Γιάννενα: Καταγγελία στην ΠΚΣ-ΚΝΕ - Το ρεσιτάλ αντιδημοκρατικών πρακτικών μέσα στους Φ.Σ. σταματάει εδώ!
Οι προσπάθειες διάλυσης των Συλλόγων δε θα περάσουν!
Σε μία περίοδο που οι νεοφιλελεύθερες επιθέσεις στην εκπαίδευση φουντώνουν, απειλώντας να σαρώσουν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της με τον νέο νόμο πλαίσιο και την εισβολή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, η «πρώτη δύναμη» ΠΚΣ/ΚΝΕ για μια ακόμη φορά κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διασπάσει και να υπονομεύσει τους αγώνες των φοιτητών. Εμμένει σε «συμβολικές κινήσεις», ενώ συκοφαντεί οτιδήποτε δεν ελέγχει. Η πρακτική της την τελευταία εβδομάδα στα Ιωάννινα είναι χαρακτηριστική.
Στις 27/5, μία μέρα μετά την εισβολή των ΜΑΤ στο ΑΠΘ και τη δολοφονική επίθεση σε φοιτητές, σε Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών, με γελοίες δικαιολογίες (δεν προλαβαίνουμε να ενημερώσουμε τους φοιτητές κ.λπ.) καταψήφισαν έκτακτη διαδήλωση διαμαρτυρίας. Την ίδια στιγμή που μέχρι και η ΔΑΠ ψήφισε λευκό! Προφανώς, σύμφωνα με την ΠΚΣ, δεν προλαβαίνουν να ενημερωθούν οι φοιτητές όταν προτείνεται έκτακτη πορεία από μία άλλη δύναμη (για ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα), αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά όταν παίρνουν αυτοί αποφάσεις της τελευταίας στιγμής από ΔΣ, για προγραμματισμένες και προαποφασισμένες κινητοποιήσεις. Δυστυχώς για την ΠΚΣ η πορεία είχε σημαντική συμμετοχή και χωρίς αυτήν.
Η επαίσχυντη στάση τους δεν σταμάτησε εκεί. Μετά την Γενική Συνέλευση του Χημικού στις 31/5, η ΠΚΣ αρνήθηκε να σφραγίσει το πλαίσιο της ΣΣΠ που υπερψηφίστηκε. Αρχικά με την δικαιολογία ότι δεν έχουν φέρει μαζί τους το μελάνι και στη συνέχεια με την πρόφαση ότι δεν ειπωθήκαν, στην συνέλευση, όλες οι λέξεις και οι εκφράσεις που καταγράφονται στο κείμενο! Την ίδια στάση ακριβώς ακολουθούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια και η ΔΑΠ, που αρνούνταν να σφραγίσει τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης στο Χημικό. Για την αποκατάσταση της αλήθειας, η μόνη δύναμη που κατά κόρον και συστηματικά αλλάζει τις αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων κατά το δοκούν, ανάλογα με το τι αποφασίζει η ίδια στα γραφεία της, είναι η ΠΚΣ. Να μας απαντήσει, λοιπόν, η ΠΚΣ/ΚΝΕ «που σέβεται τις διαδικασίες των συλλόγων» πως πραγματοποίησαν δύο ημέρες «κατάληψης» στην Πρυτανεία, όταν σε όλους τους συλλόγους είχαν καταθέσει πρόταση για μία;
Η καταπάτηση των αποφάσεων των Συλλόγων και των Γενικών Συνελεύσεων, όμως, συνεχίστηκε και στην πορεία που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στις 2/6. Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένα δεύτερο πανό ΦΣ Χημικού, που το κρατούσαν μέλη της ΠΚΣ-ΚΝΕ παρόλο που το πλαίσιο τους καταψηφίστηκε στην Γενική Συνέλευση του Συλλόγου. Προφανώς για την ΠΚΣ αυτές οι γελοιότητες δεν καταπατούν τις αποφάσεις των φοιτητών, διότι ικανοποιούν τις σκοπιμότητες του μηχανισμού τους. Εντάσσονται στη λογική (που είχαν πάντα) «εφόσον είμαι πρώτη δύναμη, κάνω ό,τι θέλω», καταπατώντας αποφάσεις των ίδιων των φοιτητών. Επίσης, στην ίδια διαδήλωση κατέβασαν μια σειρά από πανό «Φοιτητικών Συλλόγων», χωρίς ούτε ένας από αυτούς να έχει πραγματοποιήσει γενική συνέλευση! Προσπάθησαν μάλιστα να επιβάλουν τον σχεδιασμό τους (που είχε προαποφασιστεί από την τοπική ηγεσία της ΚΝΕ), ενάντια σε ό,τι αποφασίστηκε από το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων 3 φοιτητικών συλλόγων. Με έναν ετσιθελικό τρόπο, μπήκαν μπροστά, για να καπελώσουν την πορεία και να εμφανιστούν «μπροστάρηδες» του αγώνα. Μάλιστα ακολούθησαν διαφορετικό δρομολόγιο από ό,τι είχε συμφωνηθεί στο συντονιστικό, διασπώντας την πορεία.
Η αλήθεια είναι ότι καταλαβαίνουμε την αγωνία τους. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο απουσίας από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, πρέπει να δείξουν ότι αγωνίζονται. Δεν μας προκάλεσε επίσης εντύπωση που το μπλοκ των Φοιτητικών Συλλόγων ήταν μαζικότερο από το μπλοκ των ΔΣ της «πρώτης δύναμης» ΠΚΣ. Τέτοιες πρακτικές και πολιτικές είναι άλλωστε καταδικασμένες να μένουν στο περιθώριο του φοιτητικού κινήματος και κάθε πραγματικού αγώνα.
Δυστυχώς, σε αυτή της την κίνηση, η ΠΚΣ-ΚΝΕ βρήκε στήριξη και από τα ΕΑΑΚ Ιωαννίνων (κυρίως ΝΑΡ/νΚΑ), που επέλεξαν να μην συμμετέχουν στην πορεία με πανό και στήριξαν κατά πλειοψηφία το «μπλοκ των ΔΣ» της ΠΚΣ. Παρόλο που στο Συντονιστικό είχαν υποστηρίξει την πρόταση να βρίσκονται στην κεφαλή της πορείας οι ΦΣ με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων και καταδίκασαν την πρακτική της ΠΚΣ-ΚΝΕ στον Σύλλογο του Χημικού, αποτέλεσαν για άλλη μία φορά «δωρητές σώματος» στους σχεδιασμούς της. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Τα ΕΑΑΚ είναι τελικά με τις γενικές συνελεύσεις ή, όταν αυτές υπερψηφίζουν διαφορετικές από τις δικές τους αγωνιστικές προτάσεις, ξαφνικά γίνεται θελκτική η ΠΚΣ και οι λογικές ανάθεσης και υποκατάστασης-διάσπασης του αγώνα που αυτή καλλιεργεί;
Στην πραγματικότητα, τα παραπάνω δεν μας προκαλούν έκπληξη. Είναι γνωστή η υπονομευτική λειτουργία της ΠΚΣ/ΚΝΕ μέσα στους συλλόγους, που προκύπτει και από την σταλινική φυσιογνωμία της: Δεν καλούν συνελεύσεις, αλλά παίρνουν αποφάσεις μέσα από κλειστές διαδικασίες, μη ενημερώνοντας τους φοιτητές, μη προσπαθώντας να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ενός αγώνα διαρκείας. Αλλάζουν αποφάσεις των ΦΣ, δεν σέβονται τις διαθέσεις των φοιτητών, ούτε τις διαδικασίες των ΦΣ, καταφεύγουν σε πρακτικές βίας και νοθείας όποτε χάνουν τον έλεγχο. Τους φτάνει μόνο να βαυκαλίζονται ότι είναι «πρώτοι» στα πανεπιστήμια.
Σε μία περίοδο που οι επιθέσεις της κυβέρνησης, αλλά και η καταστολή έχουν οξυνθεί, χρειάζεται οι Σύλλογοί μας να ανασυγκροτηθούν και να πάρουν νέα, αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Η ΠΚΣ/ΚΝΕ, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα εμπόδιο στην προσπάθεια αναγέννησης των Φοιτητικών Συλλόγων. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, για να υπερασπιστούμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, ενάντια στις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των λοιπών μνημονιακών. Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και δομές αυτοοργάνωσης (επιτροπές, συντονιστικά), με την ενότητα μέσα στους αγώνες, οι φοιτητές να οργανώσουμε τον αγώνα μας ενάντια στις αντεκπαιδευτικές επιθέσεις, συγκεκριμένα τώρα ενάντια στον νέο νόμο-πλαίσιο και την ΟΠΠΙ, να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις, να προβούμε σε μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες. Ως ΣΣΠ παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε σε αυτή την κατεύθυνση, για μία ουσιαστική ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, που θα μας επιτρέψει να αντιπαρατεθούμε με τον πραγματικό μας αντίπαλο, την λαομίσητη κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και πάσης φύσεως/απόχρωσης νεοφιλελεύθερο εντός και εκτός πανεπιστημίων.