Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΑΠΘ:Απάντηση της ΣΣΠ στην καταγγελία της ΑΡΣΥΠ ΕΑΑΚ

Η εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ, από τις 13/1 κατέβασε προς δημόσια διαβούλευση ένα νομοσχέδιο - οδοστρωτήρα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το οποίο έρχεται να βάλει τα θεμέλια για το Πανεπιστήμιο Α.Ε. (δίδακτρα, ταξικός αποκλεισμός και φοιτητικά δάνεια), καθώς επίσης και όλα τα απαραίτητα μέτρα για την διασφάλισή αυτής της νέας «κανονικότητας», μέσω της πανεπιστημιακής αστυνομίας, των συστημάτων παρακολούθησης, νέων πειθαρχικών πλαισίων, διαγραφών, ορίων φοίτησης και μια σειρά από χουντικής έμπνευσης ποινικές διώξεις φοιτητών και αγωνιστών.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, οι φοιτητές αρχίζουν πανελλαδικά να σπάνε στην πράξη τις χουντικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας και διαδηλώσεων (όπως στις κινητοποιήσεις στις 14-21/1), οργανώνοντας την αντίσταση και τον αγώνα τους. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το πλαίσιο, το σχήμα ΑΡΣΥΠ ΕΑΑΚ (ΑΡΑΣ), αντί να ασχολείται με το πώς ο σύλλογος μπορεί να οργανώσει τον αγώνα του ενάντια στην τεράστια επίθεση της κυβέρνησης, προτίμησε να ξεκινήσει μία διασπαστική διένεξη εντός του συλλόγου, καταγγέλλοντάς μας. Οι συνάδελφοι από την ΑΡΣΥΠ φτιάχνουν εδώ και μήνες έναν μύθο για την κακή ΣΣΠ, λασπολογώντας και λέγοντας ψέματα ότι η ΣΣΠ παρακωλύει διαδικασίες του Συλλόγου. Ας πούμε λοιπόν όλη την αλήθεια και όχι την μισή, που βολεύει την ΑΡΣΥΠ, και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Η ΣΣΠ είναι μια δύναμη που πάντα θέτει ως προτεραιότητα τον διάλογο και την λήψη αποφάσεων μέσω των συνελεύσεων - των δομών αυτοοργάνωσης- των φοιτητικών συλλόγων. Πάνω σε αυτήν την βάση, αποδεχτήκαμε, καταθέσαμε και υπερψηφίσαμε την πρόταση της ΑΡΣΥΠ για τον ορισμό Γενικής Συνέλευσης την Τρίτη 26/1, αφού ήταν άλλωστε και κομμάτι του δικού μας σχεδιασμού. Κατόπιν η ΑΡΣΥΠ απαίτησε να κατέβει ψήφισμα των «Φοιτητικών Συλλόγων», που καταδίκαζε την καταστολή στις φοιτητικές διαδηλώσεις στις 21/1. Η απάντηση μας, που απέχει έτη φωτός από τις συκοφαντίες της ΑΡΣΥΠ, ήταν ότι «εφόσον έχει οριστεί Γενική Συνέλευση του Συλλόγου και εφόσον δεν συντρέχουν λόγοι ανωτέρας βίας, το ψήφισμα μπορεί και κυρίως πρέπει να κατέβει προς ψήφιση στην Συνέλευση».

Προφανώς εδώ αναδεικνύονται πολύ βασικές διαφορές μας με την ΑΡΣΥΠ - ΑΡΑΣ. Πρώτον για εμάς η τήρηση των διαδικασιών και των καταστατικών των συλλόγων – και άρα της υπεροχής των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης έναντι των ΔΣ - είναι απαραίτητος όρος για την υπεράσπιση της εσωτερικής δημοκρατίας και του ανοιχτού διαλόγου. Δεύτερον τα αντανακλαστικά του φοιτητικού κινήματος δεν αναδεικνύονταν από καθημερινές τηλεσυνεδριάσεις των ΔΣ, αλλά δημιουργούνται και εξελίσσονται μέσα από την πολιτική τριβή, τον διάλογο και την δράση, τις εμπειρίες του φοιτητικού κινήματος. Αυτό οι συνάδελφοι της ΑΡΣΥΠ (ΑΡΑΣ) δεν φαίνεται να το συμμερίζονται, αν κρίνουμε από την πρακτική της συγκεκριμένης δύναμης σε άλλους συλλόγους ή από το γεγονός ότι οι καταγγελίες της ΑΡΣΥΠ απευθύνονται μόνο στην ΣΣΠ και ποτέ στην ΚΝΕ. Άλλωστε είναι γεγονός ότι παρότι στα λόγια όλες αυτές οι δυνάμεις αντιτίθενται στην εφαρμογή των τηλε-διαδικασιών της Κεραμέως, τα συνεχόμενα τηλέ- ΔΣ είναι τακτική και των δύο δυνάμεων - και δυστυχώς όχι μόνο. 

Όσον αφορά τους έμμεσους ισχυρισμούς για την «εναντίωση» μας στο περιεχόμενο του ψηφίσματος: πρώτον αν μια δύναμη υπερασπίζεται οποιονδήποτε αγωνιστή δέχεται την κρατική καταστολή – αυτή είναι η ΣΣΠ. Δεύτερον διαφωνούμε με την λογική του στεφανώματος των ψηφισμάτων με τον τίτλο «φοιτητικοί σύλλογοι», που με έναν μαγικό τρόπο καθιστά αυτόματα υποχρεωτική την ψήφιση τους, στο όνομα της «δήθεν ενότητας». Η λέξη «δήθεν» δεν χρησιμοποιείται για να λοιδορήσει την ενότητα αυτή καθαυτή. Ωστόσο είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να κατεβαίνουν με τον ίδιο ακριβώς τίτλο (βλ. «Δελτίο τύπου Φοιτητικών Συλλόγων») πολλά ψηφίσματα από διαφορετικές δυνάμεις (ΑΡΑΣ, ΚΝΕ, ΑΡΙΣ) για το ίδιο ζήτημα, τα οποία φυσικά είναι διαφορετικού πολιτικού περιεχομένου και σχεδόν ουδέποτε προκύπτουν από υπαρκτά συντονιστικά συλλόγων. Ποιοι είναι τελικά οι «Φοιτητικοί Σύλλογοι»; Μήπως είναι απλά ο μαγικός τρόπος που εφηύραν οι εν λόγω πολιτικές δυνάμεις για να βαφτίσουν τα ψηφίσματα των εκάστοτε πολιτικών γραφείων και να αναγκάζουν τους «μη ενωτικούς» να τα ψηφίζουν;

Ας ξεκαθαρίσουμε ότι είμαστε αναφανδόν υπερ της ενότητας του φοιτητικού κινήματος και στο εσωτερικό του και όσον αφορά την σύνδεση του με το εργατικό κίνημα. Ωστόσο πιστεύουμε ότι η ενότητα έχει και κάποιες βασικές προϋποθέσεις, εκτός των πολιτικών αιτημάτων. Μια από αυτές είναι ο σεβασμός στον πλουραλισμό και την διαφορετική πολιτική έκφραση. Αυτό τείνουν να το «ξεχνάνε» όλες οι πολιτικές δυνάμεις που εξακολουθούν να εξυμνούν τα γραφειοκρατικά εκτρώματα του μονοκομματικού σταλινισμού.  

 Δεν μπορούμε να μην θίξουμε το γεγονός ότι οι ίδιες δυνάμεις, που καταθέτουν διαρκώς ενωτικά ψηφίσματα, σκίζουν πανό φοιτητικών συλλόγων και φέρνουν την φυσική βία στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος. Είναι οι ίδιες ενωτικές δυνάμεις, που παρότι ανεξάρτητες από πολιτικά κόμματα, όπως οι ίδιοι διαλαλούν, διατηρούν 2 ή 3 ξεχωριστά σχήματα ΕΑΑΚ σε κάθε σχολή. Αλλά κυρίως είναι αυτές οι δυνάμεις, που λόγω της πολιτικής τους ανάλυσης, αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εκπαίδευση (δίδακτρα, ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση) και η νεολαία συνολικά και κατ’ επέκταση να χαράξουν ένα σχέδιο, αντάξιο των περιστάσεων, για το φοιτητικό κίνημα.    

Ως ΣΣΠ παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ανασυγκρότηση και την πολιτική ανασύνθεση του φοιτητικού κινήματος, που είναι απαραίτητοι όροι για να κερδίσουμε την μάχη απέναντι στην βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ. Πάντα βάζουμε πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα των φοιτητών και των εργαζομένων, το κίνημα και τις συλλογικές διαδικασίες των οργάνων μας. Όσο παρεμβαίνουμε στον Σύλλογο και συμμετέχουμε στο ΔΣ, δεν θα αφήσουμε κανέναν να καταστρατηγεί τις διαδικασίες του! Το κίνημα δεν χρειάζεται αυτόκλητους ηγέτες και αργά ή γρήγορα πρέπει και θα γυρίσει την πλάτη σε όλους αυτούς που δρουν στην βάση των μικροπολιτικών τους συμφερόντων. Η λήψη των αποφάσεων πρέπει να βρίσκεται στα χέρια όλων των φοιτητών μέσω των συνελεύσεων και οι αγώνες να οργανώνονται μέσω των συντονιστικών επιτροπών – τμήματος, σχολής, πόλης, επικράτειας - αυτοοργανωμένα , ανοιχτά και δημοκρατικά!