Πολιτική κατρακύλα του χώρου των ΕΑΑΚ
Το πολυσυζητημένο
«φλερτ» ΛΑΕ και ΜεΡΑ25 οριστικοποιήθηκε αιφνιδιαστικά σε πρόσφατη συνεδρίαση
της κεντρικής επιτροπής του ΜεΡΑ25 (19/2), όπου ανακοινώθηκε το εκλογικό σχήμα με
όνομα «ΜεΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη». Σε αυτή την συνεδρίαση, τα στελέχη της ΛΑΕ
που «παρακολούθησαν», αφού ανακάλυψαν κάποια φανταστική «αριστερή στροφή» του
Βαρουφάκη, περιχαρείς ανακοίνωσαν την προσκόλληση στο ΜεΡΑ25. Μαζί τους υποκλίθηκαν
στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό του ΜεΡΑ25, στη «λάμψη» του Βαρουφάκη και διάφορες
«προσωπικότητες», κυρίως από τον ακαδημαϊκό χώρο, γνωστές για την «προοδευτική»
φλυαρία τους (και όχι βέβαια για τη συμμετοχή τους στους αγώνες).
Στις
«ριζοσπαστικές» θέσεις του κόμματος Βαρουφάκη βρίσκεις πολλά που θυμίζουν «παλιό
ΣΥΡΙΖΑ», αλλά σε πολύ χειρότερη έκδοση: Υπέρ της ΕΕ (με αστερίσκο την
«καλύτερη διαπραγμάτευση» που θα κάνει ο…Βαρουφάκης!), υπέρ του ΝΑΤΟ (μάλλον
οικειοθελώς θα «αποσυρθούν» οι βάσεις των ΗΠΑ!) και των εξοπλισμών που σε
πολλές ψηφοφορίες στη Βουλή τους έχει στηρίξει. Ντροπιαστική είναι η στάση τους
για τον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς δεν καταγγέλουν ανοιχτά το μισο-φασισικο
καθεστώς Ζελένσκι, ενώ έδωσαν παρόν στη Βουλή όταν μίλαγαν οι νεοναζί Αζοφίτες!
Για εθνικοποιήσεις, αναφέρονται μόνο στη
ΔΕΗ, αφήνοντας όλους τους υπόλοιπους ιδιωτικοποιημένους τομείς-κλειδιά της
οικονομίας στο έλεος των κερδοσκόπων. Μιλούν για κάποιους «ολιγάρχες», λες και
κάποιοι άλλοι καπιταλιστές από τη σημερινή ελίτ είναι πιο «καλοί». Αλλά τι να
περιμένεις από τον Υπουργό Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου Ιανουάριος
– Ιούλιος 2015 και από τους βασικούς υπεύθυνους της επαναφοράς των μνημονίων: ο
Βαρουφάκης είχε φέρει την μνημονιακή συμφωνία με τους δανειστές (Φλεβάρης 2015),
δηλώνοντας ότι στηρίζει «το 70% των μνημονίων», αναγνωρίζοντας ως νόμιμο το
χρέος και την αποπληρωμή του!
Στα παραπάνω
προστίθενται οι θέσεις του για την εκπαίδευση: δεν θυμίζουν Αριστερά
ούτε από μακριά. Προσπαθούν να ξεγελάσουν τη νεολαία, με τσιτάτα όπως «ούτε
κρατισμός, ούτε ιδιωτικοποίηση», δίνοντας ανοχή στο προχώρημα της
ιδιωτικοποίησης της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Έχουν στηρίξει την πανεπιστημιακή
αστυνομία: εναντιώνονται μόνο στον έλεγχό της από την ΕΛΑΣ αντί για τις
πρυτανικές αρχές (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ). Ο Βαρουφάκης μαινόταν στη Βουλή κατά των
φοιτητικών παρατάξεων, όπως κάθε νεοφιλελεύθερος «άριστος». Ταυτόχρονα, είναι
υπέρμαχοι της «δια βίου μάθησης», βασικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής με το αέναο
κυνήγι τίτλων και την ελαστικοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Συνεπώς δέχονται
και την αξιολόγηση «υπό όρους».
Στα 4 χρόνια
διακυβέρνησης Μητσοτάκη, το ΜεΡΑ25 δεν ασχολήθηκε με «ταπεινά» πράγματα, όπως
οι αγώνες. Η παρουσία του στον δρόμο ήταν ίσα ίσα για να «ψαρέψει» από τον
κόσμο του κινήματος. Αυτές τις απατεωνιές έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ– δεν πρέπει
να επιτρέψουμε να ξεγελάσουν και πάλι την νεολαία!
Καθώς η βασική
συνιστώσα της ΛΑΕ (ΑΡΑΣ) ουσιαστικά κυριαρχεί στα ΕΑΑΚ, το γεγονός ότι
συντάσσεται πίσω από έναν αστικό, αρχηγικό σχηματισμό συνιστά μεγάλο προχώρημα
του πολιτικού ξεπεσμού του χώρου των ΕΑΑΚ. Η δεξιά κατάληξη της ΑΡΑΣ
συνοδεύεται από γελοία «επιχειρήματα» ότι «έτσι ανασυγκροτούμε την αριστερά» ή,
ακόμα πιο χυδαία, «να ξεκολλήσουμε από τα χαμηλά ποσοστά, να βγάλουμε
βουλευτές». Για άλλες δυνάμεις των ΕΑΑΚ, το άλλοθι της «κοινής ονομασίας-ταμπέλας»
ή κάποιες αντιδράσεις μόνο συμβολικές και φραστικές, σημαίνουν ουσιαστικά ανοχή.
Αυτό ισοδυναμεί με πολιτικό εκφυλισμό, υπόκλιση στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό,
υποταγή των πάντων μέσα (και) στο φοιτητικό κίνημα στην ψηφοθηρία. Μια
«ενότητα» χωρίς ουσία, που δεν αναφέρεται στην ενωτική δράση μέσα στους αγώνες,
αλλά μετατρέπεται στο αντίθετό όσων επικαλείται: διάσπαση των αγώνων, υποταγή
τους στην «κοινοβουλευτική δράση» και μάλιστα πίσω από χρεωκοπημένα αστικά
σχήματα. Το βάρος αυτών των επιλογών απειλεί να πέσει και πάνω στο φοιτητικό
κίνημα: θα δυσκολέψει την ανάπτυξη των αγώνων, της ενότητάς του, των ριζοσπαστικών
πρακτικών και μορφών πάλης – και απειλεί να κάνει ένα μεγάλο μέρος του
φοιτητικού κινήματος «όμηρο» σε εκλογικίστικες και κοινοβουλευτικές επιδιώξεις.
Ως ΣΣΠ καλούμε
τους νέους αγωνιστές, όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση και
το μέλλον του φοιτητικού κινήματος, να ανοίξουμε στα σοβαρά τη συζήτηση για μια
νέα πορεία, κόντρα σε αυτή την κατρακύλα. Να ανοικοδομήσουμε σε στέρεη βάση μια
αριστερά επαναστατική εντός και εκτός σχολών – που θα συγκρούεται πραγματικά
και μέχρι τέλους, δεν θα τρέχει πίσω από «ξένες σημαίες». Με ένα τέτοιο όπλο,
με μια δύναμη που θα είναι στην πρώτη γραμμή για να χτίσουμε συνελεύσεις, επιτροπές
και συντονιστικά, ενότητα στον δρόμο, καταλήψεις και συγκρούσεις, μπορούμε να
νικήσουμε. Αντίθετα, κάθε «εύκολη λύση» και ο αυτοσκοπός του κοινοβουλίου
οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στις χειρότερες ήττες.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΜΕ ΜΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ