ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 22/4, 17:30, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Την Τετάρτη 17/4 πραγματοποιήθηκε Γενική
Συνέλευση στο σύλλογο Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ με θέμα συζήτησης το νέο πολυνομοσχέδιο
της κυβέρνησης για την παιδεία. Υπερψηφίστηκε το πλαίσιο των ΕΑΑΚ, το οποίο
περιλάμβανε κατάληψη της σχολής την επόμενη μέρα Πέμπτη 18/4, και συγκέντρωση
στα Προπύλαια με πορεία προς τη Βουλή (δράσεις οι οποίες προτείνονταν και στο
πλαίσιο της ΣΣΠ).
Με έκπληξη διαπιστώσαμε την μέρα και
ώρα της συγκέντρωσης πως το το πανό του συλλόγου ήταν απόν και ότι η απόφαση
για την πορεία δεν υλοποιήθηκε, με φοιτητές μάλιστα να έχουν έρθει κανονικά
χωρίς να έχουν ενημερωθεί. Ο λόγος; Το σχήμα ΧΑΜΑΣ αυτοανακηρησσόμενο
«Φοιτητικός Σύλλογος» αποφάσισε πως είναι προτιμότερο να πραγματοποιηθούν άλλες
δράσεις αντί για την απόφαση της συνέλευσης, χωρίς μάλιστα να ενημερώσει
κανέναν φοιτητή ή άλλη πολιτική δύναμη.
Το κύριο ζήτημα που διακυβεύεται δεν
είναι το ποιά δράση είναι πιο χρήσιμη για τους φοιτητές και τον αγώνα ενάντια στο
νομοσχέδιο, αλλά το ποιός λαμβάνει αποφάσεις στο όνομα του Συλλόγου, ερήμην
αυτού. Όταν οι φοιτητές πραγματοποιούν
μια συνέλευση και ψηφίζουν ένα πλαίσιο πάλης, τότε αυτό αποτελεί κτήμα του
Συλλόγου και των φοιτητών, όχι μιας πολιτικής δύναμης.
Τα ΕΑΑΚ που μιλάνε για «ανεξάρτητες»
και «από τα κάτω» διαδικασίες και αντιμάχονται τα συντονιστικά και τις
επιτροπές υλοποίησης των αποφάσεων που προτείνει η ΣΣΠ ως «γραφειοκρατικές», στην
πράξη υλοποιούν τις αποφάσεις επιλεκτικά, όποτε και όπως νομίζουν, στο όνομα
του φοιτητικού συλλόγου. Αυτές είναι οι πραγματικά γραφειοκρατικές πρακτικές.
Στη
βάρβαρη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας που
εφαρμόζουν χέρι-χέρι ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και υπόλοιποι μνημονιακοί, στο μέλλον της
ανεργίας, της μαύρης εργασίας και της υποαπασχόλησης, στη βία και τους
τραμπουκισμούς των αφεντικών οι φοιτητές, η νεολαία και εργαζόμενοι οφείλουμε να
απαντήσουμε με αγώνες, να δώσουμε μια πραγματική μάχη. Αλλά μπορούμε να
προχωρήσουμε μόνο με την εργατική δημοκρατία μέσα στους συλλόγους μας, με την
πραγματική αυτοοργάνωση του αγώνα μας.
Όπου κάθε φοιτητής που θέλει να αγωνιστεί λαμβάνει ουσιαστικά ρόλο στη
λήψη και υλοποίηση των αποφάσεων, χωρίς κάθε είδους ομάδες να
αυτοανακυρύσσονται ως «Σύλλογος» χρησιμοποιώντας εργαλειακά τις αποφάσεις μας.