Τη Δευτέρα 6/9 o κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε πως η ΟΠΠΙ (Παν. Αστυνομία) «μπαίνει στον πάγο» μέχρι τουλάχιστον το εαρινό εξάμηνο του 2021-22, καθώς δεν έχει εκπαιδευτεί ακόμα και επειδή υπάρχουν προσφυγές στο ΣτΕ. Είναι μια σημαντική υποχώρηση της κυβέρνησης, σε μια βασική πτυχή του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Ο πραγματικός λόγος είναι πως έχει ήδη φθαρεί σημαντικά, η κρίση της (όπως και συνολικά του πολιτικού σκηνικού) οξύνεται, όπως αποκάλυψε και ο πρόσφατος ανασχηματισμός.
Η κυβέρνηση έχει ήδη πολλά ανοιχτά μέτωπα, στην παιδεία (πέταγμα 40.000 νέων από τα ΑΕΙ, «αξιολογήσεις» εκπαιδευτικών και «αυτονομία» σχολείων, κανένα ουσιαστικό μέτρο για ασφαλές άνοιγμα με την πανδημία να φουντώνει επικίνδυνα κ.ά.), όσο και γενικότερα (πυρκαγιές, αντεργατικοί και αντιασφαλιστικοί νόμοι, ιδιωτικοποίηση Υγείας κ.ά.). Απέφυγε να ανοίξει ένα ακόμα, όπου θα ξεσηκωνόταν θύελλα αντιδράσεων.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: αυτή η υποχώρηση είναι μια σημαντική νίκη για το φοιτητικό κίνημα, για κάθε φοιτητή και μαθητή που πάλεψε, αποτελεί μια δικαίωση των αγώνων μας. Ωστόσο, πρέπει να χτυπήσουμε και ένα καμπανάκι: Ο κίνδυνος παραμένει, όσο αυτή η κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία, όσο η χρεοκοπία και παρακμή του ελληνικού καπιταλισμού οπλίζει τη λύσσα της να πάει μέχρι το τέλος τις ακραίες νεοφιλελεύθερες επιθέσεις της. Έχουν ψηφίσει άλλωστε τόσα μέτρα που μπορούν να επιχειρήσουν να προωθήσουν στην πράξη (σύνδεση αξιολόγησης-χρηματοδότησης, διαγραφές, πειθαρχικά κ.ά.). Την ίδια την ΟΠΠΙ, άλλωστε, θα περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να επιχειρήσουν να την βάλουν σε λειτουργία, ίσως και νωρίτερα απ’ ό,τι φανταζόμαστε ή διακήρυξε η κυβέρνηση: είτε αν κάποια στιγμή το επιτρέψουν οι συσχετισμοί είτε ως μια καιροσκοπική αλλά επικίνδυνη «φυγή προς τα μπρος» όσο θα χάνει έδαφος. Άλλωστε, η βαθιά αντιδημοκρατική αναδίπλωση, η αστυνομοκρατία, η διαρκής ενίσχυση ενός όλο και πιο ζοφερού Κράτους Έκτακτης Ανάγκης δεν είναι μια συγκυριακή «εκτροπή», αλλά στρατηγική επιλογή του ελληνικού καπιταλισμού για να χτυπήσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Κόντρα σε όποια αποπροσανατολιστική φωνή (συνήθως από αυτόκλητους «εκπροσώπους») πως «τσακίσαμε το νόμο», «ξεμπερδέψαμε με την κυβέρνηση», που το μόνο που καταφέρνουν είναι να σπέρνουν εφησυχασμό και σύγχυση στη νεολαία, καλούμε κάθε φοιτητή και νέο σε αγώνα διαρκείας. Μόνο μια βαθιά ανασυγκρότηση και ανασύνθεση του φοιτητικού κινήματος είναι πραγματικό εχέγγυο για να ολοκληρώσουμε αυτή τη νίκη, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανατροπή της κυβέρνησης των α(χ)ρίστων.