Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ!


                    Κεντρικό θέμα συζήτησης στα ΜΜΕ, τις τελευταίες εβδομάδες, αποτελεί το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου. Καθηγητές και πρυτάνεις, με αφορμή το πρόβλημα του ναρκεμπορίου εντός των ιδρυμάτων, έχουν ξεβράσει έναν οχετό, ζητώντας από την πολιτεία και την αστυνομία να λύσουν το θέμα. Ο δήμαρχος Θεσ/νίκης Γ. Μπουτάρης μάλιστα πρότεινε μόνιμη παρουσία της αστυνομίας στους χώρους των πανεπιστημίων, ενώ ο «πλέον πρωτοπόρος» πρύτανης της ΑΣΟΕΕ αποφάσισε να κάνει λοκ-άουτ στην σχολή, για να δείξει την απέχθεια του για τους «βρωμιάρηδες ναρκομανείς», αποδεικνύοντας πόσο χυδαίος και κυνικός είναι.
            Αυτό το οποίο δεν διευκρινίζει κανείς τους είναι το πως θα καταφέρει η αστυνόμευση στα πανεπιστήμια να λύσει το πρόβλημα. Το ναρκεμπόριο είναι από τις πιο επικερδείς βιομηχανίες παγκοσμίως και για όσο ζούμε σε μια κοινωνία που λειτουργεί με βάση το κέρδος και την εκμετάλλευση, το πρόβλημα αυτό δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Πως λοιπόν η αστυνομία θα διώξει τις ναρκοπιάτσες την στιγμή που αυτό δεν μπορεί -ή και δεν θέλει- να το κάνει σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία; Ή μήπως δεν είναι γνωστό σε όλους ότι αυτά τα κυκλώματα σπρώχνονται από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό και ότι παντελώς τυχαία μεταφέρθηκαν στα πανεπιστήμια, μετά την κατάργηση του ασύλου από το Ν. Διαμαντοπούλου το 2011;
            Όλα αυτά αποτελούν προφανώς μια μεθόδευση για την πλήρη κατάργηση του ασύλου και για την καταστολή των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα από το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου, το οποίο ποινικοποιεί την κατάληψη, το βασικότερο μέσο πάλης των φοιτητικών συλλόγων. Φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι η κυβέρνηση κρατά σιγή ιχθύος για την εισβολή των ΜΑΤ, μετά την μαθητική πορεία στις 29/10, στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, έναν χώρο συμβολικό και άρρηκτα δεμένο με τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, έναν χώρο που δεκάδες αγωνιστές έχυσαν το αίμα τους ενάντια στην χούντα, σφραγίζοντας την έννοια του ασύλου.
            Το πρόβλημά τους δεν είναι τα ναρκωτικά – ένα υπαρκτό πρόβλημα το οποίο όμως χρησιμοποιούν ως αφορμή για να νομιμοποιήσουν την παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια-  αλλά οι αγώνες των φοιτητών. Από την στιγμή που προτεραιότητα του ελληνικού κράτους είναι η αποπληρωμή των δανείων προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, γνωρίζουμε ότι η παιδεία και όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα μας μπαίνουν σε τελευταία μοίρα. Όχι μόνο δεν υπήρξε καμία έξοδος από τα μνημόνια, άλλα είμαστε δεσμευμένοι απέναντι στους δανειστές τουλάχιστον ως το 2060!
Αυτό σημαίνει ότι η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση πρέπει να οδηγηθεί στο ικρίωμα! Γιατί να χρειάζονται πανεπιστήμια και να σπαταλάνε τόσα χρήματα, την στιγμή που τα ποσοστά της ανεργίας στους νέους καλπάζουν και η οικονομία δεν ανακάμπτει; Για αυτούς η εκπαίδευση πρέπει να συρρικνωθεί άμεσα και για αυτό η επίθεση τους είναι λυσσαλέα. Ήδη έχουν προχωρήσει σε συγχωνεύσεις ιδρυμάτων και εξάπλωση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά και έπονται πολλά ακόμη: μειώσεις εισακτέων, δίδακτρα και στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, ίδρυση διετών προγραμμάτων φοίτησης, διάλυση των πτυχίων μας και κατάργηση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι μνημονιακοί, γνωρίζουν καλά πως σύντομα το φοιτητικό κίνημα θα βγει ακόμη πιο μαζικά και δυναμικά, κι αυτό είναι που θέλουν να προλάβουν. Πως θα επιβάλλουν δίδακτρα, αν δεν μπορούν να καταπνίξουν τους αγώνες μας, ή αν δεν μας υποχρεώνει ο μπάτσος να τα πληρώσουμε για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε το μάθημα; 
            Οι φοιτητές πρέπει να υψώσουμε το ανάστημα μας ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να διαλύσουν τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις ίδιες μας τις ζωές, στο βωμό της κρίσης και του χρέους. Πρέπει μέσα από τους αγώνες μας για την διάσωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, αλλά και για μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς μνημόνια, να υπερασπιστούμε το άσυλο και το ίδιο το δικαίωμα μας να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και την αυτοοργάνωση μας, να πάρουμε αποφάσεις για μαχητικές κινητοποιήσεις και να βροντοφωνάξουμε σε κυβέρνηση και ΕΕ ότι το άσυλο είμαστε εμείς και οι αγώνες μας και όσο κι αν το θέλουν δεν θα μπορέσουν να μας καταργήσουν ΠΟΤΕ!