ΟΙ
ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ !
Ενάμιση
μήνα μετά από την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έχει ήδη δώσει μία πρώτη γεύση του μεγέθους
της επίθεσης, που πρόκειται να εξαπολύσει ενάντια στους εργαζόμενους, τους
νέους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το πολυνομοσχέδιο που κατέβηκε και
ψηφίστηκε στις 8/8 περιείχε μεταξύ άλλων, την κατάργηση του ασύλου και
ταυτόχρονα πραξικοπηματικές τροπολογίες
που ενισχύουν την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Η
κατάργηση του ασύλου έχει ως στόχο να προετοιμάσει το έδαφος για την διάλυση της δημόσιας δωρεάν τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης. Απαραίτητος όρος για αυτό είναι η καταστολή του φοιτητικού
κινήματος. Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το ναρκεμπόριο, ένα πολύ σημαντικό
πρόβλημα (το οποίο βέβαια, μιας και αποτελεί επικερδέστατη βιομηχανία, έχουν
«αμελήσει» να αντιμετωπίσουν έξω από τα πανεπιστήμια), θέλουν να νομιμοποιήσουν
τις εφόδους της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, με πραγματικό στόχο να καταστείλουν τους αγώνες του φοιτητικού
κινήματος. Αυτό γίνεται ολοφάνερο και από την ρητορεία της κυβέρνησης
ενάντια στους αγωνιστές φοιτητές (επονομάζοντας τους, ταραξίες που
τραμπουκίζουν τους πρυτάνεις, παράνομους, καταληψίες). Η αγωνία του Μητσοτάκη
να σκληρύνει το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης (κατάργηση ασύλου, ενίσχυση του
αστυνομικού σώματος κλπ), αναμένοντας προφανώς αντιδράσεις από την επίθεση που
θα κάνει, φαίνεται και από τις αλλαγές
που προετοιμάζει για τον ποινικό κώδικα. Με βάση τα όσα έχουν δημοσιευτεί
σκοπεύει να μετατρέψει σε κακουργήματα τις πορείες και τις καταλήψεις
(παρακώληση δημόσιας κυκλοφορίας και λειτουργίας δημοσίων κτιρίων) και να βάλει
στο στόχαστρο αγωνιστές και οργανώσεις της αριστεράς και του εργατικού
κινήματος. Προσπαθεί, λοιπόν, εκ των
προτέρων να σβήσει κάθε πιθανότητα αντίστασης μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια.
Ήδη
η νέα Υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, με επιστολή της στους πρυτάνεις, έχει
δηλώσει ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο
νόμο – πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Με βάση τους άξονες που θέτει στην
επιστολή, καθώς και το ήδη ανακοινωμένο βάρβαρο πρόγραμμα του Μητσοτάκη, η ταφόπλακα των πανεπιστημίων περιλαμβάνει:
1. Κατάργηση
του άρθρου 16 του συντάγματος,
το οποίο περιλαμβάνει δύο βασικές διατάξεις: α) το δικαίωμα κάθε νέου στην
δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της, β) το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια
μπορούν να λειτουργούν μόνο ως δημόσια (τα ιδιωτικά/κολέγια δεν μπορούν να
παρέχουν ισάξια πτυχία). Κατάργηση του
άρθρου 16, λοιπόν, σημαίνει ότι η
δωρεάν παιδεία δεν θα αποτελεί πλέον αυτονόητο και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε
παιδιού, αφήνοντας το περιθώριο επιβολής διδάκτρων ακόμη και σε όσα σχολεία
και πανεπιστήμια παραμείνουν δημόσια, επέκταση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κλπ.
Προσπαθούν, δηλαδή, να χτίσουν ένα συμπαγές
ταξικό τείχος, όπου τα παιδιά των
εργατικών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, θα οδηγούνται
ακόμη και στον αναλφαβητισμό.
2.
Αξιολόγηση των
ιδρυμάτων – Κλεισίματα και Συγχωνεύσεις τμημάτων/ σχολών ή και ολόκληρων
ιδρυμάτων – Μείωση της χρηματοδότησης
Η κυβέρνηση είναι ξεκάθαρη. Θέλει να
διαμορφώσει ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί αυτόνομα από το κράτος, σε κοινό βηματισμό με την αγορά εργασίας.
Το οποίο θα αξιολογείται σαν επιχείρηση, κι από αυτήν την αξιολόγηση θα καθορίζεται η ύπαρξη του, καθώς και το ύψος
της κρατικής του χρηματοδότησης. Κοινός βηματισμός με την αγορά, σημαίνει υποταγή στις ανάγκες της αγοράς, ακόμη
κι αν αυτές δεν ταυτίζονται με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Για
παράδειγμα μπορεί τα σχολεία και τα νοσοκομεία να είναι άκρως υποστελεχωμένα,
ωστόσο από την στιγμή που η δημοσιονομική πολιτική του κράτους απαιτεί
αποπληρωμή του χρέους και πάγωμα των προσλήψεων σε υγεία-παιδεία, οι
καθηγητικές σχολές και η ιατρική δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα ύπαρξης, βάσει του
«βηματισμού» της αγοράς! Επομένως ποιος ο λόγος να υπάρχουν αυτές οι σχολές και
να «απομυζούν» χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό;
3.
Διοικητική και Οικονομική
Αυτονομία/Αυτοδιοίκηση ιδρυμάτων.
Άλλος ένα βασικός άξονας του σχεδίου της
κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια, είναι η
πλήρης αυτονόμηση τους από το κράτος. Συνδεδεμένο με το γεγονός ότι το
πανεπιστήμιο θα λειτουργεί με βάση τους νόμους της αγοράς, το συμπέρασμα είναι
ξεκάθαρο: μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο, πλήρως προσαρμοσμένο στην μνημονιακή
πραγματικότητα, που θα λειτουργεί σαν
επιχείρηση, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οικονομική αυτονομία σημαίνει εκμηδενισμός της κρατικής χρηματοδότησης,
εύρεση πόρων λειτουργίας με ευθύνη του ιδρύματος, άρα εν τέλει και επιβολή διδάκτρων, και στα προπτυχιακά
μαθήματα. Στα ίδια πλαίσια «αυτονόμησης» κινείται και η απελευθέρωση των
μεταπτυχιακών. Στοχεύουν στην πλήρη εξάπλωση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά,
στην κατάργηση οποιουδήποτε πλαφόν και στην κοστολόγηση των μεταπτυχιακών κατά
το δοκούν, όπου προφανώς αυτά με την μεγαλύτερη ζήτηση, θα κοστίζουν κι
ανάλογα. Διοικητική αυτονομία σημαίνει να αποφασίζουν τα Συμβούλια Ιδρύματος,
δηλ. τεχνοκράτες-επιχειρηματίες τα πάντα στις σχολές μας, από το διορισμό του
πρύτανη μέχρι τι θα περιέχουν τα προγράμματα σπουδών μας κ.α. με βάση τα
οικονομικά τους συμφέροντα.
4.
Μείωση του αριθμού των φοιτητών
Στόχος τους είναι επίσης η μείωση του
αριθμού των φοιτητών. Αυτό θα γίνει είτε με νομοθετικές ρυθμίσεις όπως η μείωση των εισακτέων, η θέσπιση της βάσης του 10 για την
εισαγωγή στο πανεπιστήμιο ή η εφαρμογή
των ορίων φοίτησης και των διαγραφών, αλλά και με μια ιδεολογική επίθεση
απέναντι στην νεολαία. Θα
χρησιμοποιήσουν ως σημαία το αντιδραστικό δόγμα της «αριστείας» και της
υποτιθέμενης «αξιοκρατίας», ώστε να διαιρέσουν τους φοιτητές, όπως και
επίσης να υποτιμήσουν την νεολαία, να την πείσουν ότι δεν είναι ικανή να
σπουδάσει, και πόσο μάλλον να εργαστεί με συνθήκες και όρους αξιοπρεπείς.
5. Νέο
θεσμικό πλαίσιο για σίτιση - στέγαση. Είναι προφανές ότι επιδιώκουν
να καταργήσουν πλήρως όλα τα φοιτητικά δικαιώματα. Αυτό φαίνεται κι από την
τωρινή κατάσταση: οι περισσότερες λέσχες
σίτισης είναι ιδιωτικοποιημένες και η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών
πληρώνει αντίτιμο, στις εστίες οι φοιτητές πρέπει να πληρώνουν ενοίκιο, η έλλειψη κρατικής
χρηματοδότησης βάζει σε κίνδυνο «εξαφάνισης» τα συγγράμματα.
6.
Διάλυση πτυχίων.
Ήδη γίνεται μια προσπάθεια διάλυσης των πτυχίων (πχ
αφαίρεση της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών και
μετατροπής της σε ξεχωριστό «χαρτί»), μια προσπάθεια που θα ενταθεί, με την
πλήρη εφαρμογή του ατομικού φακέλου προσόντων.
Όλα
αυτά συντελούν σε ένα μελλοντικό
πανεπιστήμιο της αγοράς, που θα αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, για τους
νέους που προέρχονται από εργατικές και φτωχές οικογένειες. Ένα πανεπιστήμιο για λίγους, που θα
μπορούν να μπαίνουν «αξιοκρατικά», μόνο όσοι διαθέτουν το απαραίτητο ποσό στον
τραπεζικό τους λογαριασμό, και όπου αν περάσεις τα ν – και όχι τα ν+2- έτη
σπουδών, το ποσό των διδάκτρων θα αυξάνεται αυτόματα.
Να
τους σταματήσουμε – Η νεολαία στην πρώτη γραμμή
Οι ατομικές λύσεις είναι μια αυταπάτη. Η διάλυση της δημόσιας και
δωρεάν εκπαίδευσης, η κατάρρευση του συστήματος υγείας και κοινωνικής
ασφάλισης, η καταπάτηση/κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών και δημοκρατικών
δικαιωμάτων, το μέλλον της ανεργίας, της μετανάστευσης, της φτώχειας και η
απειλή του πολέμου είναι προβλήματα όλων
μας, και μόνο συλλογικά μπορούμε να τα απαντήσουμε.
Η γενιά μας πρέπει να σπάσει την ηττοπάθεια
και να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων. Είναι στο χέρι μας να
ξαναζωντανέψουμε τους συλλόγους μας και να αναλάβουμε δράση. Κάθε φοιτητής
πρέπει να συμμετέχει ενεργά μέσα στον φοιτητικό του σύλλογο και να μην αφήνει
άλλους να αποφασίζουν για αυτόν. Πρέπει να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας
και μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων μας και επιτροπές αγώνα, να οργανώσουμε την πάλη μας, ενάντια στην
διάλυση της εκπαίδευσης. Μαζί με τους εργαζόμενους να εξεγερθούμε συνολικά ενάντια στα μνημόνια και τους πολεμικούς
σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών και να διεκδικήσουμε ένα μέλλον ζωής κι
αξιοπρέπειας!