Οι
φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν μέσα σε μια περίοδο φορτισμένη από το
προεκλογικό κλίμα των Ευρωεκλογών, των Αυτοδιοικητικών αλλά και των Βουλευτικών
εκλογών, που αναμένονται στους επόμενους μήνες. Εμφανής ήταν η προσπάθεια των
κυρίαρχων αστικών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, δευτερευόντως Κιν.Αλ.) να στρέψουν τη
συζήτηση μακριά από τα φλέγοντα πραγματικά ζητήματα της περιόδου, προβάλλοντας
τα αφηγήματα περί του τέλους των μνημονίων, τον ερχομό της ανάπτυξης, ή τους
«εθνικούς κινδύνους» που μας απειλούν (βλ. Μακεδονικό, ελληνοτουρκικά, κλπ).
Επιπλέον, η περίοδος της τελευταίας τετραετίας (προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ,
νεοφιλελεύθερη σφαγή των δικαιωμάτων μας, κλπ.)
χαρακτηρίζεται από την σημαντική απογοήτευση, αποπολιτικοποίηση και
σύγχυση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος, τα οποία αδυνατούν μέχρι
τώρα να απαντήσουν αποφασιστικά σε όλες τις βάρβαρες – νεοφιλελεύθερες
επιθέσεις που έχουν δεχτεί.
Παράλληλα,
όμως, μετά την περιβόητη «Έξοδο από τα μνημόνια» η ελληνική κοινωνία είναι
πλέον δεμένη χειροπόδαρα και υποθηκευμένη, ειδικά μετά την ψήφιση της συμφωνίας
για τα πλεονάσματα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι σημαίνει τέλος των μνημονίων; Μνημόνια
για πάντα, μετατροπή της Ελλάδας σε Αποικία χρέους, παραμονή όλων των
μνημονιακών νόμων που έχουν ήδη ψηφιστεί την τελευταία δεκαετία και προφανώς
οικονομική εξόντωση (τσάκισμα της χρηματοδότησης) σε Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση,
Μισθούς και σε όλες μας τις κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιώματα.
Συμπεραίνοντας, για το επόμενο διάστημα με αυτά τα πλεονάσματα, με αυτές τις
κυβερνήσεις και την ΕΕ και με όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις να παραμένουν, η
δημόσια δωρεάν παιδεία έχει στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Φέτος, μετά από
αρκετά χρόνια συνεχόμενης πτώσης της κάλπης στις φοιτητικές εκλογές, υπάρχει
μια μικρή άνοδος, η οποία μάλλον οφείλεται στην γενικότερη προεκλογική περίοδο
(4 εκλογικές αναμετρήσεις στο επόμενο διάστημα) και στο ότι οι εκλογές έγιναν
τον Απρίλη (πριν το Πάσχα, χωρίς σημαντικά κενά στο ενδιάμεσο, κλπ.). Η
συμμετοχή αυξήθηκε κατά περίπου 5.000 (από 65.000 το 2018 σε 70.000 φέτος) και
μάλιστα χωρίς να διεξαχθούν σε μεγάλους συλλόγους (π.χ. ΑΣΟΕΕ και Πάντειο).
Ωστόσο αυτή η αύξηση σε καμιά περίπτωση δεν αναπληρώνει τη μεγάλη πτώση στη
συμμετοχή που καταγράφεται εδώ και πολλά χρόνια, ούτε διασφαλίζει μία συνέχεια
της συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές και για τα επόμενα χρόνια.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καταφέρνει μετά από αρκετά χρόνια
μια άνοδο σε ψήφους (περίπου 1500 σε ΑΕΙ-ΤΕΙ), διατηρώντας την πρώτη θέση και
παρουσιάζοντας μικρή πτώση στα ποσοστά της (40,56% στα ΑΕΙ). Η ΝΔ,
προετοιμάζεται για την επάνοδό της στην εξουσία, γι’ αυτό και ΔΑΠ, ΟΝΝΕΔ
επιστράτευσαν όλα τα γνωστά μέσα που διαθέτουν (από την μια ρουσφέτια,
σημειώσεις, ποτά, παρέα και από την άλλη εκβιασμοί, τραμπουκισμοί και όργια
νοθείας) προκειμένου να πετύχουν ένα καλό αποτέλεσμα στις φοιτητικές
εκλογές. Χέρι- χέρι με το Μητσοτάκη θα προσπαθήσουν να διαλύσουν ότι έχει
απομείνει από την δημόσια και δωρεάν
παιδεία. Πρώτη κίνηση του Μητσοτάκη, όπως έχει δηλώσει, είναι η αναθεώρηση του
άρθρο 16 του συντάγματος (η παιδεία είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους και
αποτελεί υποχρέωση του κράτους ), η κατάργηση του ασύλου, των συλλόγων και του
φοιτητικού συνδικαλισμού. ΔΑΠ και ΝΔ χρειάζονται τη διάλυση όλων των δομών
αυτοοργάνωσης και αγώνα των φοιτητών για να προσαρμόσουν και να βυθίσουν τα
πανεπιστήμια στην χρεοκοπία και κρίση του ελληνικού καπιταλισμού.
Η ΠΑΣΠ καταφέρνει να διατηρήσει περίπου
σταθερές τις ψήφους της (11510 σε ΑΕΙ), και αυξάνοντας οριακά τα ποσοστά της
(11,71%). Μετά την απότομη συντριβή της πριν λίγα χρόνια, όταν πλήρωσε και το
τίμημα της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία χρόνια
καταφέρνει να διατηρείται σε αυτά τα νούμερα. Ωστόσο, είναι σχεδόν αδύνατο να
επανέλθει σαν μια μεγάλη αστική δύναμη στα Πανεπιστήμια, ενώ η διαλυτική κρίση
του Κιν.Αλ. που ο ρόλος του πλέον είναι να χρησιμέψει σαν τσόντα σε διάφορες
μνημονιακές συγκυβερνήσεις, προδιαγράφει και το δικό της μέλλον.
Το Bloco, η παράταξη του
ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει κι αυτή άνοδο, καταφέρνοντας να περάσει το 1% στα ΑΕΙ και να
το πλησιάσει στα ΤΕΙ. Προφανώς τα νούμερά της παραμένουν πολύ μικρά, και
δεδομένης της απομάκρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, προετοιμάζεται κι αυτή
να ακολουθήσει το δρόμο που της πρέπει μαζί με τον πολιτικό της φορέα και να
καταλήξει στα αζήτητα της ιστορίας.
Η ΠΚΣ
σημειώνει μια αύξηση 2000 περίπου ψήφων και παραμένει δεύτερη δύναμη. Η αύξηση
της οφείλεται, στην πτώση του κινήματος, στην κρίση του φοιτητικού κινήματος
και την κάμψη των αγώνων, στην ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία που καλλιεργεί
καθημερινά μέσα στις σχολές. Το βελτιωμένο της αποτέλεσμα της δίνει επιπλέον
ώθηση να συμβάλλει στη συντήρηση αυτής της άσχημης κατάστασης. Επιπλέον, στη
λογική ανάθεσης που καλλιεργεί, καθώς και στο φαιδρό αντι - ΔΑΠ επιχείρημα που
που ανακύκλωνε συνεχώς στους φοιτητές, λέγοντας ψήφισε ΠΚΣ για να μην βγει η
ΔΑΠ ή αν ψηφίσεις τους άλλους αριστερούς θα μοιραστούν οι ψήφοι και θα βει
πρώτη δύναμη η ΔΑΠ. Τέλος, αυτή η σχετική άνοδός της οφείλεται σε πολύ μεγάλο
βαθμό στην ακραία οπορτουνιστική τακτική της, καθώς προκειμένου να ανέβει
εκλογικά δε διστάζει να πάρει κατά περίπτωση οποιαδήποτε θέση την βόλευε:
Υιοθέτησε σημαντικές πτυχές της μνημονιακής επίθεσης (υπέρ των συγχωνεύσεων στο
ΠΑΔΑ και σε άλλα ιδρύματα, υπέρ της διάσπασης του ΦΠΨ), έκανε μια εμφανή δεξιά
μετατόπιση και υιοθέτησε ακόμα και ακροδεξιές θέσεις ( για το μακεδονικό και τα
ελληνοτουρκικά και τέλος αποκορύφωμα της πολιτικής της αποσάθρωσης είναι
αντιπροσφυγική πορεία στη Σάμο μαζί με τους αντιδραστικούς ρατσιστές, του
εργοδότες και το παπαδαριό κλπ).
Τα ΕΑΑΚ
(ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και η εκλογική συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ (ΛΑΕ) βγαίνουν
ζημιωμένα και σε αυτές τις εκλογές. Καταγράφουν λίγο πάνω από 6000 ψήφους σε
ΑΕΙ και ΤΕΙ, από 3000 περίπου ο καθένας. Δεν καρπώνονται τίποτα από την αύξηση
της συμμετοχής, αντίθετα είναι η παράταξη με τη μεγαλύτερη πτώση σε ποσοστό
(περίπου 1,5%). Από το 2015 (13.500 ψήφοι) έχουν χάσει πάνω από τις μισές τους
ψήφους. Το εκλογικίστικο μέτωπο των ΕΑΑΚ έχει πάψει προφανώς να είναι ενιαίο
και όχι μόνο στις εκλογές αλλά και στο δρόμο. Αδυνατεί να προτείνει οποιοδήποτε
συνεκτικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, και τις
περισσότερες φορές εξαντλεί τη δραστηριότητά του σε συντεχνιακού τύπου
διεκδικήσεις εντός των σχολών ή ακόμα χειρότερα σε μικροπολιτική και λογική
απλής αναπαραγωγής των δυνάμεών του, μακριά τόσο από τις ανάγκες του κινήματος
όσο και από τις απαιτήσεις των καιρών.
Στα ΤΕΙ τα όργια νοθείας των ΠΑΣΠ και ΔΑΠ κάνουν πολύ
δύσκολη την αναγνώριση οποιουδήποτε αποτελέσματος σε πολλούς συλλόγους. Η
κατάσταση αυτή καθώς και η απουσία σημαντικών αγωνιστικών δυνάμεων τους
επιτρέπουν να διατηρούν σημαντικές δυνάμεις (αθροιστικά περίπου 70%). Η ΔΑΠ
χάνει περίπου 200 ψήφους ενώ η ΠΑΣΠ ανεβαίνει 385 και διατηρεί τη 2η θέση.
Άνοδο σε ψήφους καταγράφει η ΠΚΣ που ανεβαίνει στο 20%. Τα ΕΑΑΚ και η εκλογική
συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ παρουσιάζουν μικρή άνοδο σε ψήφους, παραμένοντας
περίπου στα ίδια χαμηλά ποσοστά, λίγο πάνω από το 1%.
Σημαντική
έκταση πήραν και φέτος τα εκφυλιστικά φαινόμενα στις φοιτητικές εκλογές. Κατ’
αρχήν η ΑΣΟΕΕ με ευθύνη της ΠΑΣΠ πραγματοποίησε μόνη της εκλογές στο γήπεδο του
Σπόρτινγκ, στις οποίες δεν συμμετείχαμε, καθώς οι φοιτητικές εκλογές γίνονται
μόνο μέσα στο πανεπιστημιακό άσυλο και μακριά από κάμερες, ΜΑΤ και αστυνομία.
Αναλυτική
ανακοίνωση: https://sosialistiki-spoudastiki-pali.blogspot.com/2019/04/blog-post_12.html
Από
αυτές τις εκλογές φυσικά δεν έλειπαν οι γνωστές επιθέσεις απολίτικων και
μηδενιστικών ομάδων, οι οποίες αυτοτοποθετούνται στον αναρχικό χώρο, ακυρώθηκαν
οι εκλογές σε Πάντειο.
Η ΣΣΠ καταγράφεται φέτος σε 25 συλλόγους
συγκεντρώνοντας 313 ψήφους από 266 το 2018. Αυτοί επιμερίζονται σε 301 και
0,63% στα ΑΕΙ και 12 και 0,08% στα ΤΕΙ. Σημειώνει κάποια πολύ καλά αποτελέσματα
σε επιμέρους σχολές και ιδιαίτερα στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων που μετά από
σταθερή άνοδο τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται ξανά 3η δύναμη σε όλο το
πανεπιστήμιο πίσω από τις ΠΚΣ και ΔΑΠ.
Διατηρεί την 1η θέση στο Σύλλογο Φοιτητών Πληροφορικής ΑΠΘ, ενώ
καταλαμβάνει τη 2η θέση στο Σύλλογο φοιτητών ΦΠΨ του Πανεπιστημίου
Ιωαννίνων. Συνολικά η ΣΣΠ παίρνει 17 έδρες στα νέα Διοικητικά Συμβούλια σε 13
συλλόγους. Το αποτέλεσμα μας παρά την αύξηση ψήφων και τα επιμέρους ποιοτικά
στοιχεία είναι ακόμα αρκετά ασταθές και απέχει σίγουρα από τις ανάγκες αλλά και
από τις δυνατότητες που υπάρχουν. Χαιρετίζουμε και ευχαριστούμε όλους τους
συναδέλφους που μας στήριξαν με την συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια και την ψήφο
τους.
Την προεκλογική περίοδο και όλη τη χρονιά η ΣΣΠ προσπάθησε με όλες
της τις δυνάμεις να αναδείξει την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και τα
πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τους φοιτητές. Να αναδείξει τα ψέμματα περί του «τέλους των Μνημονίων»,
να προειδοποιήσει για τις νέες ισχυρές επιθέσεις που έρχονται. Από τα πιο απλά
προβλήματα στις σχολές και την επίθεση στην εκπαίδευση μέχρι το αδιέξοδο που
δημιουργούν στη νεολαία η κρίση, τα μνημόνια και ο κίνδυνος ενός γενικευμένου
πολέμου. Κυρίως, μέσα από την παρέμβαση μας αλλά και από τους σημαντικούς
αγώνες που δώσαμε μαζί με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους (ενάντια στο
αντίτιμο στη λέσχη του ΑΠΘ, για τις φοιτητικές εστίες, ενάντια στο
προσοντολόγιο, ενάντια στη μείωση του ωρομισθίου των καθηγητών στο μισό κ.α.) προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε στην προσπάθεια
για ένα νέο ανασυγκροτημένο φοιτητικό κίνημα που θα δώσει τον αγώνα από όσο το
δυνατόν καλύτερη θέση με ένα συνεκτικό και μαχητικό πρόγραμμα και σχέδιο αγώνων
στο πλάι των εργαζομένων.
Η ΣΣΠ βγαίνει από τις εκλογές πιο δυνατή
και με περισσότερες εμπειρίες. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις
δυνάμεις ενάντια στη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, τα μνημόνια, την απειλή
του εθνικισμού και του πολέμου. Για να μπορέσουμε σαν νεολαία να
κατακτήσουμε το μέλλον που ονειρευόμαστε και μας αξίζει. Έχοντας πάντα
πίστη στις δυνατότητες του φοιτητικού και εργατικού κινήματος με όπλα την
αυτοοργάνωση, τις μαχητικές μορφές πάλης, την ενότητα των αγώνων φοιτητών και
εργαζομένων. Να παλέψουμε για να γίνουν οι αγώνες των φοιτητών και της
νεολαίας πυροδότης μιας γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης, η οποία θα
τσακίσει το μνημονιακό καθεστώς, θα σώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση από τη
διάλυση και θα έρθει σε σύγκρουση με τον χρεοκοπημένο ελληνικό καπιταλισμό.