχετίζεται και με τη διάλυση της ΕΦΕΕ, ενισχύει τη διάσπαση των ΦΣ, αφού πλέον αμφισβητείται το ποιος είναι 1^η δύναμη.

13.  Η ΣΣΠ ενισχυθήκε, έχοντας δικό της ψηφοδέλτιο σε 28 συλλόγους, κερδίζοντας 368 ψήφους και 29 έδρες (από 313 και 17 αντίστοιχα το 2019), στις 4 πόλεις που παρεμβήκαμε, με ποσοστό 0,7% πανελλαδικά. Για άλλη μια χρονιά, ενισχύεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων διατηρώντας την 3^η θέση (περίπου στο 10% των ψήφων, 237 ψήφους από 186) και με πρωτιά και αυτοδυναμία στην Φιλοσοφία, 2^η θέση στο Φυσικό με 3 έδρες (47 ψήφοι – 28%). Στην Θεσσαλονίκη, η ΣΣΠ παίρνει το 1,2% των ψήφων στο ΑΠΘ, κερδίζοντας έδρες σε συλλόγους που κατέβηκε για πρώτη φορά (Γεωλογία 2 έδρες, Πολιτικές Επιστήμες 1 έδρα) και κατακτώντας την 2^η θέση στο Φυσικό. Σημαντική ενίσχυση και στο ΔΙΠΑΕ, στην Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, όπου η ΣΣΠ παίρνει 2 έδρες. Στην Αθήνα, παίρνει έδρα στους Μηχανολόγους Μηχ. ΕΜΠ στο πρώτο εκλογικό της κατέβασμα. Για πρώτη φορά, η ΣΣΠ εμφανίζει ψηφοδέλτια στην Πάτρα, σε 2 σχολές. Η ΣΣΠ ενισχύεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, κόντρα στην κρίση του φοιτητικού κινήματος. Έχοντας ξεκινήσει από χαμηλή αφετηρία, η παρέμβασή μας διαμορφώνεται βήμα βήμα πανελλαδικά. Αυτό με τη σειρά του τροφοδοτεί τις αντιστάσεις και αγώνες μέσα στις σχολές, κάθε σημαντική προσπάθεια, όπου η ΣΣΠ προσπαθεί πάντα και έχει συμμετάσχει από την πρώτη γραμμή.

14.  Το κενό που αφήνει η κατάρρευση των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ δεν πρέπει να πάει χαμένο.Ως ΣΣΠ, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μετασχηματίσουμε την αριστερή στροφή της νεολαίας στην ανάπτυξη ενός μαζικού και μαχητικού φοιτητικού κινήματος, για την ανάπτυξη της ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικοποίησης της νεολαίας. Κόντρα στις αποτυχημένες και αδιέξοδες συνταγἐς των φανταστικών «νικών», «συμβολικών κινήσεων», στην ανάθεση του κινήματος σε «αυτόκλητους εκπροσώπους» και σε «συλλόγους – σφραγίδες». Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να παλέψουμε για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας, για το μέλλον που μας αντιστοιχεί, ενάντια σε ΟΠΠΙ - νόμους Κεραμέως – πόλεμο – ακρίβεια, για να ανατρέψουμε την φιλοπόλεμη κυβέρνηση της ΝΔ και να τσακίσουμε τους δυτικούς ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.