Μετά από (αδικαιολόγητα) πολύ καιρό, την Τρίτη 26/1 και ενόψει της κινητοποίησης την Πέμπτη 28/1, έγιναν προσπάθειες διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων σε δεκάδες συλλόγους φοιτητών πανελλαδικά. Η προσπάθεια αυτή είναι σημαντική και απαραίτητη για να οργανωθεί ένας αγώνας διαρκείας ενάντια στο νέο χουντικό νομοσχέδιο των Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, αλλά και για να ανοίξουν οι σχολές μας, που η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ κρατά κλειστές για να μην συγκεντρωθούν οι φοιτητές ξανά σε μαζικό χώρο και ξεκινήσουν συνελεύσεις και αγώνες.Ωστόσο, για άλλη μια φορά στις συνελεύσεις αυτές φάνηκε η βαθιά κρίση, η εντελώς λανθασμένη και ακατάλληλη πολιτική των δυνάμεων της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ.
Η ΚΝΕ κατέθεσε σε όλες τις σχολές πλαίσιο βασισμένο στη «σύσκεψη των 25 Φοιτητικών Συλλόγων», που πραγματοποίησε με δικούς της αυτόκλητους εκπροσώπους των ΔΣ και με τη θλιβερή συμμετοχή-ακολουθητισμό των ΕΑΑΚ σε αυτή την κίνηση. Στην Αθήνα, δεν πρότεινε καταλήψεις, ούτε την προοπτική ενός αγώνα διαρκείας για να έρθει το φοιτητικό κίνημα σε σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική και το νομοσχέδιο. Αντίθετα, συνέχισε να προωθεί τις «συμβολικές κινήσεις» και επιπλέον μια κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας την Τετάρτη 27/1, κάτι που λειτουργεί ακραία διασπαστικά προς την κινητοποίηση της Πέμπτης, ιδιαίτερα στην τρέχουσα συγκυρία. Σε κάποιους συλλόγους όπου συγκεντρώθηκε ένας αξιόλογος αριθμός φοιτητών(π.χ. Χημικοί Μηχανικοί ΕΜΠ), δεν αναγνώριζε τις διαδικασίες αυτές ως συνελεύσεις επειδή «δεν έχουν απαρτία, ενώ οι σύλλογοι έχουν δομές και καταστατικά», και παράλληλα «έτσι δίνουμε πάτημα στην κυβέρνηση να λέει πως μειοψηφίες κάνουν καταλήψεις». Στη Θεσσαλονίκη, δεν εμφανίστηκε με κείμενο, αλλά με το περίφημο «Δελτίο Τύπου των Φοιτητικών Συλλόγων» (δηλαδή των ΔΣ που ελέγχουν οι ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ-ΠΚΣ) και σχεδόν σε όλες τις σχολές προχώρησε στην δημιουργία κοινού πλαισίου με την ΑΡΑΣ, όπου αποδέχτηκαν για τα μάτια του κόσμου, την συμβολική άλλωστε κατάληψη που πρότεινε η ΑΡΑΣ στην πρυτανεία του ΑΠΘ στις 27/1.
Όλες οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ έδειξαν για άλλη μια φορά τόσο τη βαθιά κρίση τους, που καταλήγει σε πλήρη ανυπαρξία σχεδίου και παράλυση του κινήματος, όσο και πως η όποια «ενότητά» τους είναι μόνο κατ’ όνομα. Η ΑΡΑΣ προωθούσε στις γενικές συνελεύσεις κοινό πλαίσιο με την ΚΝΕ βασισμένο «στη σύσκεψη των 25 ΦΣ» - και φαίνεται ότι προσανατολίζεται σε όλο και μεγαλύτερη συνενόηση μαζί της, στη βάση μιας ανοιχτά ρεφορμιστικής πολιτικής.Η ΑΡΙΣ προωθούσε καταλήψεις στις πρυτανείες των ιδρυμάτων, πιο πολύ για να ακουστεί η λέξη «κατάληψη», χωρίς κανένα άλλο σχέδιο ή ουσιαστική κίνηση (βλ. παρακάτω). Η νΚΑ συνεχίζει να κρατάει μια αλλοπρόσαλη στάση, «και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα», τον ακολουθητισμό πίσω και από τις 2 προαναφερθείσες ομάδες, παρά τον απολίτικο εκφυλισμό τους, τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και το βούλιαγμά τους στην πολιτική υποκατάστασης των πάντων από τα ΔΣ (και μάλιστα «διαδικτυακά»).
Αθήνα
Στους Χημικούς Μηχανικούς ΕΜΠ, συγκεντρώθηκαν 50 φοιτητές. Πραγματοποιήθηκαν τοποθετήσεις από όλες τις δυνάμεις, με εξαίρεση την ΠΑΣΠ (απουσίαζε, δείχνοντας ξανά τον καθεστωτικό της χαρακτήρα). Στη συζήτηση που έγινε, η ΚΝΕ δεν πρότεινε κάτι παραπάνω από «συμβολικές κινήσεις». Παρουσίασε μια άλλη, δική της πραγματικότητα, όπου το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του… πραγματοποιούν διαδηλώσεις (οι μισοσκηνοθετημένες εμφανίσεις στον δρόμο, με κάθε διαδηλωτή στην ορισμένη θέση του), ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο – και μάλιστα όλο και περισσότερο η ηγεσία του ΚΚΕ τα «μασάει» για την αμφισβήτηση των χουντοαπαγορεύσεων στην πράξη. Η ΑΡΙΣ υπεραμύνθηκε των καπελωμάτων των Συλλόγων και της υπερ-γραφειοκρατικής λειτουργία των ΔΣ, όπου έχει επιδοθεί, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται «αυτή η πολιτική πετυχαίνει, αφού… κατεβαίνουν φοιτητές στις διαδηλώσεις, πίσω από το πανό των ΦΣ». ΚΝΕ και BLOCO υποστήριζαν πως δεν υπάρχει η απαρτία και να μην προχωρήσουμε καν σε ψηφοφορία. Τελικά αποτελέσματα:ΕΑΑΚ(2 σχήματα): 36, ΚΝΕ:8, ΣΣΠ:3, BLOCO: 3, Λευκά: 0.
Έτσι, απόφαση πάρθηκε κόντρα στις προσπάθειες ΚΝΕ-BLOCO να σαμποτάρουν την κατάληξη. Ως ΣΣΠ, παρά την άβυσσο που μας χωρίζει με δυνάμεις όπως η ΑΡΙΣ και με τις πρακτικές τους, προωθούμε την πολιτική ενός ενιαίου πλαισίου αγώνα σε κάθε σχολή, πάνω σε συγκεκριμένες, αγωνιστικές βάσεις, που να εκφράζει όλους τους φοιτητές και τις δυνάμεις που θέλουν να παλέψουν. Έτσι τοποθετηθήκαμε ανοιχτά προς τα ΕΑΑΚ, ότι αποσύρουμε το πλαίσιο μας και στηρίζουμε το δικό τους, αν προστεθεί η λειτουργία Επιτροπής Κατάληψης, συγκεκριμένη γενική συνέλευση την επόμενη βδομάδα, κάλεσμα σύγκλισης κοινού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων, ως έμπρακτα στοιχεία μιας δέσμευσης σε μια κοινή προσπάθεια ανάπτυξης του κινήματος. Δεν λάβαμε καμία απάντηση: προφανώς η «ενότητα» και η «αμεσοδημοκρατία» των ΕΑΑΚ διαγράφει πλέον τις αναφορές και στις επιτροπές κατάληψεις και στα πραγματικά συντονιστικά – και προσχωρεί ανοιχτά στην κρυφή γοητεία των ΔΣ, των αυτόκλητων αντιπροσώπων μιας συνέλευσης μέσω του κυρίαρχου σχήματος.
Στους Μηχανολόγους Μηχανικούς ΕΜΠ, δυστυχώς η προσέλευση ήταν πολύ μικρή, με αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθεί συνέλευση. Πολύ άσχημη ήταν η στάση των αριστερών δυνάμεων: δεν έδειξαν καμία διάθεση να δημιουργηθεί μια επιτροπή ή να πραγματοποιηθεί έστω συζήτηση, παρά μόνο να γίνει ΔΣ. Τελικά, έγιναν μερικές τοποθετήσεις σε πολύ χαμηλούς τόνους, ενώ μόνο η ΣΣΠ προσπαθήσε να ζωντανέψει τη διαδικασία. Με τέτοιες τακτικές δεν υπάρχει περίπτωση να ζωντανέψει ο σύλλογος, να ενεργοποιηθούν οι φοιτητές. Καταλήξαμε σε ένα τυπικό ΔΣ, με όσο κόσμο είχε μαζευτεί να κάνει πηγαδάκια, αποκομμένος από τη διαδικασία, μέχρι που έφυγε. Μαζί με άλλα ψηφίσματα που πέρασαν, ήταν και η συμμετοχή σε κινητοποιήσεις την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή (ένα σκόρπισμα χωρίς επίκεντρο, που δείχνει την έλλειψη σχεδίου), ενώ δεν καθορίστηκε ώρα και μέρα για συνέλευση την επόμενη βδομάδα.
Στην ΑΣΟΕΕ, συγκεντρώθηκαν περίπου 100 φοιτητές στο προαύλιο. Έγιναν τοποθετήσεις από ΠΚΣ, Ενωτική Πρωτοβουλία [ΡΑΣ ΕΑΑΚ (ΑΡΑΝ), Resistencia-EAAK (ΑΡΙΣ), ΑΡΕνΑ(ΑΡΕΝ)], Αγων.Κινήσεις, ΣΣΠ και ΟΡΜΑ. Η Συνέλευση δεν κατέληξε πουθενά καθώς τόσο η ΠΚΣ, όσο και Ενωτική Πρωτοβουλία αγνόησαν την πρόταση συγκότησης μιας επιτροπής αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο. Η μεν ΠΚΣ προσχηματικά πρότεινε μια «πρωτοβουλία» που εξαρχής «να συνταχθεί με τους 25 Συλλόγους που έχουν πάρει αγωνιστική απόφαση», δηλαδή με τα ΔΣ που περνάνε το ψήφισμα της ΚΝΕ και τους κατεβάζει σαν σφραγίδα στον δρόμο και στις «συμβολικές» της κινήσεις. Η δε Ενωτική Πρωτοβουλία αρνήθηκε κάθε συζήτηση για τέτοια επιτροπή ή πρωτοβουλία, παίζοντας το γνωστό βιολί ότι αυτό «υποκαθιστά τις διαδικασίες του συλλόγου», έχοντας την ντροπή να τα εκστομεί αυτά σε έναν Σύλλογο που έχει να κάνει κανονικές εκλογές 7 ολόκληρα χρόνια. Άραγε οι συνάδελφοι της Ενωτικής θεωρούν μαζικότερες και πιο δημοκρατικές τις διαδικασίες ενός ΔΣ, που δεν γνωρίζει κανείς πότε και τι αποφασίζει; Ευτυχώς, είχαν την ευθιξία να μην το επικαλεστούν αυτό στην ΑΣΟΕΕ και να μην ζητήσουν από το «ΔΣ» της ΠΑΣΠ να σφραγίσει κάποιο ψήφισμά τους, όπως κάνουν σε άλλες σχολές! Προτίμησαν και οι δύο δυνάμεις να αφήσουν το δυναμικό των 100 φοιτητών να σκορπίσει, φανερώνοντας πόσο «λίγη» είναι η πολιτική τους για να προετοιμάσει τους φοιτητές για την σφοδρή επίθεση που δεχόμαστε.
Στο Μαθηματικό ΕΚΠΑ, συγκεντρώθηκαν γύρω στους 60 φοιτητές, έγιναν τοποθετήσεις, με τις δυνάμεις της ΠΚΣ να μετατρέπουν τη διαδικασία σε ανοιχτό ΔΣ. Πάρθηκαν αποφάσεις με βάση το «Δελτίο τύπου των ΦΣ» για πορεία Τετάρτη και Πέμπτη και πέρασε ψήφισμα της ΠΚΣ για την απαγόρευση συναθροίσεων και συγκεντρώσεων. Στη συνέχεια, μαζί με το σύλλογο του Φυσικού και άλλους φοιτητές που έκαναν προσπάθειες για ΓΣ στη ΦΜΣ, διοργανώθηκε επί τόπου πορεία από τη πύλη του ΕΚΠΑ μέχρι την πύλη της Πολυτεχνειούπολης (από την Παπάγου) με συμμετοχή 100-150 φοιτητών. Τέτοιες πρωτοβουλίες, ως σπάσιμο των απαγορεύσεων και ως τρόπος συσσώρευσης δυνάμεων, ειδικά ενόψει της Πέμτπτης 28/1, είναι σημαντικές – αλλά ακριβώς δείχνουν το μεγάλο πρόβλημα: καμία δύναμη δεν δείχνει διάθεση να τις προτείνει μ’ έναν σταθερό τρόπο, για να γενικευτούν, να αποτελέσουν μια κίνηση του φοιτητικού κινήματος «προς τα έξω», να βάλουν βάσεις για έναν αγώνα διαρκείας.
Προσπάθεια συνελεύσεων έγινε και σε άλλες σχολές των ΕΜΠ και ΕΚΠΑ, αποφάσεις πάρθηκαν και σε Μεταλλειολόγους Μηχανικούς ΕΜΠ, ΣΕΜΦΕ ΕΜΠ, Φυσικό ΕΚΠΑ.
Συνέλευση στην ΑΣΟΕΕ
Θεσσαλονίκη
Στην Πληροφορική ΑΠΘ, συγκεντρώθηκαν 20 φοιτητές. Ξεκίνησε η συνέλευση, με την ΠΚΣ και την ΑΡΣΥΠ (ΑΡΑΣ) να έχουν προσυμφωνημένο κοινό πλαίσιο, το οποίο ήταν το λεγόμενο «Δελτίο τύπου των Φοιτητικών Συλλόγων Αθήνας». ΑΡΑΣ-ΠΚΣ προσπάθησαν να κάνουν μία fast-track συνέλευση, χωρίς πολλές τοποθετήσεις, με λογοκρισία στις ερωτήσεις και τις τοποθετήσεις της ΣΣΠ και κάποιων αναρχικών συναδέλφων. Τους έγινε κριτική για το υποτιθέμενο Δελτίο Τύπου των ΦΣ, ως προς το ποιοι είναι αυτοί οι σύλλογοι, το ότι εφόσον δεν υπήρξε ούτε μία συνέλευση στην Αθήνα την προηγούμενη βδομάδα το κείμενο είναι των αυτόκλητων ηγεμόνων του φκ(ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ-ΠΚΣ), για την στάση τους στις διαδηλώσεις που δεν θέλουν να συνεννοηθούν με κανένα και ασφαλώς για το κείμενό τους, που ήταν απαράδεκτο, καθώς δεν είχε πουθενά αναφορά για δίδακτρα, πανεπιστήμιο της αγοράς, κράτος έκτακτης ανάγκης, χουντοαπαγορεύσεις και παγίωση της καταστολής. Επίσης δεν είπαν κουβέντα για την απαγόρευση των συναθροίσεων μέχρι την 2/2 και κάτι ψέλλισαν μόνο μετά τηντοποθέτηση της ΣΣΠ – αλήθεια, ωραία προετοιμασία για να πάμε αύριο στις απαγορευμένες συγκεντρώσεις! Όσο για το πλαίσιό τους, θα διερευνηθεί… ημέρα για συνέλευση την άλλη βδομάδα, αλλά πεισματικά δεν ήθελαν, παρά τις πιέσεις, να ορίσουν ημέρα. Τελικά αποτελέσματα: κοινό πλαίσιο ΑΡΑΣ-ΚΝΕ (17), ΣΣΠ (2), Λευκό (1).
Στο Ιστορικό ΑΠΘ, συγκεντρώθηκαν γύρω στα 40 άτομα. Ως ΣΣΠ προχωρήσαμε σε συγκρότηση κοινού πλαισίου με το σχήμα Resalto (νΚΑ), και το ελευθεριακό σχήμα. Το σχήμα ΑΝΟΜΙΑ(ΑΡΑΣ) έκανε και εδώ κοινό πλαίσιο με την ΠΚΣ (μέσα στη συνέλευση η ΑΡΑΣ κάλεσε«όλους τους αριστερούς της σχολής» να μπουν στην πρόταση που κατέβασε, αντί πλαισίου, ένα κείμενο που είχε κατεβάσει πριν λίγο καιρό η ΚΝΕ σε ΔΣ). Το σχήμα ΑΣΥΝΕΧΕΙΑ (ΑΡΙΣ) κατέβηκε μόνο του. Ως ΣΣΠ, προτείναμε α) δημιουργία συντονιστικής επιτροπής, β) κατάληψη σχολής, γ) συντονιστικό γενικών συνελεύσεων στις εστίες 27/1, δ) συγκέντρωση στο παιδαγωγικό ΑΠΘ την ίδια μέρα ενάντια στην εμφάνιση των νεολαίων της Χ.Α. στην Πάντειο, ε) συμμετοχή στην πορεία 28/1 και στ) επόμενη συνέλευση. Τελικοί ψήφοι: Σύνολο 39, κοινό πλαίσιο ΑΡΑΣ-ΚΝΕ (19), ΣΣΠ-Resalto-Ελευθ. σχήμα (12), ΑΡΙΣ (8).
Στους Χωροτάκτες του ΑΠΘ, δεν μαζεύτηκε κόσμος,οπότε έγινε απλά συζήτηση.
Στις Πολιτικές Επιστήμες ΑΠΘ, μαζεύτηκαν περίπου 30 άτομα, αλλά δεν έγινε συνέλευση λόγω υψηλής απαρτίας. Από δυνάμεις συμμετείχαν το σχήμα ΣΑΡΠ ΕΑΑΚ, ένα αυτόνομο σχήμα, ένα ελευθεριακό και η ΠΚΣ. Ως ΣΣΠ, προτείναμε στο σώμα των φοιτητών να συγκροτήσουμε μία επιτροπή αγώνα φοιτητών και προχωρήσουμε σε κατάληψη της σχολής στις 27/1, συντονιστικό την ίδια μέρα στις 17:00 στις εστίες και διαδήλωση στις 28/1. Το σχήμα ΣΑΡΠ ΕΑΑΚ (νΚΑ), διαφωνούσε με την κατάληψη της σχολής, λέγοντας ότι «δεν έχουμε τους συσχετισμούς κ.ά.», αλλά αντιπρότεινε να στηριχθεί η απόφαση για την κατάληψη της πρυτανείας. Αυτό το αλαλούμ τους το κάλυψαν με προτάσεις για δράσεις χωρίς επίκεντρο, εντελώς αποπροσανατολιστικές στη δεδομένη στιγμή.
Μόνο μέσα από ένα αγώνα διαρκείας, με συνελεύσεις, καταλήψεις στις σχολές και διαδηλώσεις, με τη συγκρότηση πραγματικών, ενωτικών και δημοκρατικών συντονιστικών των γενικών συνελεύσεων, θα καταφέρουμε να αναπτύξουμε τον αγώνα μας, να βάλουμε φρένο στον/σ Κεραμέως και στο μπαράζ χουντό-απαγορεύσεων της ΝΔ.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι σε μια πρώτη προσπάθεια γενικών συνελεύσεων στις σχολές συγκεντρώθηκε ένας αριθμός φοιτητών για να συζητήσει και να αποφασίσει δράσεις παρά τη δύσκολη κατάσταση με τις κλειστές σχολές, την πανδημία και κυρίως τις χουντικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Είναι πραγματικά αξιολύπητο, σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, κάποιες δυνάμεις να «ελέγχουν» αν υπάρχει μια τυπική απαρτία – και όχι πως όταν συγκεντρώνεται μια κρίσιμη μάζα αυτή είναι πιο πάνω από οποιοδήποτε ΔΣ, που άλλωστε στην τρέχουσα συγκυρία εκφράζουν εκλογικούς συσχετισμούς προ διετίας(φοιτητικές εκλογές 2019) και διεξάγεται κυρίως ηλεκτρονικά. Σε σχολές που υπήρχε μικρή συμμετοχή, η ΣΣΠ ήταν η μόνη που έθεσε επί τάπητος τη δημιουργία επιτροπών αγώνα, ώστε τις επόμενες εβδομάδες να μαζικοποιηθούν οι συνελεύσεις, οι διαδηλώσεις και οι αγώνες.
Οι καταλήψεις σχολών ή πρυτανειών, για να αποτελούν κέντρα, να συσπειρώσουν φοιτητές και να μαζικοποιήσουν τον αγώνα, χρειάζεται να ενισχυθεί η αυτοοργάνωση και να μπαίνει συγκεκριμένα ένα σχέδιο κλιμάκωσης. Να δημιουργούνται επιτροπές κατάληψης, οι οποίες θα οργανώνουν τη ζωή της κατάληψης, με συζητήσεις – εκδηλώσεις και άλλες πρωτοβουλίες. Αυτές είναι οι καλύτερες παραδόσεις του φοιτητικού και εργατικού κινήματος, παγκόσμια, αλλά και στη χώρα μας (φοιτητικά κινήματα 1979-1980, 1990-1991, 2006-2007 κ.α.).Την ανοιχτά χειρότερη θέση έχει πάρει η ΑΡΙΣ, που ακόμα κι όταν προτείνει καταλήψεις, παρουσιάζει τις συντονιστικές επιτροπές κατάληψης ως όργανα γραφειοκρατίας, γι΄ αυτό ποτέ, ούτε και τώρα τις προτείνει: στο όνομα του «συλλόγου», το σχήμα / η δύναμη που υπερψηφίστηκε το πλαίσιό του, οργανώνει αυθαίρετα και ελέγχει τα πάντα, πάντα δήθεν «αντι-γραφειοκρατικά». Τέτοιες πρακτικές και αντιλήψεις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αδυναμία ενεργοποίησης και συσπείρωσης των ίδιων των φοιτητών, στη δυσκολία να αναπτυχθεί η διάθεση για αγώνα και μετά στο πρόσχημα ότι «νικήσαμε» ή «θα τους σαρώσουμε». Η γύμνια αυτών των πρακτικών, αυτής της πλήρους απουσίας αγωνιστικού σχεδίου, μπροστά στις μεγάλες απαιτήσεις της περιόδου, όπου καλούμαστε να αγωνιστούμε κάτω από τις χουντοαπαγαροεύσεις των διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων, δεν μπορεί να κρυφτεί πια.
Η ΣΣΠ συνεχίζει την προσπάθειά της προκειμένου να υπερβεί το φοιτητικό κίνημα αυτές τις «πρακτικές». Για να οργανώνονται οι αγώνες από τους ίδιους τους φοιτητές, δηλαδή με αυτοοργάνωση, μέσα από γενικές συνελεύσεις, επιτροπές και συντονιστικά, και όχι από κάποιους «αυτόκλητους σωτήρες», υπερ-γραφειοκρατικά και υπο-καταστασιακά. Για να επιβληθεί πολιτικά η ενότητα όλων των φοιτητών και των δυνάμεων που θέλουν πραγματικά να παλέψουν. Μόνο έτσι μπορούν να αναπτυχθούν και να μαζικοποιηθούν οι αγώνες και να μετατραπούν σε μια έκρηξη της νεολαίας, που θα στείλει το νομοσχέδιο και τις χουντικές απαγορεύσεις της κυβέρνησης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.