Στις 3/6 φοιτητές του Συλλόγου Εστιακών και η ΣΣΠ πραγματοποίησε κινητοποίηση στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με θέματα: α) την εφαρμογή του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, που έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται από την διοίκηση του ιδρύματος και β) την διευθέτηση προβλημάτων που αφορούν την μέριμνα και τις φοιτητικές εστίες.
Πρόσφατα το πανεπιστήμιο ανακοίνωσε την προκήρυξη διαγωνισμού για τον εξοπλισμό (συστήματα καταγραφής και επεξεργασίας, π.χ. κάμερες) κέντρου ελέγχου και λήψης σημάτων, τα οποία θα δίνουν άμεση απόκριση στην ΕΛ.ΑΣ. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να εκδίδει μόνη της «συναγερμούς» και να επεμβαίνει με αστυνομική παρουσία στο πανεπιστήμιο. Ο υπεύθυνος της Eπιτροπής Aσφαλείας και Προστασίας, (η οποία δημιουργήθηκε πρόσφατα για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) αντιπρύτανης Μηνάς Πασχόπουλος, ισχυρίστηκε ότι έχει άγνοια για αυτόν τον διαγωνισμό. Ωστόσο στην συνέχεια ανέφερε πως οποιαδήποτε ενέργεια του Πανεπιστημίου όσον αφορά τον νόμο είναι αναγκαστική λόγω της νομοθεσίας. Αργότερα έσπευσε να μας «καθησυχάσει» υποστηρίζοντας πως “η τωρινή διοίκηση εγγυάται ότι δεν θα στρέψει ενάντια στους φοιτητές καμία από τις δομές που θα δημιουργηθούν στα πλαίσια του συγκεκριμένου νόμου” (συμβούλια ασφαλείας, κέντρα συστημάτων παρακολούθησης, φοιτητοδικεία, κ.α.)
Το κέντρο ελέγχου, το κέντρο λήψης σημάτων και κάθε άλλη δομή που θα προσπαθήσουν να εγκαθιδρύσουν στο μέλλον, έχουν συγκεκριμένο ρόλο και στόχο και δεν εξαρτώνται από την καλή θέληση κανενός πρύτανη ή άλλου υπεύθυνου. Τέτοιες αποφάσεις ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» για την πλήρη εφαρμογή του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Αυτά τα μέτρα μετατρέπουν τα πανεπιστήμια σε φυλακές, με κάμερες που θα καταγράφουν και θα φακελώνουν τους φοιτητές, πειθαρχικά που θα τιμωρούν όποιον δεν τηρεί κατά γράμμα τις εντολές της κυβέρνησης και δεν πειθαρχεί απέναντι στις αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις και με την αστυνομία να τρομοκρατεί και να χτυπάει κάθε προσπάθεια απάντησης των φοιτητών απέναντι σε αυτά.
Θέλουν έτσι να επιβάλλουν την εφαρμογή του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, να βεβαιωθούν ότι κάθε αντίδραση των φοιτητών θα κατασταλεί με στόχο να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο διαφορετικό από ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα: με δίδακτρα, που θα πετάξουν εκτός πανεπιστημίων τα παιδιά των εργατικών και φτωχών οικογενειών, ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση στο οποίο καθένας θα παίρνει έναν «τίτλο σπουδών» και δεξιότητες, ανάλογα με το πόσα έχει να πληρώσει, μια μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα «σούπερ μάρκετ γνώσεων». Σ’ αυτό το πανεπιστήμιο δεν χωράει η πολιτικοποίηση. Για να καταφέρουν να διαλύσουν την δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι απαραίτητο για αυτούς να τελειώνουν μια για πάντα με το φοιτητικό κίνημα και τις δομές αυτοοργάνωσης των φοιτητών. Να πάψουν να αποτελούν κέντρα αγώνα και πυροδότης κοινωνικών εκρήξεων, όπως ήταν διαχρονικά στην ελληνική κοινωνία.
Η «κωλοτούμπα» της διοίκησης είναι τεράστια. Από εκεί που πριν μερικούς μήνες, υπό την πίεση των φοιτητικών κινητοποιήσεων, σχεδόν σύσσωμη η σύγκλητος «έσκιζε τα ρούχα της» λέγοντας ότι δεν θα επιτρέψει ούτε ρανίδα εφαρμογής του νόμου μέσα στο Πανεπιστήμιο, με πολλά από τα μέλη τους να απειλούν ακόμη και με παραίτηση, τώρα βλέπουμε μια ξεκάθαρη αλλαγή στάσης. Δεν διατίθενται να διακινδυνεύσουν ούτε στο παραμικρό την θέση τους ενώ δηλώνουν ότι «θα κάνουν αντίσταση στον νόμο με διπλωματικά μέσα»! Οι ίσες αποστάσεις που παίρνει το Πανεπιστήμιο δεν είναι σε καμία περίπτωση δείγμα αντίστασης κατά του νόμου. Καταλήγουν να εξυπηρετούν τον ν. Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις του κάθε μέλους της διοίκησης.
Ούτε βήμα πίσω να ανατρέψουμε τον ν. Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη.
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις τους προηγούμενους μήνες έδωσαν μια πρώτη απάντηση στην κυβέρνηση. Ωστόσο τα πολλά προβλήματα του κινήματος, οι χρόνιες αδυναμίες του, έθεσαν σαφή όρια προς το παρόν. Ως ΣΣΠ θεωρούμε ότι οι κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο πρέπει να συνεχιστούν δουλεύοντας πάνω στις αδυναμίες του κινήματος, για να σπάσει ο φόβος, η ατομικοποίηση και η αποπολιτικοποίηση που έχουν επιβάλει στην νεολαία, αλλά και να ανασυγκροτηθούν οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα όργανα αυτοοργάνωσης του κινήματος με ένα αποτελεσματικό σχέδιο αγώνα διαρκείας μακριά από τις αναποτελεσματικές και εκφυλιστικές πολιτικές των ΠΚΣ- ΕΑΑΚ, αλλά και από αυταπάτες πως τα όργανα των πανεπιστημίων μπορούν να σταματήσουν τον νόμο ή πτυχές του. Ο μόνος δρόμος είναι οι δικοί μας αγώνες. Να μην επιτρέψουμε την παραμικρή εφαρμογή του νόμου. Να υπερασπιστούμε την δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Να ανατρέψουμε τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη και την άθλια κυβέρνηση των α(χ)ρίστων.