ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Όλοι στον αγώνα για να μην περάσει ο νέος Εργασιακός
Νόμος
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΕΘ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
Σάββατο 10
Σεπτέμβρη - 5:30μμ - Εγνατία με Αγ. Σοφίας
Παρά τα όσα ακούγονται από την άθλια
συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για ανάπτυξη, επενδύσεις ακόμα και έξοδο από την κρίση
και τα διάφορα success story, η πραγματικότητα συνεχώς την διαψεύδει. Η οικονομική
κρίση οξύνεται και βαθαίνει, το χρέος συνεχώς αυξάνεται, μπαίνουν λουκέτα
σε μεγάλες επιχειρήσεις (Μαρινόπουλος, JET OIL, Ledra Hotel,
κ.α), αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο, η ανεργία παραμένει σε
τερατώδη ποσοστά και η φτώχεια ξεπερνά πλέον το 40%. Η κυβέρνηση χάνει κάθε
έρεισμα στους εργαζόμενους και τη
νεολαία, απομονώνεται και αντιδραστικοποιείται όλο και περισσότερο. Μαζί με
τους παλιούς μνημονιακούς (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, κ.λπ) επδίδονται σε μία έντονη
αντιδραστική ρητορική ενάντια στους εργαζόμενους, ενοχοποιώντας κάθε μορφή
αγώνα και συνδικαλιστικής δράσης. Την ίδια στιγμή επαναφέρουν το κράτος
έκτακτης ανάγκης, της άγρια καταστολής των ΜΑΤ και των δικαστηρίων.
Η μνημονιακή
επίθεση όμως συνεχίζεται αμείωτη. Στο στόχαστρο της κυβέρνησης έχουν μπει τα
εργασιακά.
Σχεδιάζουν μαζί με τους τοκογλύφους
ιμπεριαλιστές προστάτες τους την πλήρη κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων
μας, με την ψήφιση των μέτρων για τα «εργασιακά», τα οποία αποτελούν
προαπαιτούμενα για τη λεγόμενη 2η αξιολόγηση και πρέπει να ψηφιστούν μέσα στο
Φθινόπωρο. Με τα μέτρα αυτά θέλουν να μας επιβάλλουν μισθούς πείνας και
ταπεινωτικές συμβάσεις εργασίας και κυρίως να μας αφαιρέσουν και το δικαίωμα να
αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε, να μας αφοπλίσουν και να μπλοκάρουν κάθε
μαχητική μορφή διεκδίκησης. Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις υπουργών και
βουλευτών για δήθεν διαπραγματεύσεις, τα μέτρα αυτά θα είναι ισοπεδωτικά. Ήδη
από τις 18/6 βρίσκεται στην Αθήνα η διεθνής 8μελής Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για
τα εργασιακά η οποία έχει συσταθεί από κοινού από τους δανειστές/κερδοσκόπους
και το υπουργείο Εργασίας και θα εκδώσει πόρισμα, το οποίο αναμένεται μέσα στον
Σεπτέμβρη. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην 8μελή Επιτροπή υπάρχει μόλις ένας
έλληνας (και αυτός γνωστός αντιδραστικός), ενώ δεν δέχθηκε να συμμετάσχει
κανείς εργατολόγος της χώρας!
Μειώνουν
μισθούς, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και
το δικαίωμα στην απεργία!
Τα μέτρα που συζητιούνται κινούνται σε τρεις άξονες:
Α) Την άμεση μείωση του
μισθολογικού κόστους:
Προβλέπεται νέα μείωση του κατώτατου
μισθού σε εξευτελιστικά επίπεδα και κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού (δώρα
Πάσχα, Χριστουγέννων και επίδομα αδείας). Κατάργηση όλων των επιδομάτων (επιδομάτων
γάμου, τέκνων, σπουδών, ανθυγιεινής εργασίας και οι προσαυξήσεις λόγω
τριετιών! Πρακτικά η άμεση μείωση θα
είναι έως και 30% του μισθού για αρκετούς εργαζόμενους. Τέλος αμετάβλητο
μισθό για όλον τον εργασιακό βίο («σύστημα “καθαρού” μισθού»).
Με τα μέτρα αυτά Κυβέρνηση και δανειστές προσπαθούν να μειώσουν όσο
γίνεται περισσότερο το μισθολογικό κόστος, να κατακλέψουν τον μόχθο των
εργαζομένων, για να κλείσουν την μαύρη τρύπα του χρέους. Αυτή η επαίσχυντη
επίθεση ντύνεται με μια χυδαία νεοφιλελεύθερη ρητορική ενάντια στην εργατική
τάξη, ενοχοποιώντας τους «υψηλούς»
μισθούς των εργαζομένων σαν το αίτιο της έλλειψης ανταγωνιστικότητας και τελικά
της ίδιας της κρίσης! Είναι ξεκάθαρο πως αποσκοπούν στη
μετατροπή του μισθού σε οικειοθελή παραχώρηση του εργοδότη. Στη νομιμοποίηση
και θεσμοθέτηση της χαμηλόμισθης, της άμισθης
και της απλήρωτης εργασίας.
Β) Τις σχέσεις εργασίας:
Προβλέπεται
ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας με θεσμοθέτηση των πιο
αντιδραστικών και ταπεινωτικών μοντέλων που υπάρχουν: Καθιέρωση συμβάσεων
εργασίας όπως η “μικροεργασία” (mini jobs), στην οποία προβλέπονται πολύ χαμηλές αμοιβές χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, τα
συμβόλαια μηδενικών ωρών απασχόλησης και τις λευκές συμβάσεις
δηλαδή της απασχόλησης όταν και όποτε θέλει ο εργοδότης και με αμοιβή που
ορίζει ο ίδιος, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη κ.λπ. Κατάργηση των κλαδικών
συλλογικών συμβάσεων ακόμη και αυτών που υπογράφουν οι Ομοσπονδίες ή και η
ΓΣΕΕ. Πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων χωρίς όρια και χωρίς
διοικητικό βέτο (σήμερα επιτρέπεται στις επιχειρήσεις να απολύουν έναν
συγκεκριμένο αριθμό εργαζομένων ανά μήνα). Και τέλος την περαιτέρω μείωση
της αποζημίωσης για απολύσεις εργαζόμενων, καθώς και μείωση του χρόνου προειδοποίησης απόλυσης στον 1 μήνα από 4
που είναι σήμερα.
Έτσι, αυτά
τα μέτρα λύνουν τα χέρια στους εργοδότες. Τους επιτρέπουν να μπορούν
ανενόχλητοι να απολύουν να τρομοκρατούν και να εκβιάζουν τους μισθωτούς, κάτω
από το φόβο της απόλυσης. Δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο τις ήδη δύσκολες
συνθήκες εργασίας, αυξάνοντας το όργιο της εκμετάλευσης των εργαζομένων. Ειδικά
για την νεολαία και όσους μπαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας, η εργοδοτική
απολυταρχία θα είναι το καθεστώς κάτω από το οποίο θα εργάζονται.
Γ) Τα
συνδικαλιστικά δικαιώματα:
Στοχεύουν στην αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργιών.
Οι αποφάσεις για κήρυξη απεργίας θα πρέπει να λαμβάνονται από την απόλυτη
πλειοψηφία (50%+1) του σύνολου των
εγγεγραμένων μελών ενός συνδικάτου και όχι από τα μέλη του Δ.Σ., ή ακόμη και της απόλυτης πλειοψηφίας της Γενικής
Συνέλευσης. Προβλέπουν την επαναφορά του χουντικού lockout (ανταπεργίας)
που είχε καταργηθεί με το Ν.1264/82 και ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση του
«Διευθυντικού Δικαιώματος». Τέλος σχεδιάζουν τον περιορισμό ή και την
κατάργηση της προστασίας των μελών του Σωματείου που προβλέπεται από το Ν.
1264/82. Ο
συνδικαλιστικός νόμος (ν.1264/82) αποτύπωσε την αλλαγή συσχετισμών που προήλθε
από τις κατακτήσεις του Πολυτεχνείου και του εργοστασιακού κινήματος, δηλαδή
τον εκδημοκρατισμό στους χώρους δουλειάς, τη νομιμοποίηση των σωματείων, τις
ΣΣΕ, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, το δικαίωμα στην απεργία κτλ.
Τα εξοντωτικά αυτά μέτρα καταργούν στην πράξη τον συνδικαλιστικό νόμο
(ν. 1264/82) και κάθε άλλο νόμο που κατοχυρώνει κάποια, έστω και
περιορισμένα, δικαιώματα των εργαζομένων, των εκπροσώπων τους, της
συνδικαλιστικής δράσης και των Συνδικάτων. Έχουν στόχο να κάνουν αδύνατη την
απεργία, να ποινικοποιήσουν και να απαγορεύσουν την οποιαδήποτε αγωνιστική
διεκδίκηση ή κινητοποίηση, αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαια της εργοδοτικής
αυθαιρεσίας. Θέλουν ουσιαστικά να καταργήσουν τα Σωματεία, τη
συνδικαλιστική δράση και ιδιαίτερα το μαχητικό συνδικαλισμό, με λίγα λόγια
επιδιώκουν την ατομικοποιήση των εργαζομένων και την περιθωριοποίηση του
συνδικαλιστικού κινήματος.
Έτσι ανοίγει και ο δρόμος προς ένα
αυταρχικό καθεστώς που θα διατηρεί τον εργασιακό μεσαίωνα, όπου τα συνδικάτα θα
είναι μισοπαράνομα, όπου ο ρόλος τους δεν θα αναγνωρίζεται θεσμικά, παρά μόνο
του «υπεύθυνου» ή κυβερνητικού συνδικαλισμού των ελεγχόμενων συνδικάτων, των
συνδικάτων «σφραγίδων», των εργοδοτικών ή «κίτρινων» σωματείων και όλα αυτά
προκειμένου να διασωθούν τα κέρδη μιας χούφτας ντόπιων και ξένων τοκογλύφων
τραπεζιτών και αρπακτικών καπιταλιστών. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει έστω
και διασωληνωμένος ο ελληνικός καπιταλισμός είναι με ένα συντριπτικό χτύπημα
στην εργατική τάξη, στο βιοτικό της επίπεδο και κυρίως αφαιρώντας τα όπλα με τα
οποία μπορεί να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις εναντίον της.
Άλλωστε το ίδιο σχέδιο επιχειρείται λίγο πολύ και σε όλες τις
ευρωπαϊκές χώρες (αντεργατικοί νόμοι σε Γαλλία, Βέλγιο κτλ), λόγω της όξυνσης
της οικονομικής κρίσης στην ΕΕ.
Η νεολαία στην
Πρώτη Γραμμή - Εμπρός στον δρόμο της Γαλλίας
Αυτή η μάχη, ενάντια στον νέο νόμο - Τερατούργημα
πρέπει να βρει τη νεολαία στην πρώτη γραμμή. Να παραδειγματιστούμε από την
γαλλική νεολαία και την μάχη της απέναντι στον αντίστοιχο εργασιακό νόμο Κομρί
και να βάλουμε τέλος στα σχέδια κυβέρνησης και δανειστών. Άλλωστε εμείς πληττόμαστε περισσότερο από
αυτές τις αλλαγές. Εμείς είμαστε αυτοί που θα αναγκαστούμε να δουλεύουμε για το
υπόλοιπο της ζωής μας σε αυτές τις άθλιες συνθήκες. Που θα εργαζόμαστε για
μισθούς πείνας και ανασφάλιστοι, που δεν θα έχουμε καμία προστασία απέναντι
στον εργοδότη και θα μας έχουν στερήσει ακόμα και το δικαίωμα να έχουμε
δικαιώματα, να αντιδρούμε, να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε. Μας θέλουν μία
χαμένη γενιά, μία γενιά των μνημονίων και της μετανάστευσης, που θα αποδέχεται
σιωπηρά αυτήν την καταδίκη.
Απέναντι σε όλα
αυτά πρέπει να εξεγερθούμε, να συγκροτήσουμε παντού επιτροπές δράσης ενάντια
στον νέο εργασιακό νόμο και μέσα από τις συνελεύσεις μας, να πάρουμε
αγωνιστικές αποφάσεις, να πραγματοποιήσουμε καταλήψεις στις σχολές μας,
αποκλεισμούς δρόμων και δημοσίων κτιρίων και κάθε αναγκαία μορφή πάλης. Να βγούμε στον δρόμο μαζί με τους εργαζόμενους και να παλέψουμε
για την απαλλαγή από τα μνημόνια και τους υπηρέτες τους, τις επιταγές των
τοκογλύφων της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ø Να μην περάσει
ο νέος νόμος για τα εργασιακά
Ø Να απαγορευτούν
οι απολύσεις- καμία μείωση μισθού
Ø Κάτω τα
μνημόνια- Κάτω παλιοί και νέοι μνημονιακοί
Ø Διαγραφή του χρέους– Έξω από Ε.Ε. – Ευρώ
