Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διεθνιστική αλληλεγγύη στην εξέγερση του λαού της Χιλής.


Κάτω η νεοφιλελεύθερη χούντα Πινιέρα – ΗΠΑ.

Ο αγώνας στην Χιλή έχει εξελιχθεί πλέον σε εξέγερση με διεθνή αντίκτυπο. Εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους, αψηφούν τους μηχανισμούς καταστολής και τη νεοφιλελεύθερη χούντα του Πινιέρα, η οποία μέχρι τώρα έχει προβεί σε πάνω από 7000 συλλήψεις, περισσότερους από 2000 τραυματισμούς, εκατοντάδες εξαφανίσεις και δεκάδες δολοφονίες αγωνιστών. Η κυβέρνηση του Πινιέρα έχει βγάλει τον στρατό στον δρόμο και κήρυξε την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μετά από την μεγαλειώδη εξέγερση των μαζών. Λόγω των ανυποχώρητων και διαρκών αγώνων του Χιλιανού λαού, η κυβέρνηση αναγκάστηκε αρχικά να πάρει πίσω τις αλλαγές που προσπάθησε να περάσει και έπειτα να απομακρύνει υπουργούς από τις θέσεις τους, σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να κατευνάσει την οργή του κόσμου. Η αφορμή για το ξέσπασμα των κινητοποιήσεων ήταν η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου κατά 30 πέσος. Σημαντική αύξηση για τα δεδομένα της Χιλής, όπου επικρατεί ακραία φτώχεια και η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει ως κύριο μέσο μεταφοράς το μετρό. Τα ουσιαστικά αίτια της εξέγερσης είναι αναγκαστικό να αναζητηθούν στις φαραωνικές ανισότητες ανάμεσα στην πλούσια ελίτ –των επιχειρηματιών και των πολιτικών– στον λαό της Χιλής που βιώνει ακραία φτώχεια. Αυτές οι ανισότητες έχουν γίνει παγκόσμιο φαινόμενο και σφραγίζουν την εποχή μας.

Την σπίθα της εξέγερσης άναψαν οι φοιτητές, που έκαναν εφόδους στους σταθμούς των μετρό χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Η κλιμάκωση ήρθε στις 18 Οκτωβρίου όπου οι φοιτητές παρέλυσαν το δίκτυο του μετρό βάζοντας φωτιά σε 19 σταθμούς. Από εκεί και μετά η φλόγα του αγώνα άναψε για τους Χιλιανούς και οι κινητοποιήσεις γιγαντώθηκαν με μαζικές απεργίες. Ο «πειθαρχημένος λαός της Χιλής», σύμφωνα με πολλούς, έχοντας περάσει μια δικτατορία 17 χρόνων και άλλα 30 χρόνια συνεχόμενων νεοφιλελεύθερων επιθέσεων στα δικαιώματά του, βγήκε στην αντεπίθεση. Οι συνταγές του ΔΝΤ (η χούντα του Πινοσέτ το 1973 είχε μετατρέψει τη Χιλή σε «υπόδειγμα» για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στο ασφαλιστικό, στην εκπαίδευση κ.λπ.) έχουν καταστρέψει το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Ο Πινιέρα αναγκάστηκε να ανακοινώσει την αύξηση του κατώτατου μισθού – παραδεχόμενος έτσι και αυτός (όπως είχαν υποχρεώσει και τον Μακρόν τα Κίτρινα Γιλέκα) τον μοναδικό τρόπο που αποσπώνται νίκες και κατακτήσεις από τους νεοφιλελεύθερους κανίβαλους: με τον αγώνα και τη συμμετοχή των μαζών, με τη σύγκρουση και την εξέγερση! Οι Χιλιανοί, πλέον, δεν αρκούνται σε απλές αλλαγές νόμων ή συμβιβαστικές λύσεις. Το αίμα των χιλιάδων αγωνιστών δεν μπορεί να ξεπλυθεί, απλώς με την απόσυρση του νομοσχεδίου. Το ξεκάθαρο αίτημά των πλατιών μαζών είναι η αλλαγή του συντάγματος της χώρας, το οποίο δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου από τη δικτατορία του Πινοσέτ.
            Παράλληλα, οι εικόνες της βίαιης και απάνθρωπης κρατικής καταστολής, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές της δικτατορικής περιόδου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δολοφονία της 36χρονης Ντανιέλα Καράσκο, που την περασμένη Κυριακή βρέθηκε κρεμασμένη με χειροπέδες σε φράχτη, στη συνοικία Pedro Aguirre Cerda του Σαντιάγο, ενώ μαρτυρίες λένε ότι εθεάθη τελευταία φορά ζωντανή όταν συνελήφθη από την αστυνομία, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στις 19 Οκτωβρίου. Η ωμή απάντηση του αστικού κράτους είναι τα βασανιστήρια, οι βιασμοί, οι ακρωτηριασμοί και οι δολοφονίες. Ο στρατός μέχρι τώρα εμπλέκεται «επισήμως» σε 23 θανάτους και σε δεκάδες χιλιάδες σοβαρούς τραυματισμούς από πυρά αστυνομικών. Επίσης οι συλληφθέντες υποβάλλονται σε εξευτελιστικά και ταπεινωτικά βασανιστήρια, όπως η σεξουαλική βία. Αυτή είναι η δημοκρατία του νεοφιλελευθερισμού και φροντίζει να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία τόσο στην Χιλή όσο και στις υπόλοιπες χώρες, όπου η εργατική τάξη βγαίνει στους δρόμους και διεκδικεί τα δικαιώματα της.
            Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε συνεχώς εστίες αγώνα και κοινωνικές εκρήξεις σε όλο τον κόσμο, όπως οι κινητοποιήσεις στην Βραζιλία, με αφορμή τις περικοπές στην χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από την μισό-φασιστική κυβέρνηση του Μπολσονάρου, οι αγώνες στο Εκουαδόρ ενάντια στην επιβολή νέων οικονομικών μέτρων λιτότητας από το ΔΝΤ, οι απεργίες των μεταλλωρύχων στην Νότια Αφρική (που μάλιστα έχουν δώσει ώθηση σε μια ανασυγκρότηση – ανασύνθεση του εργατικού κινήματος, με τη δημιουργία νέων ριζοσπαστικών και επαναστατικών κομμάτων και συνδικάτων), οι διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων στην Γαλλία, οι αγώνες για ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας, οι μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Αλβανία, οι εξεγέρσεις σε Σουδάν, Αλγερία και Ιράκ και σε αρκετές ακόμη χώρες που βαδίζουν στην ίδια κατεύθυνση. Μπορεί οι εργαζόμενοι παγκοσμίως να ξεκινούν να κινητοποιούνται με διαφορετικές αφορμές, ωστόσο η ουσία των αγώνων τους είναι ίδια. Η οργή για τον νεοφιλελευθερισμό και το καπιταλιστικό σύστημα. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βλέπουν ότι αυτό το σύστημα δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει πέρα από φτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους, χούντες και θάνατο.
            Με κοινούς, μαζικούς και μαχητικούς αγώνες σε Χιλή, Εκουαδόρ, Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο να διαλύσουμε τη χούντα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων και των πολυεθνικών εταιρειών, που τσακίζουν τις ζωές των εργαζομένων και της νεολαίας. Πρέπει και εμείς να παραδειγματιστούμε, από αυτούς τους αγώνες και να ακολουθήσουμε μια παρόμοια πορεία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η επίθεση που δεχόμαστε είναι κοινή, άρα πρέπει όλοι από κοινού να δώσουμε την απάντησή μας. Τα νεοφιλελεύθερα μέτρα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έρχονται να τσακίσουν ολοσχερώς κάθε δικαίωμα που μας έχει απομείνει, κάθε κατάκτηση που κερδήθηκε με αγώνες και αίμα και κάθε μορφή αντίστασης που έχουμε ως εργαζόμενοι, ως φοιτητές και ως φτωχά λαϊκά στρώματα. Στον δρόμο αυτών των αγώνων, λοιπόν, όπου η νεολαία και οι εργαζόμενοι με καταλήψεις και δυναμικές κινητοποιήσεις εξεγείρονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους, με ένα πρόγραμμα και ένα σχέδιο αγώνων για να σταματήσουμε τον νέο νόμο - πλαίσιο και ευρύτερα την επίθεση στην δημόσια δωρεάν παιδεία. Να αγωνιστούμε ενάντια στα μνημόνια, την φτώχεια, την ανεργία και την φρίκη του πολέμου. Να παλέψουμε για τα δικαιώματα και το μέλλον μας!


  • Διεθνιστική αλληλεγγύη στην εξέγερση του χιλιανού λαού
  • Κάτω το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης – Κάτω η κρατική καταστολή
  • Μαχητική υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας