ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΣΕ
ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Όλοι/ες στις
Συγκεντρώσεις Τρίτη 8/3
Αθήνα:
Παναττική στάση εργασίας 12-3 μμ – Συγκέντρωση – Πορεία: 1 μμ Κλαυθμώνος
Ιωάννινα: 1μμ
Περιφέρεια
Θεσσαλονίκη: 7μμ Άγαλμα Βενιζέλου
Η ημέρα της γυναίκας, παρ’ όλο
που η αστική τάξη θέλει να τη μετατρέψει σε μια μέρα αταξικής γιορτής, στην
πραγματικότητα έχει τις ρίζες της στους γυναικείους αγώνες, τις αγωνίστριες και
τις κατακτήσεις τους. Η παρακαταθήκη του γυναικείου κινήματος είναι μεγάλη,
έχοντας αναδείξει σημαντικούς σταθμούς για το εργατικό κίνημα, όπως η
Οκτωβριανή Επανάσταση. Παρά, όμως, τις ιστορικές διεκδικήσεις (δικαίωμα
ψήφου, ισότητα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, πάλη ενάντια στον μιλιταρισμό
και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, κατάργηση αντιδραστικών νόμων ενάντια στις
γυναίκες, κ.ά.), η ισότητα στην εργασία, στην οικογένεια, στη ζωή είναι ακόμη
ζητούμενο. Οι γυναίκες εργαζόμενες, νέες και φτωχές βλέπουν μέρα με τη μέρα τα
δικαιώματά τους να συρρικνώνονται, μέσα από πολέμους, από αντιδραστικούς
αντεργατικούς νόμους, βία, σεξουαλική κακοποίηση, κ.λπ.
Ο πόλεμος απειλεί τα
δικαιώματα των γυναικών, προμηνύοντας μεγάλους κινδύνους
Οι ακραίοι ανταγωνισμοί των
ιμπεριαλιστών και οι πόλεμοι που ξεκινούν ιδιαίτερα οι δυτικοί ιμπεριαλιστές,
έχουν επιφέρει μια σημαντική επιδείνωση στο βιοτικό επίπεδο του γυναικείου
πληθυσμού παγκόσμια. Οι γυναίκες και τα παιδιά αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος
των καραβανιών των μεταναστών, αλλά και των θυμάτων του πολέμου. Στην Ελλάδα,
λόγω των βαθιά ρατσιστικών και μισάνθρωπων πολιτικών της κυβέρνησης, καθημερινά
δολοφονούνται μετανάστριες/στες στη Μεσόγειο, οι επαναπροωθήσεις αποτελούν καθημερινότητα,
ενώ οι συνθήκες μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι απάνθρωπες. Με τις
εξελίξεις στην Ουκρανία, γίνεται πλέον
ορατός ο κίνδυνος μιας γενικευμένης σύγκρουσης γιγάντων, η οποία θα έχει
φονικές συνέπειες για τους λαούς. Αυτός που βρίσκεται για άλλη μια φορά πιο
εκτεθειμένος είναι ο άμαχος πληθυσμός, οι γυναίκες και τα παιδιά! Τα ελληνικά
αστικά επιτελεία επιδίδονται σε έναν ακραίο ακολουθητισμό προς τους ιδιαίτερα
επικίνδυνους δυτικούς ιμπεριαλιστές, θέτοντας τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε όλο
και μεγαλύτερο κίνδυνο.
Η γυναίκα εργάτρια
παραμένει ένα από τα πιο πληττόμενα κομμάτια της εργατικής τάξης
Παγκόσμια, το 70% των φτωχών
είναι γυναίκες. Σήμερα, οι εργαζόμενες βρίσκονται κυρίως στους πιο άμεσα
επηρεασμένους από την πανδημία κλάδους (εμπόριο, επισιτισμό-τουρισμό, υπηρεσίες
κτλ.). Οι απολύσεις, η τηλεργασία, η διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους,
οι νεοφιλελεύθερες επιθέσεις σε δημοκρατικά, εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά
δικαιώματα, υποβαθμίζουν τη θέση της γυναίκας και φέρνουν τις φτωχές
οικογένειες στα όρια της επιβίωσης.
Οι νέες και οι νέοι γίνονται
μάρτυρες των σφοδρών επιθέσεων της κυβέρνησης στην Παιδεία. Το ξήλωμα της
δημόσιας και δωρεάν παιδείας θα αποκόψει πολλές γυναίκες από την εκπαίδευση,
χειροτερεύοντας έτσι τη θέση τους μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία. Η
σήψη, η παρακμή των αστικών επιτελείων, η βία μέσα από την κρατική καταστολή
και τα βάρβαρα νομοσχέδια δηλητηριάζουν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής,
διαφθείρουν τις ανθρώπινες σχέσεις, έχοντας σαν αποτέλεσμα την έξαρση της
ενδοοικογενειακής βίας, της κακοποίησης γυναικών, των βιασμών και των
δολοφονιών (21 δολοφονίες μέσα στο 2021).
Η κυβέρνηση και τα
ΜΜΕξαπάτησης λυσσασμένα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν, να περιορίσουν και να
αποδυναμώσουν το γυναικείο κίνημα. Αυτοπροσδιορίζονται ως τιμωροί
της «έμφυλης βίας», προστάτες των γυναικών, την ίδια στιγμή που οι
νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους τσακίζουν τα δικαιώματα των γυναικών! Όποτε τους
συμφέρει, δείχνουν τα «τέρατα», αλλά πάντα κρύβουν το σύστημα και την πολιτική
που τα θρέφει. Όταν βέβαια, οι θύτες είναι μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες,
στοιχεία εξαφανίζονται και το ζήτημα άρον άρον κουκουλώνεται (βλέπε υπόθεση 24χρονης
στη Θεσσαλονίκη).
Οι κυβερνήσεις και οι αστικές
ελίτ παγκόσμια κατευθύνουν τις διεκδικήσεις των γυναικών σε μονοθεματικούς
αγώνες, πασχίζοντας να αποτρέψουν την ανάπτυξη ενός κινήματος ταξικού, ικανού
να ανατρέψει την εξουσία τους.
Απέναντι στην αστείρευτη καταπίεση, αλλά και κάθε ατομικίστικο «δικαιωματισμό», νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, φτωχοί και φτωχές, πρέπει να χτυπήσουμε αυτό το σύστημα που ξερνά πολέμους, φτώχεια και εξαθλίωση στη ρίζα του. Είναι άμεση ανάγκη οι γυναίκες να συμμετέχουν πιο ενεργά σε αγώνες, σε μορφές αυτοοργάνωσης και σε οργανώσεις του εργατικού και φοιτητικού κινήματος. Όλοι και όλες θα πρέπει να παλέψουμε για το πέρασμα σε έναν κόσμο Σοσιαλιστικό, για πραγματική ισότητα και αξιοπρεπή ζωή για όλους.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
- ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ
- ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΩΝ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
- ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ
- ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ.
- ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΕ – ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ