Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ο νόμος θα ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ στους δρόμους
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά την
καθολική απόρριψη του νόμου από την ελληνική κοινωνία, ψήφισε τον νόμο
Πιερρακάκη πραγματοποιώντας ένα ακόμα πραξικόπημα. Κουρελιάζει το Σύνταγμα μέσω μιας ισχνής κοινοβουλευτικής
πλειοψηφίας, καταστρατηγώντας το Άρθρο 16, για να μετατρέψει την εκπαίδευση σε
πεδίο κερδοφορίας για τους πλούσιους και την ελίτ. Η καταψήφιση από τα υπόλοιπα
κοινοβουλευτικά κόμματα αποτελεί μια έσχατη προσπάθεια να εμφανιστούν ως
αντιπολίτευση (ειδικά ενόψει των ευρωεκλογών), ενώ στην ουσία ταγμένα στο
ξεπούλημα κάθε τι δημόσιου, στη διάλυση κάθε δικαιώματος που έχουμε κατακτήσει
με αίμα τον τελευταίο αιώνα. Σκοπός όλων των μνημονιακών είναι να ξεμπερδεύουν
με τη γενιά και τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Να μετατρέψουν τους
εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους και να προετοιμάσουν τους φοιτητές για ένα
τέτοιο μέλλον.
Η κυβέρνηση με τις πλάτες της ΕΕ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και «διαπλεκόμενων» κολλητών της, των ΜΜΕ, με σύμμαχο την ανύπαρκτή αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά) δρα ως αδίστακτο καθεστώς, μια Χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα. Σαν άλλος Μακρόν, ο Μητσοτάκης, χωρίς να υπολογίζει την βούληση του ελληνικού λαού, με μόνο του στήριγμα μαφιόζους και παιδοβιαστές, παραβιάζει κάθε νόμο, ακόμα και το ίδιο το σύνταγμα. Η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, η μονταζιέρα των συνομιλιών των μηχανοδηγών, η προσπάθεια αθώωσης του Μίχου για τον βιασμό της 12 χρονής από τον Κολωνό, αποτελούν μόνο οι πρόσφατες πράξεις αυτής της συμμορίας. Με αιχμή του δόρατος τις ιδιωτικοποιήσεις διαλύει κάθε δημόσιο αγαθό (Παιδεία, υγεία, ασφάλιση κά.), καταργεί εργασιακά δικαιώματα, κατακρημνίζει μισθούς και συντάξεις, καταδικάζει την ελληνική κοινωνία στην φτώχια και την εξαθλίωση, μας καίει, μας πνίγει και μας δολοφονεί. Είναι αναγκασμένοι και αποφασισμένοι να προχωρήσει ακόμα παρακάτω για να υπερασπίζουν τα κέρδη και τα συμφέροντα των πλουσίων και των ελίτ.
Πετύχαμε πολλά… ΔΕΝ
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ «ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ»
2 μήνες φοιτητικού κινήματος έχουν αλλάξει το τοπίο.
Χιλιάδες φοιτητές, με αφορμή ένα νομοσχέδιο που δεν είχε ακόμη κατατεθεί,
βγήκαμε στον δρόμο και κλείσαμε τις σχολές μας, εκφράσαμε την αντίδρασή μας
συνολικά στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, μια πολιτική
ιδιωτικοποιήσεων όλων των δημόσιων δομών, μια πολιτική που μας καταδικάζει στην
φτώχεια, την εξαθλίωση και εν τέλει στον θάνατο. Μπήκαμε σε συνελεύσεις, όπου συζητήσαμε
και αποφασίσαμε τον τρόπο συνέχισης του αγώνα μας νικήσαμε την ΔΑΠ και των
«ανοιχτών σχολών», διαλύοντας ένα- ένα τα επιχειρήματά τους για μειοψηφίες και
για παράνομες καταλήψεις. Καταδικάσαμε ρητά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αναδεικνύοντας
όλες τις συνέπειες που θα έχει σε εμάς αυτός ο νόμος. Αποφασίσαμε
κινητοποιήσεις και καταλήψεις, κάναμε δυο από τις μεγαλύτερες πορείες (8/2 και
8/3) στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος. Πήραμε τη συμπάθεια και υποστήριξη
της κοινωνίας και οδηγήσαμε την κυβέρνηση σε σοβαρή απομόνωση. OΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜEΝΟΙ. Παρόλα αυτά η
πραγματική ενότητα με την υπόλοιπη κοινωνία μέσα από κοινά αιτήματα που
αποκρυσταλλώνουν τους προβληματισμούς όλων
μας και χτυπάνε τον πυρήνα των νεοφιλελεύθερων επιθέσεων που βιώνουμε (κάτω οι
ιδιωτικοποιήσεις) δεν έγινε εφικτή. Αυτό, όχι γιατί απορρίφθηκαν από τους
εργαζόμενους αλλά εξαιτίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας του ΠΑΜΕ αλλά και
της παθητικής στάσης των δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος που αντιπάλεψαν
μέχρι τέλους ενοποιητικά αιτήματα – εξώστρεφες δράσεις.
Έχει ξεκινήσει ένας αγώνας
διαρκείας. Το φοιτητικό κίνημα –όπως και στο
παρελθόν (’79-80, ΄06-07)– μπορεί και
πρέπει να ρίξει τον νόμο Πιερρακάκη. Αν δεν παλέψουμε για αυτό το μέλλον των
δημόσιων πανεπιστημίων και κατ’ επέκταση και το δικό μας μέλλον, προβλέπεται
δυσοίωνο. Όπως και στα προηγούμενα κινήματα: κανένας αγώνας δεν τέλειωσε
την μέρα ψήφισης. Η κυβέρνηση ποντάρει
ότι δεν θα υπάρχει συνέχεια, ότι οι φοιτητές θα απογοητευτούμε και θα
αποθαρρυνθούμε. Ότι το ζήτημα θα κλείσει, όπως ξεκίνησε και θα γυρίσουμε ήσυχα
στα μαθήματα μας. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: Δεν χωράει καμία τέτοια σκέψη. Η ανατροπή του νόμου και συνολικά
της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωση της
εργατικής τάξης και της νεολαίας. Πρέπει
να συνεχίσουμε τον αγώνα μέσα από συνελεύσεις, διαδηλώσεις και συντονιστικά.
Δεν έχουμε αυταπάτες, καμία πίεση δεν μπορεί να ασκηθεί μέσα από τις λεγόμενες
«συμβολικές» κινήσεις. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε κανένα δικαστήριο για να
βγάλει αντισυνταγματικό το νόμο όταν τα ίδια δικαστήρια αθωώνουν τα πιο βρώμικα
κομμάτια της κοινωνίας, αρκεί να είναι φίλοι της κυβέρνησης (υπόθεση Κολωνού). Δεν μπορούμε να περιμένουμε από καμία
εκλογική αναμέτρηση –είτε φοιτητικές είτε ευρωεκλογές– να δώσει λύση ή να «δικαιώσει»
τον αγώνα.
Η ψήφιση του νόμου είναι ένας «πόντος» για την
κυβέρνηση – αλλά σε καμία περίπτωση μια ήττα για τον αγώνα μας ή το τέλος του.
Το ίδιο ισχύει και για το άνοιγμα των καταλήψεων. Ανοίγει μια νέα φάση, όπου η
εφαρμογή του νόμου θα αρχίσει να εμφανίζει δίδακτρα παντού, εμπορευματοποίηση
της μέριμνας, ξεπούλημα του πλούτου του πανεπιστημίου (βιβλιοθήκες, φοιτητικά
στέκια κλπ), όλα στο όνομα της οικονομικής «αυτοτέλειας» των δημόσιων
πανεπιστημίων, δηλαδή την αποδέσμευση του κράτους από το «βάρος» της
χρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης. Ενώ τα δημόσια πανεπιστήμια θα
ρημάζουν, το κράτος θα χρηματοδοτεί αφειδώς τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα
ζουν σε βάρος των δημοσίων χρησιμοποιώντας δημόσιες δομές, καθηγητές κ.λ.π.
Σε όλες αυτές τις μάχες, μπορούμε και πρέπει να είμαστε παρόντες, να δώσουμε συνέχεια στον αγώνα, προετοιμάζοντας το επόμενο φούντωμά του. Η εφαρμογή του νόμου από τον επόμενο Σεπτέμβρη θα φέρει κι άλλες αντιδράσεις και ξεσπάσματα για τα οποία θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματα από την πρώτη φάση του αγώνα: κυβερνήσεις όπως του Μητσοτάκη δεν υποχωρούν εύκολα. Πρέπει επίσης να νικήσουμε και τους εχθρούς στο εσωτερικό του κινήματος. Δυνάμεις όπως η ΠΚΣ προσπαθούσαν διαρκώς να κλείσουν και να αποπροσανατολίσουν τον αγώνα μας. Αυτό, είτε με μεγαλοστομίες για νίκη των φοιτητών ενώ ο νόμος δεν είχε αποσυρθεί, είτε αναφέροντας στα αιτήματά τους οτιδήποτε άλλο πέρα από την ανατροπή του νόμου. Μάλιστα την τελευταία εβδομάδα των καταλήψεων υιοθέτησαν επιχειρήματα της ΔΑΠ για μειοψηφίες και πολλές φορές κατέβαιναν κοινά με πλαίσια αντιδραστικούς. Πρέπει λοιπόν κι εμείς να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα μας, να τον κάνουμε πιο μαζικό, πιο αποφασιστικό και σκληρό. Να ετοιμάσουμε ένα πιο δυναμικό επόμενο γύρο, που θα μετατρέψει το φοιτητικό κίνημα απέναντι στον νόμο Πιερρακάκη, σε έναν πολιτικό αγώνα που θα τιμωρήσει επιτέλους την κυβέρνηση της ΝΔ και θα τελειώσει μια και καλή τις ιδιωτικοποιήσεις, που θα διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για φοιτητές, εργαζόμενους και φτωχά λαϊκά στρώματα.
- ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗ
- ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
- ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ – ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, ΙΔΙΩΤΕΣ
- ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ- ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ-ΡΕΥΜΑ-ΝΕΡΟ
- ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ