Καταστολή και συλλήψεις με φόντο ΟΠΠΙ, δίδακτρα, ταξικό
αποκλεισμό
Φοιτητικό κίνημα: μπροστά σε
επικίνδυνη καμπή
Μέσα
σε μια κατάσταση ασφυκτική, με την πανδημία να επελαύνει και χιλιάδες νεκρούς,
τις τιμές να ανεβαίνουν κατακόρυφα, τα λαϊκά εισοδήματα να κατακρημνίζονται και
την σφοδρή κακοκαιρία να συμπληρώνει το ζοφερό τοπίο, η κυβέρνηση προχωρά σε μια
γενικευμένη πολιτική «έντασης», που στα πανεπιστήμια συγκεκριμένα στοχεύει στο
τσάκισμα του φοιτητικού κινήματος. Στις 12 Γενάρη, το άθλιο επιτελείο Μητσοτάκη
σε συνεννόηση με τους αντιδραστικούς πρυτάνεις Παπαϊωάννου και Μπουραντώνη έστειλε
τις συμμορίες των ΜΑΤ για ακόμα μια φορά σε ΑΣΟΕΕ και ΑΠΘ, για να
τρομοκρατήσουν, δείρουν και συλλάβουν φοιτητές και αγωνιστές.
Tην
επίθεση συμπληρώνει η εισαγωγή τουρνικέ στα πανεπιστημιακά ιδρύματα τον
Σεπτέμβριο, δωρεά ελληνικής εταιρείας «με σημαντικό κοινωφελές έργο»… αλλά και
η εισαγωγή της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) στις αρχές Μαΐου, όπως ανακοινώθηκε
από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. H επιβολή «νόμου και τάξης» στα
πανεπιστήμια επαναφέρεται σαν βασικός στόχος. Όπως δήλωσε ο Θεοδωρικάκος, η
πάταξη «της ανομίας και του χάους στα πανεπιστημιακά ιδρύματα» είναι «απόλυτη
προτεραιότητα για το 2022». Όλα αυτά την ίδια στιγμή που η δυσωδία της
κυβέρνησης και της αστικής τάξης πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν: συγκαλύπτουν
τοκογλύφους, εκβιαστές και παιδεραστές, όπως στην περίπτωση του καθηγητή Α.
Δράκου (ΑΣΟΕΕ), αφήνουν δολοφόνους της Χρυσής Αυγής να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Η
καταστολή, η σύσφιξη του πειθαρχικού κώδικα στα πανεπιστήμια, οι κάμερες, οι
έλεγχοι εισόδου, αποτελούν βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή του αντιδραστικού
νέου νόμου-πλαίσιο, που βασικά σημεία έχει παρουσιάσει η Κεραμέως. Δίδακτρα,
κλεισίματα-συγχωνεύσεις σχολών, συμβούλια διοίκησης με «ανθρώπους της αγοράς» κ.ά.
σημαίνει ότι πρέπει να τελειώσουν με το φοιτητικό κίνημα, να καταπνίξουν κάθε αντίσταση
στις καταστροφικές αντιεκπαιδευτικές πολιτικές τους. Αυτό σηματοδοτεί η ένταση
της καταστολής από τις αρχές της νέας χρονιάς.
Οι
επιθέσεις δεν έρχονται σε τυχαίο χρόνο. Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης (παρά
τα τυχοδιωκτικά «ανοίγματα»), η επιταχυνόμενη φθορά της κυβέρνησης και του
ίδιου του Μητσοτάκη, οδηγούν σε προσπάθεια αποπεράτωσης των επιθέσεων (εφαρμογή
νόμου Χατζηδάκη, των νόμων Κεραμέως κ.λπ.) – και σε μια ακροδεξιά ατζέντα για
τη συσπείρωση ενός αντιδραστικού ακροατηρίου. Για να σώσουν με κάθε κόστος
τράπεζες και μεγαλοκαπιταλιστές, κατακρεουργώντας τις κοινωνικές δαπάνες,
μειώνοντας την χρηματοδότηση της υγείας εν μέσω έξαρσης του 4ου πανδημικού
κύματος.
Οι
αναβαθμισμένες αυτές επιθέσεις βρίσκουν το φοιτητικό κίνημα μουδιασμένο. Κύρια
ευθύνη για την αδράνειά του φέρουν οι ρεφορμιστικές, αντιδημοκρατικές, αδιέξοδες
πολιτικές των ΚΝΕ και ΕΑΑΚ. Μπροστά στις εισβολές των ΜΑΤ, πραγματοποίησαν στην
καλύτερη περίπτωση σκόρπιες, αδύναμες, κατακερματισμένες κινητοποιήσεις. Χαρακτηριστικά,
στη συνέλευση στην ΑΣΟΕΕ δεν προώθησαν κανένα σχέδιο αγώνα, εκτός από μια
«υποχρεωτική» πορεία, σαν αντανακλαστική κίνηση – κι αυτή με καθυστέρηση και
βέβαια, όπως τους έχει γίνει πλέον μόνιμη συνήθεια, χωρίς συγκρότηση κάποιας συντονιστικής
επιτροπής. Το αποτέλεσμα είναι κινητοποιήσεις ασυντόνιστες και άμαζες. Βρισκόμενες
ΚΝΕ και ΕΑΑΚ σε μια δεξιά στροφή ή, στην καλύτερη περίπτωση, τρομακτική σύγχυση,
σκουντουφλάνε δεξιά κι αριστερά. Με κίνδυνο να προσαρμοστούν και να
απορροφηθούν όλο και πιο βαθιά στη νέα, αντιδραστική «κανονικότητα»,
αποπροσανατολίζοντας τις προσπάθειες μιας αγωνιστικής ανασύνταξης δυνάμεων και
ανασυγκρότησης του κινήματος από τους ίδιους τους φοιτητές.
Βασική
προϋπόθεση για την ανακοπή της επίθεσης αποτελεί και μια στοιχειώδης επαναλειτουργία
των φοιτητικών συλλόγων, που βρίσκονται ουσιαστικά σε αδράνεια. Υποκαταστάθηκαν
από «Δελτία Τύπου» και κλειστές συσκέψεις των ΔΣ (εκλεγμένων πριν 2-3 χρόνια) λίγων
«μυημένων», με τεράστια ευθύνη των ΚΝΕ-ΕΑΑΚ, ενώ οι γενικές συνελεύσεις έχουν
απονευρωθεί σημαντικά, όταν και όπου καταφέρνουν να γίνονται. Σημαντικός σταθμός
θα έπρεπε να είναι η πάλη για τη διενέργεια των φοιτητικών εκλογών. Το πρόβλημα
δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να τεθεί ως πολιτικός σταθμός και ορόσημο, για να
σπάσει η τρομοκρατική εκστρατεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εισαγωγή της
ΟΠΠΙ. Δυστυχώς, η άσχημη κατάσταση του κινήματος, σε συνδυασμό με τη μεσοβέζικη
σιωπή των ΚΝΕ-ΕΑΑΚ αδυνατίζει αυτή την προοπτική, έχοντας ως δεδομένο πως οι
καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, Βloco) βολεύονται με την αποτροπή των
εκλογών, ακολουθώντας πιστά τις κυβερνητικές υποδείξεις για συλλόγους
ανενεργούς. Αποτελεί ερώτημα ποια θα είναι η συγκεκριμένη, έμπρακτη στάση των ΚΝΕ-ΕΑΑΚ
μπροστά στις καταστάσεις ντε φάκτο διάσπασης ή και διάλυσης των συλλόγων, όπου
σπρώχνουν πλέον οι αστικές δυνάμεις.
Ως
Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη θεωρούμε πως κάθε φοιτητής και πολιτική δύναμη με
αναφορές στο κίνημα, έχει χρέος να συστρατευτεί στην προσπάθεια διενέργειας δια
ζώσης φοιτητικών εκλογών και υπεράσπισης ενός ζωντανού φοιτητικού συνδικαλισμού.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα καλέσουμε όλες τις αγωνιστικές παρατάξεις και δυνάμεις,
με συγκεκριμένες προτάσεις. Και βέβαια για αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στο
νέο νόμο-πλαίσιο και την ΟΠΠΙ.
Η σωτηρία
της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας μπορεί να έρθει μόνο μέσα από ανασυγκρότηση-ανασύνθεση
του φοιτητικού κινήματος, αγώνα διαρκείας σε συμμαχία με τους εργαζόμενους,
σύγκρουση μέχρι τέλους με τη λαομίσητη κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και κάθε αστική
νεοφιλελεύθερη δύναμη, όπως είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι σύλλογοι πρέπει να ανασυγκροτηθούν
ως πραγματικά όργανα πάλης στα χέρια των φοιτητών. Η ενίσχυση της ΣΣΠ είναι
απαραίτητη για το ξεπέρασμα των παθογενειών και την αλλαγή συσχετισμών σε βάρος
κάθε ρεφορμιστικής, αναποτελεσματικής, αδιέξοδης και υπέρ μιας επαναστατικής πολιτικής.
Άννα
Κλάδη