Την Τετάρτη 14 / 12 είχαν προγραμματιστεί 3 πολιτικές εκδηλώσεις στην νομική. Η πρυτανεία, με πρόφαση την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων, αποφάσισε την κήρυξη lock out στην σχολή. Δηλαδή, έκλεισε η ίδια η πρυτανεία την σχολή ώστε να μην γίνουν οι εκδηλώσεις και χαθούν τα μαθήματα!
Η απάντηση σε αυτή την κίνηση της διοίκησης ήρθε από τους ίδιους τους φοιτητές της σχολής, που έσπασαν το lock out και αποφάσισαν την πραγματοποίηση των εκδηλώσεων. Όμως, η διοίκηση βρήκε έναν πιο δυναμικό τρόπο να εξασφαλίσει πως θα γίνουν τα μαθήματα στην σχολή που η ίδια είχε κλείσει, ζήτησε την παρέμβαση των ΜΑΤ. Τα οποία και απέκλεισαν την σχολή απαγορεύοντας την είσοδο σε όσους ήθελαν να μπούνε.
Οι επιλογές των φοιτητών ήταν δύο, τόσο για αυτούς που ήταν μέσα στην σχολή όσο και για αυτούς που ήταν στη συγκέντρωση που είχε καλεστεί στα προπύλαια. Ή θα γινόταν πορεία από τα προπύλαια με κατάληξη την νομική ώστε να σπάσει η απαγόρευση και να υπερασπιστούμε το άσυλο, άποψη την οποία υποστηρίξαμε τόσο μέσα στην νομική όσο και στο σημείο του καλέσματος, ή θα αποχωρούσαν οι φοιτητές από την νομική με πορεία αποδεχόμενοι την απαγόρευση και παραδίδοντας το άσυλο στον πρύτανη και τα ΜΑΤ.
Η επιλογή που επικράτησε τελικά ήταν αυτή της αποχώρησης, μια επιλογή που σθεναρά υποστήριζαν τα σημαντικά κομμάτια των ΕΑΑΚ (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ). Αυτές οι επιλογές οργανώσεων της άκρας/αντικαπιταλιστικής αριστεράς οδηγούν το φοιτητικό κίνημα στο να χάσει στοιχειώδη αντανακλαστικά του και να μην μπορεί να υπερασπιστεί θεμελιώδη δικαιώματα όπως το άσυλο και η πολιτική έκφραση μέσα στα πανεπιστήμια. Οι επιλογές αυτές είναι μόνο μια πρακτική αποτύπωση συνολικότερων πολιτικών που τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει το φοιτητικό κίνημα σε υποχώρηση και κρίση.
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις που προκαλούνται από τις ρεφορμιστικές πολιτικές (πράξη ή θέση) και δυνάμεις. Στις συνθήκες της κρίσης και των μνημονίων που η νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο και η μία επίθεση διαδέχεται την άλλη χρειαζόμαστε ένα φοιτητικό κίνημα που να μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να βάλει μπροστά ένα σχέδιο αγώνων που θα συγκρούεται τόσο με αυτούς που προσπαθούν να εφαρμόσουν τα μνημόνια και το κράτος έκτακτης ανάγκης μέσα στις σχολές όσο και με τις δυνάμεις καταστολής, τις κυβερνήσεις, τους δανειστές και τα μνημόνια. Ένα φοιτητικό κίνημα που να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω!
