Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

Φέτος συμπληρώθηκαν 7 χρόνια από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου τον Φεβρουάριο του 2010, μια επταετία «πέτρινων χρόνων» για την ελληνική κοινωνία. Παρά τα αμέτρητα success story, η κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς, με την μια επιχείρηση να κλείνει μετά την άλλη, το ΑΕΠ να σημειώνει διαρκή πτώση και το χρέος συνεχώς να αυξάνεται. Ήδη έχει υπολογιστεί ότι τα δημόσια έσοδα του 2018 θα είναι μειωμένα κατά 2 δις ευρώ σε σχέση με πέρυσι. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αδυναμία μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας να ανταπεξέλθει στην εξωφρενική φορολογία. Για την κάλυψη αυτής της διαφοράς θα ενεργοποιηθεί ο λεγόμενος «κόφτης», δηλαδή θα υπάρξουν νέες περικοπές στα ήδη διαλυμένα συστήματα υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης, και φυσικά νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έρχεται και η 3^η αξιολόγηση, να σαρώσει ότι απέμεινε όρθιο. Τα προαπαιτούμενα της 3^ης αξιολόγησης είναι:

1)    Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, της τάξεως των 6 δις(!). Αυτό το ποσό αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο. Μόνο η Εγνατία Οδός ξεπουλήθηκε για 50 εκατομμύρια (περίπου τόσα είναι και τα έσοδα της σε ένα χρόνο). Με ποιον τρόπο ακριβώς θα καταφέρουν να μαζέψουν 6 δις; Φυσικά ακόμη κι αν καταφέρουν να μαζέψουν ένα μέρος αυτού του ποσού, η κατάσταση για τους φτωχούς και τους εργαζόμενους δεν θα αλλάξει σε καμία περίπτωση προς το καλύτερο, καθώς τα χρήματα από αυτές οι «συμφέρουσες ιδιωτικοποιήσεις» θα χρησιμοποιηθούν (όπως και στο παρελθόν) για την αποπληρωμή του χρέους.

2)    Πώληση των κόκκινων δανείων σε ξένα «funds». Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για «μπάλωμα των τρυπών» - που έχουν δημιουργηθεί από τα κόκκινα δάνεια- οι τράπεζες θα πωλούν τα δάνεια αυτά σε τοκογλυφικές εταιρίες. Όσοι λοιπόν έχουν δάνειο το οποίο δεν μπορούν να αποπληρώσουν, πλέον θα χρωστάνε τα ίδια χρήματα σε αυτές τις εταιρίες, με τη διαφορά ότι οι συγκεκριμένες θα μπορούν με τη βούλα του νόμου να εκβιάζουν, ακόμα και για λίγες εκατοντάδες ευρώ, ανθρώπους που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους. Με την απειλή ‘’ή πληρώνεις ή μένεις σε χαρτόκουτο στο πεζοδρόμιο’’ θα μπορούν ουσιαστικά να κλέβουν σπίτια και μαγαζιά (κυρίως μικροεπιχειρήσεις).

3)    Λήψη νέων μέτρων της τάξεως των 1,8 δις ευρώ και πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ! Σε αυτή την πρόταση κρύβεται ένα νέο «μίνι» μνημόνιο. Τα μέτρα που πρέπει να παρθούν θα φτωχοποιήσουν αναπόφευκτα κι άλλο την ελληνική κοινωνία. Αφορούν κυρίως την εφαρμογή του μειωμένου αφορολογήτου (ψηφίστηκε στο πολυνομοσχέδιο του Μαΐου), το πετσόκομμα των συντάξεων, νέες απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο, καθώς και κατάργηση πολλών επιδομάτων. Παράλληλα οι απίστευτες απαιτήσεις για πλεονάσματα 3,5%, πρακτικά σημαίνουν νέες μειώσεις στην χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, της υγείας και των υπόλοιπων υπηρεσιών κοινωνικών παροχών.

4)    Διάλυση εργασιακών σχέσεων, κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κατάργηση του δικαιώματος στην απεργίας. Ήδη βρισκόμαστε στην εποχή των ευέλικτων σχέσεων εργασίας. Πάνω σε αυτή την κατάσταση θέλουν να επιβάλλουν νέες, ακόμη σκληρότερες, συνθήκες και όρους εργασίας, νέους χαμηλότερους μισθούς, και φυσικά για να μπορέσουν να συνεχίσουν την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων θέλουν να ξεφορτωθούν και κάθε είδους πιθανή αντίσταση. Αυτός είναι ο λόγος της λυσαλαίας επίθεσης που θέλουν να εξαπολύσουν ενάντια στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, με βασικό άξονα την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.

Αυτή η ολομέτωπη επίθεση θα οδηγήσει πρώτα απ’ όλα νομοτελειακά σε μια νέα υποβάθμιση της Δημόσιας εκπαίδευσης, αφού στο βωμό των αιματοβαμμένων (και ανέφικτων) πλεονασμάτων θα μειωθεί ακόμα περισσότερο η χρηματοδότηση. Τα νέα όμως για την εκπαίδευση δεν σταματάνε μόνο σε αυτό. Το καλοκαίρι πέρασε ο νόμος Γαβρόγλου για τα ΑΕΙ/ΤΕΙ, ο οποίος περιλαμβάνει σωρεία νέων μέτρων που θα πλήξουν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Μέσα σε αυτά εμπεριέχονται: 1) Δημιουργία διετών προγραμμάτων κατάρτισης σε κάθε τμήμα (που θα δέχονται και αποφοίτους ΕΠΑΛ). Αυτό θα οδηγήσει στον κατακερματισμό των προγραμμάτων σπουδών, δηλαδή σε μια διάλυση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά κατοχυρώνουν. Αν πάρει επίσης κανείς υπόψιν ότι τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια είναι προ των πυλών, εύκολα συμπεραίνει ότι τα πανεπιστήμια θα καταντήσουν «σούπερ μάρκετ» γνώσεων, όπου κάθε φοιτητής θα αγοράζει κύκλους σπουδών προγράμματα σπουδών και πιστωτικές μονάδες μαθημάτων, που δεν θα έχουν κανένα αντίκρισμα, πάντα ανάλογα με το πορτοφόλι του. 2) Εξαπλώνονται τα δίδακτρα σε όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα και θεσμοθετείται η αμισθί και ανασφάλιστη εργασία όσων φοιτητών δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην καταβολή αυτών των διδάκτρων. 3) Ο υπουργός παιδείας έχει το δικαίωμα να κλείνει και να συγχωνεύει τμήματα με ένα υπουργικό διάταγμα. Βασικό κριτήριο για αυτό είναι το αν η λειτουργία του εκάστοτε τμήματος συνάδει με την οικονομία της χώρας. Αυτό θα σημάνει μια τεράστια συρρίκνωση του εκπαιδευτικού χάρτη, που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει με τις συγχωνεύσεις των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, όσο και με το πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ Ιονίου.

Αυτός ο νέος νόμος έρχεται απλά να επιστεγάσει την ήδη άθλια υπάρχουσα κατάσταση των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Η υποχρηματοδότηση είναι μια διαρκής πλέον κατάσταση και οι εκφάνσεις της είναι έκδηλες, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό των συγγραμμάτων. Άλλωστε στόχευση της Ε.Ε. και του ντόπιου μνημονιακού συρφετού είναι να ελαχιστοποιήσει ή και να μηδενίσει την κρατική χρηματοδότηση για την παιδεία. Σε τι θα χρησιμεύσουν άλλωστε οι πτυχιούχοι, όταν η ανεργία στους νέους είναι στο 60%? Πόσο μάλλον σε μια αποικία χρέους, που φυτοζωεί για να πληρώνει χρέη!

Το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία» πιο επίκαιρο από ποτέ!

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Τότε το φοιτητικό κίνημα, έγινε ο πυροδότης που ώθησε τις εργατικές και λαϊκές μάζες σε μια πρωτόγνωρη εξέγερση ενάντια στη χούντα. Στην εξέγερση αυτή δεν αποκαλύφθηκε μόνο το πραγματικό πρόσωπο της χούντας. Ηττήθηκαν και όλες οι πολιτικές που προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τη λαϊκή οργή, που έβλεπαν «φως στην άκρη του τούνελ», που συμβούλευαν φοιτητές και εργαζόμενους να κάνουν υπομονή. Σήμερα, 44 χρόνια μετά, οι φοιτητές καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια ολομέτωπη επίθεση στην εκπαίδευση, στα στοιχειώδη δικαιώματα μας και στην ίδια μας τη ζωή. Τότε το φοιτητικό κίνημα είχε απέναντί του μια αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα. Σήμερα μπορεί να μην έχουμε τανκς στους δρόμους αλλά έχουμε κάτι εξίσου δύσκολο και επικίνδυνο να αντιμετωπίσουμε, μια νέα χούντα το ίδιο σκληρή και απάνθρωπη. Την χούντα των μνημονίων που έχουν εξαθλιώσει την ελληνική κοινωνία, της ΕΕ και του Ευρώ που επιβάλλει με πραξικοπηματικό τρόπο την διακυβέρνηση της χώρας από δικά της πειθήνια όργανα, όπως είναι η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, και ένα Κράτος Έκτακτης Ανάγκης που προσπαθεί να επιβάλει τα μνημόνια στην ελληνική κοινωνία με τη βία των ΜΑΤ και τα δικαστήρια. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς, για να έχουμε δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση-υγεία-ασφάλιση, για την επαναφορά όλων των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που μας κατάργησαν, πρέπει να βγούμε όλοι στον αγώνα!

Απέναντι σε όλα αυτά που μας επιφυλάσσουν και στις επιθέσεις που έρχονται, εμείς να συγκροτήσουμε παντού εστίες αντίστασης. Μέσα από τις συνελεύσεις και την αυτοοργάνωση μας να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις, να πραγματοποιήσουμε καταλήψεις στις σχολές μας, αποκλεισμούς δρόμων και δημοσίων κτηρίων, να γνωστοποιήσουμε τα αιτήματα και τις δράσεις μας στην υπόλοιπη κοινωνία και να συνεχίσουμε με κάθε αναγκαία μορφή πάλης σε αυτόν τον αγώνα για την απαλλαγή από τα μνημόνια και όλους τους παλιούς και νέους μνημονιακούς. Μαζί με τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους φτωχούς να εξεγερθούμε ενάντια σε όλους αυτούς που μας ρουφάνε καθημερινά το αίμα.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!

Ø  ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Ø  ΕΞΩ ΑΠΟ Ε.Ε. – ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Ø  ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ

Ø 
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ – ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ