ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΔΟΞΟ «ΑΥΤΟΚΛΗΤΟ ΣΩΤΗΡΑ» ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Οι δυνάμεις της ΔΑΠ, της ΠΚΣ και του σχήματος ΕΑΑΚ, ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑ (πρόσκειται στην ΑΡΑΣ) επέλεξαν μέσα από τηλε-συνεδρίαση του Δ.Σ. να ορίσουν εκπροσώπους του Φοιτητικού Συλλόγου Μαθηματικού στις συνελεύσεις τμήματος (το διοικητικό όργανο της σχολής), όπως και έγινε στην ηλεκτρονική «συνεδρίαση» του τμήματος στις 1/12.
Με πρόσχημα την πανδημία, την τηλε-εκπαίδευση, αλλά κυρίως την μη πραγματοποίηση κινητοποιήσεων στη συνέλευση τμήματος, εδώ και 8 μήνες οι καθηγητές του Μαθηματικού πραγματοποιούν διαδικτυακές «συνελεύσεις» τμήματος. Έτσι αποφασίζουν για μια σειρά από σημαντικά ζητήματα για τους φοιτητές (αλλαγή προγράμματος σπουδών, αλλαγές με αναδρομική ισχύ στα κριτήρια απόκτησης πτυχίου, κ.α.) αλλά μακριά από αυτούς και χωρίς φυσικά να έχουν λόγο οι ίδιοι. Η διοίκηση, εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία, κάλεσε για μια ακόμη φορά στις 23/11 το Δ.Σ. να ορίσει εκπροσώπους στα πλαίσια του ν. 4485 (2007) και όπως αυτός ανανεώθηκε από τον Γαβρόγλου (2017). Πρακτικά, η διοίκηση του τμήματος, όπως ζητούσε πάντα σε κάθε κινητοποίηση του Φ.Σ. στη συνέλευση τμήματος, επιδιώκει την πλήρη εφαρμογή του νόμου περί συνδιοίκησης και την πολιτική νομιμοποίηση της συστηματικής προσπάθειας να αποτρέπονται, να εμποδίζονται με κάθε μέσο οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, καθώς δεν προβλέπεται από το νόμο η καθολική συμμετοχή τους στη συνέλευση τμήματος. Μάλιστα, η θητεία των εκπροσώπων του Φ.Σ. στη συνέλευση τμήματος, σύμφωνα με το νόμο, είναι ετήσια, άρα η απόφαση του Δ.Σ. δεσμεύει τον σύλλογο ακόμα και όταν ανοίξουν οι σχολές και γίνονται δια ζώσης (;) οι συνεδριάσεις.
Η στάση της ΔΑΠ σε αυτό το ζήτημα είναι, φυσικά, γνωστή. Η ΔΑΠ, ως καθεστωτική παράταξη, θέλει να διαλύσει τον αγωνιστικό συνδικαλισμό, θεωρεί πως ο ρόλος των φοιτητών εξαντλείται γενικά και αόριστα σε προτάσεις προς τις διοικήσεις και πολύ περισσότερο είναι πιστός εκφραστής του δόγματος «νόμος και τάξη» στα πανεπιστήμια, προκειμένου να μπορεί η κυβέρνηση ανενόχλητη να περάσει τα δίδακτρα, τη διάλυση των πτυχίων, την μονιμοποίηση της τηλε-εκπαίδευσης, μέσω του αυταρχισμού και της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η στάση της ΠΚΣ επίσης είχε προαναγγελθεί όλα αυτά τα χρόνια, καθώς με κάθε ευκαιρία προσαρμόζεται στη «νομιμότητα», αλλά και είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι θέλει τον ορισμό εκπροσώπων στα διοικητικά όργανα – και να το εμφανίζει αυτό ως κινητοποίηση. Η δύναμη που επέλεξε δεξιά στροφή 180 μοιρών είναι η ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑ, που μάλιστα έχει πραγματοποιήσει κοινό εκλογικό κατέβασμα με το σχήμα ΑΕΠ–ΕΑΑΚ (πρόσκειται στη νΚΑ), στη βάση της αντίθεσης στη συνδιοίκηση!! Μάλιστα θεωρεί νίκη την συγκεκριμένη πράξη, καθώς ακούστηκε… ο λόγος του Συλλόγου στη συνέλευση τμήματος!
Προφανώς δεν πέφτει κανείς από τα σύννεφα, οι δεξιοί οπορτουνισμοί δίνουν και παίρνουν με πρόσχημα την αδράνεια του φοιτητικού κινήματος, για την οποία οι δυνάμεις της ΑΡΑΣ είναι σοβαρά συνυπεύθυνες. Αυτή τους η στάση είναι συνέχεια της όλο και μεγαλύτερης προσαρμογής τους στην «νέα κανονικότητα» της πανδημίας: αποδοχή της απαγόρευσης κυκλοφορίας, καμία προσπάθεια για κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων, «έμειναν σπίτι» κατά την απεργία της 26/11 κ.α. Ως γνήσια «ορφανά του σταλινισμού» (αυτή είναι η πολιτική καταγωγή και λογική τους), τραμπουκίζουν, απειλούν και λασπολογούν αγωνιστικές δυνάμεις, επειδή δεν έχουν κάποιο πολιτικό επιχείρημα απέναντι τους, ενώ προσπαθούν να διαλύσουν όποιες συλλογικές δομές (ΓΣ, ΔΣ) αδυνατούν να ελέγξουν ή παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες διαφωνούν, όπως έκαναν πρόσφατα στις ΓΣ στις Νέες Φοιτητικές Εστίες ΕΜΠ, μάλιστα εξαπολύοντας χυδαίες βρισιές ενάντια σε αγωνιστές της ΣΣΠ. Δεν κρύβεται η γελοιότητα αυτής της ομάδας, που θέλει μάλιστα να πλασάρεται ως «ανεξάρτητη» και «ακομμάτιστη», για να χαϊδεύει συντηρητικά αντανακλαστικά και να ψαρεύει σε θολά νερά, ενώ όλες οι «αγωνιστικές τσιρίδες» τους ακολουθούνται από μια πλήρως ρεφορμιστική πολιτική: υποκατάσταση των Συλλόγων από τα ΔΣ, εμφάνιση ως νίκη ότι πέρασαν τα νομοσχέδια της Κεραμέως επειδή… δεν περιείχαν τις διαγραφές φοιτητών, πολιτική ανάλυση για τα πανεπιστήμια και το κεντρικό πολιτικό σκηνικό που είναι εκτός τόπου και χρόνου, σοσιαλ-πατριωτική στάση στο θέμα του πολέμου («αμυνόμενη Ελλάδα και επιτιθέμενη Τουρκία»), λαθραία «κεντρική πολιτική» εμφάνιση μέσα από το ρεφορμιστικό σχηματισμό της ΛΑΕ κ.α.
Σημαντικές ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις της νΚΑ. Ενώ έβγαζαν και βγάζουν μάτι οι οπορτουνισμοί και οι γραφειοκρατικές και τραμπούκικες πρακτικές – καπελώματα τέτοιων ομάδων μέσα στα ΕΑΑΚ, τους ανέχονταν, έκαναν εκλογικίστικες συγκολλήσεις μαζί τους – και δυστυχώς συνεχίζουν με αυτή την αδιέξοδη πρακτική, που υπονομεύει κάθε σοβαρή αντιμετώπιση αυτών των επικίνδυνων φαινομένων.
Η ΣΣΠ είναι από θέση αρχής ενάντια στο θεσμό της συνδιοίκησης, γιατί ο «διάλογος» και η «συμμετοχή» των φοιτητών και των συλλόγων στη λήψη των αποφάσεων των διοικήσεων των σχολών είναι επίπλαστες και κενού περιεχομένου. Στην πράξη αυτό που θέλουν οι διοικήσεις είναι «καλοθελητές» φοιτητές, οι οποίοι θα παρέχουν σε αυτές την πολιτική νομιμοποίηση στις επιθέσεις που πραγματοποιούν στους συλλόγους. Προτείνει κάτι η διοίκηση και οι «εκπρόσωποι ανοικτοί στο διάλογο και τη συζήτηση» αποδέχονται ή εκφράζουν τη διαφωνία τους στις προτάσεις, άρα οι διοικήσεις δεν αποφασίζουν μόνες τους και οι φοιτητές «έχουν λόγο». Το θέμα είναι: μπορεί να υπάρξει μπλοκάρισμα αποφάσεων που αποτελούν επιθέσεις προς τους φοιτητές(τέτοιες είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι αποφάσεις αυτές) χωρίς μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας των φοιτητών; Ξεκάθαρα όχι! Ωστόσο, αυτά ισχύουν σε γενικές γραμμές, καθώς σήμερα που η κατάσταση εντός και εκτός των πανεπιστημίων οδεύει προς μια απότομη επιδείνωση, η συνδιοίκηση μπορεί να επιφέρει συντριπτικά πλήγματα στους συλλόγους και στο κίνημα.
Η χούντα που εγκαθιδρύει η κυβέρνηση των δολοφόνων της ΝΔ, σημαίνει πως όταν ανοίξουν οι σχολές μας θα βρούμε μέσα δίδακτρα, μπάτσους και φυσικά χουντικές πανεπιστημιακές διοικήσεις. Κυρίως όμως, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βρούμε συλλόγους – διακοσμητικά, τύπου «εξωραϊστικοί σύλλογοι»(κίτρινος συνδικαλισμός), αποπολιτικοποιημένα μορφώματα. Οι νεοφιλελεύθεροι ήδη έχουν χαράξει την πορεία προς αυτήν την κατεύθυνση, κάτι που αν επικρατήσει θα σημάνει τον πολιτικό και φυσικό θάνατο των φοιτητικών συλλόγων. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση είναι απορίας άξιο αν η κίνηση αυτή της ΑΡΑΣ βάζει εμπόδιο ή αβαντάρει αυτήν την πορεία, αν αποτελεί νίκη, όπως λένε οι ίδιοι, ή μια ήττα για τον σύλλογο του Μαθηματικού και τους φοιτητικούς συλλόγους γενικότερα. Αφήνουμε κάθε συνάδελφο να δώσει μόνος του την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Για το φοιτητικό κίνημα δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά τετελεσμένα εν ονόματι της αδράνειας και του «μικρότερου κακού». Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να ξαναζωντανέψουν και να ανασυγκροτηθούν άμεσα μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις για να υπερασπιστούν τα μαχητικά μέσα πάλης, απέναντι στις δήθεν κινητοποιήσεις με διαδικτυακά ραντεβού ή και δια ζώσης (βλ. Κεραμέως με συντονιστική επιτροπή μαθητών) και τους e-αντιπροσώπους. Τα μέσα πάλης δεν μπορούν να περνάνε από το κόσκινο της εκάστοτε νομιμότητας ειδικά σε ένα καθεστώς χούντας που ετοιμάζουν, ούτε να είναι μόνιμο άλλοθι οι κίνδυνοι της πανδημίας. Με καταλήψεις, διαδηλώσεις, αγώνες διαρκείας να σπάσουμε τις απαγορεύσεις εντός και εκτός πανεπιστημίων, να προστατέψουμε την ανθρώπινη ζωή, την υγεία, το άσυλο και την δημόσια δωρεάν παιδεία, τα εργατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες από τα χέρια των νεοφιλελεύθερων κανίβαλων και των εντολοδόχων τους στα πανεπιστήμια.
Καλούμε τις πραγματικά αγωνιστικές δυνάμεις του συλλόγου και κάθε φοιτητή να συλλέξουμε υπογραφές για την άμεση σύγκληση δια-ζώσης Γενικής Συνέλευσης, η οποία θα συζητήσει και θα πάρει απόφαση για τα παραπάνω και για μια αγωνιστική κινητοποίηση του Συλλόγου. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία των συλλόγων, και όχι ο δρόμος των «αυτόκλητων σωτήρων», που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε καταστάσεις «απολίτικων μορφωμάτων» που δύσκολα αναστρέφονται, κατά τον «εκ των υστέρων λογαριασμό».