1.Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν σε μια κρίσιμη περίοδο για τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έγιναν 10 μόλις μέρες πριν τις εθνικές εκλογές, με αποτέλεσμα να προσλάβουν χαρακτήρα «πρόβας τζενεράλε» των κοινοβουλευτικών κομμάτων –και όχι έναν σταθμό στην ανασυγκρότηση των συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος. Οι μηχανισμοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων στα πανεπιστήμια επιχείρησαν και πέτυχαν –σε αξιοσημείωτο βαθμό– μια επανασυσπείρωση της επιρροής τους. Έτσι κυρίως εξηγείται και η άνοδος της συμμετοχής κατά μερικές χιλιάδες (φέτος ψήφισαν περίπου 60.000 φοιτητές).
2. Δυστυχώς η συζήτηση καταπιανόταν λίγο ή καθόλου με τα φλέγοντα ζητήματα της νεολαίας και των εργαζομένων: το έγκλημα στα Τέμπη, την ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς, την οικονομική κρίση, τον κίνδυνο του πολέμου, την κατάργηση κοινωνικών κατακτήσεων και δημοκρατικών ελευθεριών, τις ιδιωτικοποιήσεις γενικά και ειδικότερα στη δημόσια εκπαίδευση (διαγραφές, δίδακτρα, νοίκια στις εστίες, κλείσιμο σχολών, δραστική μείωση εισακτέων), τον κίνδυνο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (που παραμένει) κτλ. Με ευθύνη των αστικών δυνάμεων αλλά και των ΚΝΕ – ΕΑΑΚ, είναι ένα αρνητικό φαινόμενο, που προξενεί ζημιά στο φοιτητικό κίνημα.
3.Την περασμένη χρονιά δεν είχαμε αμιγώς φοιτητικούς αγώνες, πέρα από τις αρχικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ΟΠΠΙ. Η νεολαία βέβαια συμμετείχε σε κινητοποιήσεις (απεργία 9/11, Πολυτεχνείο, κινητοποιήσεις αντιπολεμικές, για τα Τέμπη κ.ά.), αλλά είτε αυτό γινόταν χωρίς αποφάσεις Συλλόγων ή αυτές παίρνονταν από ΔΣ ή ΓΣ χωρίς ιδιαίτερη μαζικότητα (σχετική εξαίρεση τα Τέμπη) – οπότε αυτό είχε έναν συμπληρωματικό, όχι καθοριστικό ρόλο στην κινητοποίηση των φοιτητών. Έτσι δεν αντιστράφηκε το κλίμα υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος, χαλάρωσης των ουσιαστικών δεσμών των φοιτητών με τους συλλόγους, το κίνημα, τους αγώνες.
4.Η ΔΑΠ βρέθηκε για 2η συνεχόμενη χρονιά στη 2η θέση, με 25,77% (-1,5%). Παρά την φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ, την οργή και απόρριψη της νεολαίας για την κυβερνητική πολιτική, όπως φάνηκε και στις κινητοποιήσεις των Τεμπών, η ΔΑΠ με τις γνωστές πρακτικές της (πάρτι, σημειώσεις, κλαμπ κτλ.) ενισχύθηκε κατά 1.100 ψήφους – πράγμα που αποτελεί ένα πρόβλημα. Δεν εμφανίζεται σε νέους Συλλόγους, όμως ενισχύθηκε σε κάποιους όπου βρισκόταν (σε άλλους αποδυναμώθηκε). Αρνείται να παραδεχθεί ότι δεν είναι πρώτη, όπως και πέρσι, καθώς με τις γνωστές «αλχημείες» αναγνωρίζει το αποτέλεσμα των εκλογών μόνο όπου έχει κατεβεί. Αυτή η κατάσταση είναι αντίστοιχη του τρόπου με τον οποίο προσπαθεί να διαιωνίσει την παραμονή της στην εξουσία η ΝΔ του Μητσοτάκη – απομονωμένη, αλλά επικίνδυνη.
5.Στάσιμη η ΠΑΣΠ στην4η θέση με 9,46% (-0,5%).Μπορεί φέτος να μην είχε κι άλλη απότομη πτώση, κυρίως λόγω των εθνικών εκλογών και της εναγώνιας «ανανέωσης» του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που θέλουν να προωθήσουν τα ΜΜΕ, αλλά η πορεία της προς την περιθωριοποίηση είναι μη αναστρέψιμη.
6.Το ΔΙΚΤΥΟ (πρώην BLOCO), η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, ανέβηκε περίπου 200 ψήφους, μένοντας στα ίδια ποσοστά (2,6%). Τεράστιo χάσμα από τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθειά του να διεκδικήσει την κυβέρνηση. Αυτές οι ισχνές δυνάμεις δεν έχουν κάποιο βάρος ή ρόλο στο φοιτητικό κίνημα.
7.Την 1η θέση διατηρεί η ΠΚΣ με 35,4% (+1%), ενισχυμένη κατά 3000 ψήφους από πέρυσι. Το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται κυρίως στην απουσία, όλη την χρονιά, σημαντικών φοιτητικών κινητοποιήσεων και ακόμα περισσότερο στο προσωρινό μπλοκάρισμα και διασκορπισμό των θετικών, ριζοσπαστικών διεργασιών που εκδηλώθηκαν ως αντίδραση στο έγκλημα των Τεμπών. Αυτό επέτρεψε στην ΠΚΣ/ΚΝΕ να περιορίσει το πολιτικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, να τις «κλείσει» χωρίς συνέχεια και να καλέσει τη νεολαία να ψηφίσει ΚΚΕ. Έτσι, η ψήφος στην ΠΚΣ παραμένει μια στρεβλή έκφραση της ακόμα θολής αναζήτησης της νεολαίας για μια διέξοδο και προς τα αριστερά – μαζί και με αυταπάτες για «λύσεις» μέσω μιας ισχυρής κοινοβουλευτικής παρουσίας, μιας «αντι-ΔΑΠ» ψήφου και μιας πολιτικής ανάθεσης που μόνο κατά ένα μέρος συνδέεται με τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες. Η ΠΚΣ έχει κάνει σοβαρή δεξιά μετατόπιση, με «συμβολικούς αποκλεισμούς», «συντονισμούς των ΔΣ» – και ουσιαστικά την απουσία κάθε πραγματικού σχεδίου πάλης για το φοιτητικό κίνημα. Όλα τα προεκλογικά συνθήματά της ήταν απολίτικα (π.χ. «Μόνοι τους και όλοι μας», «ενίσχυση της ΠΚΣ για να γκρεμίσει τη ΔΑΠ», όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές κ.α.). Προσπαθεί έτσι να παγιώσει μια αποπολιτικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών, όπως με τη μετατροπή των εκλογών σε «δημοψήφισμα» υπέρ ή κατά της ΔΑΠ. Καμία συζήτηση για αντιπαράθεση πολιτικών προγραμμάτων και θέσεων, για τη σύγκρουση που απαιτεί η πολιτική ιδιωτικοποίησης και διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας, για τον πόλεμο, για όλα τα κεντρικά ζητήματα. Όλα λύνονται με ψήφο στην ΠΚΣ. Επομένως η ενίσχυσή της γίνεται κυρίως σε μια βάση συντηρητική – και μαζί με αυτό οι νοθείες και η αντιδημοκρατικότητα της ΠΚΣ ξεπέρασαν φέτος κάθε όριο, στρεφόμενες αποκλειστικά ενάντια σε αριστερές δυνάμεις.
8.Τα ΕΑΑΚ βρίσκονται ακόμη πιο πολυδιασπασμένα: πλέον σε καμία σχολή με 2 σχήματα δεν υπήρχε ενιαίο κατέβασμα, ενώ σε αρκετές πλέον σχολές καταγράφονται 3 σχήματα. Κάθε πολιτική δύναμη που χρησιμοποιεί το «κοινό» όνομα ΕΑΑΚ έχει το δικό της σχήμα σε κάθε σχολή. Από τη μια, τα «ΕΑΑΚ – ΑΡΕΝ»ουσιαστικά παίζουν έναν ρόλο νεολαίας του ΜέΡΑ25 (μετά την σύμπραξη της ΑΡΑΣ/ΛΑΕ): διατήρησαν τα ποσοστά τους (10%) και την 3η θέση, με μια αύξηση 500 ψήφων. Από την άλλη, τα «ΕΑΑΚ-Αριστερά Αγωνιστικά Σχήματα, Συνεργασίες» της νΚΑ (όπου καταγράφεται και η ΑΡΙΣ) βρίσκονται στην 5η θέση, με 6,71 % (+1,5%), ενισχυόμενα κατά 1.200 ψήφους. Η σημασία αυτών των αριθμών θα φανεί το επόμενο διάστημα, καθώς είναι δύσκολη η απευθείας σύγκριση με πέρσι λόγω των σπασμένων σχημάτων, διαφορετικών καταγραφών κ.λπ. Πάντως τα αδιέξοδα των «ΕΑΑΚ» παραμένουν και εντείνονται : ένα κομμάτι προσκολλάται σε μια αστική δύναμη, ένα άλλο καλεί σε ψήφο στο ΚΚΕ, ένα τρίτο τρέχει να διαχωριστεί τεχνητά με ένα εντελώς θολό λόγο γεμάτο βερμπαλισμό, σεχταρισμό, διασπαστικές κινητοποιήσεις. Περαιτέρω εξελίξεις στην έκφραση και τη φυσιογνωμία των δυνάμεων αυτού του χώρου είναι μάλλον μόνο θέμα χρόνου. Κυρίως όμως αυτό που μένει είναι μια αποδυνάμωση στα αριστερά της ΠΚΣ/ΚΝΕ, πράγμα που ωφελεί την τελευταία.
9. Εντείνεται παράλληλα η ντε φάκτο διάσπαση και διαλυτική κατάσταση των Συλλόγων, τα σοβαρά εκφυλιστικά φαινόμενα στο εσωτερικό τους. Πρωτοφανής κατάσταση επικράτησε στα προεκλογικά ΔΣ, με καθοριστική ή αποκλειστική ευθύνη–σχεδόν παντού– της ΠΚΣ: τα περισσότερα έληξαν στις 6 ή 7 το πρωί της ημέρας των εκλογών, με αποτέλεσμα οι εκλογές να ξεκινήσουν σε πολλές σχολές 1 ώρα ή και παραπάνω από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης! Με νταβατζιλίκια, τραμπουκισμούς, λογικές «τσιφλικιού» για τους χώρους που «δικαιούνται» μικρότερες δυνάμεις (μεταξύ αυτών και η ΣΣΠ), με κάθε είδους αντιδημοκρατικότητα. Φτάνοντας μέχρι το σημείο να απειλήσουν άλλη αριστερή δύναμη (νΚΑ) πως θα της «απαγορεύσουν» να κατεβάσει ψηφοδέλτιο σε όλες τις σχολές πανελλαδικά, αν δεν «λύσει» υπέρ της ΠΚΣ ένα θέμα που είχε προκύψει στο προεκλογικό ΔΣ του Φυσικού ΕΚΠΑ!
10.Η ΣΣΠ εμφάνισε στασιμότητα με κατέβασμα σε 29 συλλόγους, κερδίζοντας 354 ψήφους και 26 έδρες. Για άλλη μια χρονιά, ενισχύεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων διατηρώντας την 3η θέση (περίπου 9% των ψήφων, 281 ψήφους από 237), με πρωτιά και αυτοδυναμία στη Φιλοσοφία και 2η θέση σε αρκετές άλλες σχολές, όπως Φυσικό, ΠΤΝ, ΠΤΔΕ και Ψυχολογία. Το φετινό αποτέλεσμα δεν αντιστρέφει τη σταθερή ενίσχυση της παράταξης μας τα τελευταία χρόνια, κόντρα στην κρίση του φοιτητικού κινήματος και στις μειώσεις της συμμετοχής στις φοιτητικές εκλογές. Γνωρίζουμε πως το αποτέλεσμα αυτό είναι αναντίστοιχο των αναγκών του κινήματος και των δυνατοτήτων μας ως παράταξη, της δουλειάς που όλοι μας έχουμε ρίξει αλλά και κύρια της πολιτικής που θέλουμε να εφαρμόσουμε.Ευχαριστούμε κάθε φοιτήτρια και φοιτητή που έδωσε μαζί μας την μάχη των εκλογών και μας στήριξε με την ψήφο του. Ως ΣΣΠ, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μετασχηματίσουμε την αριστερή στροφή της νεολαίας στην ανάπτυξη ενός μαζικού και μαχητικού φοιτητικού κινήματος, για την ανάπτυξη της ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικοποίησης της νεολαίας. Κόντρα στις αποτυχημένες και αδιέξοδες συνταγἐς των φανταστικών «νικών», «συμβολικών κινήσεων», στην ανάθεση του κινήματος σε «αυτόκλητους εκπροσώπους» και σε «συλλόγους – σφραγίδες». Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να παλέψουμε για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας, για το μέλλον που μας αντιστοιχεί, ενάντια σε νόμους Κεραμέως – πόλεμο – ακρίβεια, για να ανατρέψουμε την φιλοπόλεμη κυβέρνηση της ΝΔ και να τσακίσουμε τους δυτικούς ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.