Οι μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό χουντικό τερατούργημα των Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη πραγματοποιήθηκαν για 5η συνεχόμενη εβδομάδα. Πανελλαδικά, χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικοί βγήκαν στους δρόμους για να αντισταθούν απέναντι στα βάρβαρα μέτρα που φέρνει ο νέος αντιεκπαιδευτικός χουντο-νόμος, που μετατρέπει τα πανεπιστήμιά μας σε εταιρίες-φυλακές. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν ελαφρώς μειωμένη σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες, αλλά και πάλι κρατήθηκε σε σημαντικά για την περίοδο επίπεδα. Τα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη έκαναν και πάλι «αισθητή την παρουσία» τους, καθώς σε όλη την διάρκεια των διαδηλώσεων είχαν περικυκλώσει ασφυκτικά τις πορείες. Η απάντηση της κυβέρνησης δεν ήταν τίποτε άλλο πέρα από την βίαιη καταστολή, τα δακρυγόνα και το άγριο ανθρωποκυνηγητό προς τους διαδηλωτές. Το αποτέλεσμα της επίθεσης από τις συμμορίες των ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ ήταν αρκετοί φοιτητές τραυματίες, δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, μετά από αυτό το μπαράζ κατασταλτικών επιθέσεων προς την νεολαία, προχώρησε το βράδυ της Πέμπτης 11/2 στην ψήφιση του νέου αντιεκπαιδευτικού νόμου των Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη. Οι διατάξεις του νόμου επιχειρούν να φέρουν ένα θανάσιμο πλήγμα στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Αποσκοπούν στο να ξεμπερδέψουν μια και καλή με την χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να επιβάλλουν βίαια την πλήρη ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίησή της. Πιο συγκεκριμένα, ο νέος νόμος φέρνει χουντικά μέτρα για τα πανεπιστήμια (πανεπιστημιακή αστυνομία, κάμερες, πειθαρχικές διώξεις κ.ά.), ελάχιστη βάση εισαγωγής και μείωση εισακτέων, όρια φοίτησης και διαγραφές φοιτητών. Όλα αυτά αποτελούν την απαραίτητη βάση για να προχωρήσει η κυβέρνηση στην επιβολή διδάκτρων, στην διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού στην παγίωση των χουντικής έμπνευσης απαγορεύσεων και ασφαλώς στην όξυνση του ταξικού αποκλεισμού στην εκπαίδευση όλων των μαθητών-φοιτητών που προέρχονται από εργατικές και φτωχές οικογένειες. Παράλληλα, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Κεραμέως έχει ήδη στο συρτάρι ένα νέο νόμο πλαίσιο για την διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού, των φοιτητικών συλλόγων και την δραματική συρρίκνωση του εκπαιδευτικού χάρτη πανελλαδικά (κλεισίματα τμημάτων, σχολών, ιδρυμάτων).
Την στιγμή, λοιπόν, που τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των φοιτητών και των μαθητών πλήττονται ανελέητα από τον νέο νόμο, ταυτόχρονα και οι εργαζόμενοι-φτωχοί στενάζουν από τις τρομακτικές επιπτώσεις της κρίσης και την βάρβαρη νεοφιλελεύθερη επίθεση των κανίβαλων της ΝΔ. Η κυβέρνηση των α(χ)ρήστων έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανίκανη, αλλά και ιδιαίτερα επικίνδυνη στην αντιμετώπιση της νέα όξυνσης της οικονομικής κρίσης, και στην διαχείριση της πανδημίας. Όλη η πολιτική διαχείριση έχει στεφθεί με απόλυτη αποτυχία και το ένα φιάσκο-σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο: το μακρόσυρτο «ακορντεόν- lockdown», το εμβολιαστικό πρόγραμμα χωρίς εμβόλια(!), οι «ανεμελιές» του Μητσοτάκη σε Πάρνηθα-Ικαρία, τα επιδόματα εξαθλίωσης στους εργαζόμενους σε σύγκριση με τα εκατομμύρια προς ημέτερους/καναλάρχες/αστυνομία και το μαύρο κράτος έκτακτης ανάγκης με την ωμή βία και τις πλήρως αποχαλινωμένες συμμορίες των ΜΑΤ έχουν οξύνει την αγανάκτηση της κοινωνίας προς την ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ. Παράλληλα, η επίθεση στα εργασιακά παίρνει διαστάσεις βιβλικής καταστροφής. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 25%, η τηλε-εργασία μονιμοποιείται και εξαπλώνεται, η επίθεση στα συνδικαλιστικά-εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων έχει οξυνθεί δραματικά, ενώ έχει ήδη δρομολογηθεί ένα επόμενο καθοριστικό χτύπημα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων (βλ. δηλώσεις Κ. Χατζιδάκη για νέο εργατοκτόνο ν/σ).
Μπροστά, λοιπόν, σε αυτή την βάρβαρη επίθεση προς την νεολαία, αλλά και συνολικότερα στα δικαιώματα και της ελευθερίες ολόκληρης της κοινωνίας, εδώ και ένα μήνα, οι φοιτητές απάντησαν με εβδομαδιαίες μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις, που είναι σίγουρα οι πιο σημαντικές μετά το 2011. Παρά τα κλειστά πανεπιστήμια, το lockdown, την εξεταστική, την παντελή έλλειψη οργάνων αυτοοργάνωσης και την σημαντική κρίση και υποχώρηση του φκ, χιλιάδες φοιτητές και μαθητές έσπασαν πανελλαδικά τις χουντικές απαγορεύσεις, απονομιμοποιώντας παράλληλα τα εγκληματικά μέτρα και τον φόβο, δίνοντας ένα πρώτο ηχηρό χαστούκι στην κυβέρνηση. Οι φετινές κινητοποιήσεις, δεν ήταν ακριβώς αποτέλεσμα κάποιου σχεδιασμού, αλλά αντιθέτως πρόκειται για ένα σημαντικό φούσκωμα του νεολαιίστικου κινήματος, λόγω της συσσωρευμένης αγανάκτησης από το λοκντάουν, την τηλεκπαίδευση, τον εγκλεισμό, τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια και την κοινωνική απομόνωση. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις δεν οργανώθηκαν κατά κύριο λόγο, μέσα από τα όργανα του φοιτητικού κινήματος και των συλλόγων, καθώς οι συνελεύσεις ήταν λίγες και αρκετά χαμηλές σε συμμετοχή, αντιστρόφως ανάλογα με την μεγάλη μαζικότητα των κινητοποιήσεων. Φαίνεται πως επικράτησε κυρίως το στοιχείο της αυθόρμητης κινητοποίησης της νεολαίας.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως οι κινητοποιήσεις αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές, ειδικά αν υπολογίσουμε την τεράστια κρίση του φκ, την διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στους συλλόγους, την απουσία συντονιστικών, καταλήψεων και το γεγονός ότι δεν κατάφεραν οι σχολές να γίνουν κέντρα αγώνα. Μέχρι τις αρχές Γενάρη οι γραφειοκράτες των ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ παρέμειναν πλήρως αδρανείς, δεν έκαναν καμία κίνηση για να ενεργοποιήσουν τους συλλόγους, δεν έβαζαν δια ζώσης συνελεύσεις και επιδίδονταν σε ένα συνεχόμενο γαϊτανάκι διαδικτυακών διαδικασιών και τήλε-ΔΣ! Άρχισαν να συμμετέχουν σε δια ζώσης διαδικασίες και συνελεύσεις, μόνο μετά τις 21/1, όπου και προχώρησαν στην μεταξύ τους συνεννόηση,– σε μία από τα πάνω διαδικασία – το λεγόμενο «Δελτίο Τύπου των ΦΣ». Μέσα στις συνελεύσεις, λόγω αυτών των δυνάμεων κυρίως, δεν επικράτησε μία λογική στο φοιτητικό κίνημα ότι παλεύουμε για να νικήσουμε ή έστω να αναπτυχθεί μία τέτοια διάθεση, καθώς επέμεναν να εμφανίζουν αυτά τα υπερφίαλα συνθήματα του τύπου: «το φοιτητικό κίνημα θα σαρώσει το νομοσχέδιο, τα μέτρα δεν θα περάσουν κ.ά.», προκειμένου να καλύψουν την παντελή έλλειψη σχεδίου τους. Τέλος, στις αναλύσεις τους δεν υπήρχε λέξη για την νέα όξυνση της κρίσης, ούτε ασφαλώς για την γενικευμένη επιβολή των χουντο-απαγορεύσεων στο σύνολο της κοινωνίας.
Οι δυνάμεις των «Δελτίων Τύπου των Φοιτητικών Συλλόγων» (ΠΚΣ και ΕΑΑΚ κυρίως), λόγω της εντελώς ακατάλληλης και αδιέξοδης πολιτικής τους, που είναι εκτός τόπου και χρόνου, δεν μπορούσαν να ενισχύσουν περεταίρω τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, ούτε να συμβάλλουν καθοριστικά για να εξελιχθούν αυτές σε ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα, ένα κύμα καταλήψεων μέσα στις σχολές, ενόψει του νομοσχεδίου. Δεν προσπαθούσαν να οργανώσουν τις συνελεύσεις, ενώ αρκετές τις σαμπόταραν μάλιστα, κυρίως η ΠΚΣ! Σε όσες, τελικά, πραγματοποιήθηκαν, δεν έβαζαν, πεισματικά, καταλήψεις στις σχολές, για να μετατραπούν σε κέντρα αγώνα, δικαιολογώντας την αισχρή στάση τους με φράσεις του τύπου «οι φοιτητές δεν έρχονται στις συνελεύσεις – καταλήψεις, γιατί τους ενδιαφέρουν μόνο οι διαδηλώσεις».
Ο μόνος τους ρόλος πανελλαδικά, ήταν κατά κύριο λόγο να αποφασίζουν (μεταξύ τους και σε κλειστές «διαδικασίες») διάφορες «συμβολικές ενέργειες» και να καλούν μία διαδήλωση για κάθε εβδομάδα. Μέσα σε αυτό το σαθρό και ανίερο κομπρεμί, στο οποίο καλούσαν και όλους τους φοιτητές να συρθούν από πίσω, από την μία εμφανίζονταν «συσπειρωμένοι» και από την άλλη ανταγωνίζονταν μεταξύ τους ακόμη και με φυσική βία για την σειρά των πανό ή για την «σύγκρουση» με τα ΜΑΤ, που πρόκειται απλά και μόνο σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Έκαναν τα πάντα για να μην υιοθετήσει το φοιτητικό κίνημα τις απαραίτητες δομές (συντονιστικές επιτροπές, ανοιχτά συντονιστικά Γ. Συνελεύσεων, προετοιμασμένες και ανακοινωμένες ΓΣ κ.ά.) για να μπορέσει να οργανωθεί κατάλληλα, να επαναφέρει τις πιο μαχητικές παραδόσεις του και να αποκτήσει σκελετό, σχέδιο πάλης και ουσιαστικά να κλιμακωθεί ο αγώνας, με το να εμπλακούν και οι φοιτητές που δεν είναι μέλη της μία ή της δείνα φοιτητικής παράταξης. Εντελώς γραφειοκρατικά, οι αυτόκλητοι «ηγέτες» των φοιτητών αποφάσιζαν ή ακύρωναν μόνοι τους την μία ή την άλλη κινητοποίηση, την τελευταία στιγμή, χωρίς να σέβονται τις αποφάσεις των φοιτητών-συλλόγων και ασφαλώς χωρίς να απολογούνται σε κανένα για τις αυθαιρεσίες τους. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα δεν έχουν προχωρήσει σε ένα απολογισμό των κινητοποιήσεων και ασφαλώς ούτε σκέψη για μία αυτοκριτική μέσα στους συλλόγους.
Ως ΣΣΠ, από τις αρχές Γενάρη δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα ενάντια στο καταστροφικό αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο της ΝΔ. Προσπαθήσαμε πανελλαδικά να οργανώσουμε τις αντιστάσεις των φοιτητών, εντός και εκτός πανεπιστημίων, παίρνοντας σημαντικές πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις και για την επανενεργοποίηση των συλλόγων, απέναντι στο νομοσχέδιο – οδοστρωτήρα. Καθοριστική ήταν και η συμβολή μας στον σχεδιασμό των φοιτητικών διαδηλώσεων, ήδη από τις 14/1. Παράλληλα μέσα στις σχολές προσπαθήσαμε μαζί με τις κινητοποιήσεις να προτείνουμε και να οργανώσουμε Γενικές Συνελεύσεις, αλλά και την προετοιμασία του φοιτητικού κινήματος για ένα μαχητικό άνοιγμα των σχολών με καταλήψεις, με σκοπό να ξαναζωντανέψουμε τις δομές αυτοοργάνωσης των συλλόγων και να δημιουργήσουμε κέντρα αγώνα, που θα συμβάλουν στην ανασυγκρότηση, την ανασύνθεση και τον πολιτικό εξοπλισμό του φκ για να αντιμετωπίσουμε την ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση.
Με την ψήφιση του νόμου, κλείνει μια πρώτη φάση κινητοποιήσεων, αλλά όχι ο αγώνας! Είναι δεδομένο πως μπροστά μας θα εμφανιστούν και άλλες ανατάσεις του φοιτητικού κινήματος στο επόμενο διάστημα, καθώς τα νέα χουντικά μέτρα της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά και να «χωνευτούν». Οι φοιτητές και η νεολαία δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτήν την νέα βάρβαρη «κανονικότητα», που μας προετοιμάζουν νεοφιλελεύθεροι και ελίτ. Το φοιτητικό κίνημα θα συνεχίσει να παλεύει ενάντια στην εφαρμογή του νέου χουντικής έμπνευσης νόμου, αλλά και ενάντια στα βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μέτρα που διαλύουν κοινωνικές κατακτήσεις και ελευθερίες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν θα ξεμπερδέψουν από τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων και όσο η επίθεση εντείνεται από την πλευρά τους, τόσο μία επόμενη φάση κοινωνικών εκρήξεων και ανόδου του εργατικού-νεολαιίστικου κινήματος είναι αναπόφευκτη.
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΟΥΝΤΟ-ΝΟΜΟΥ!
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να συνεχίσει πάση θυσία τις εβδομαδιαίες κινητοποιήσεις και ταυτόχρονα να ανοίξει μαχητικά τις σχολές για να γίνουν ουσιαστικά κέντρα αγώνα και χώροι πολιτικοποίησης για το φκ. Να εξοπλιστούμε με αποφασιστικότητα, υπομονή και επιμονή για να προετοιμαστούμε κατάλληλα για τις επόμενες απότομες καμπές του αγώνα. Να επαναφέρουμε τις καλύτερες παραδόσεις του φκ για την προετοιμασία ενός ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας, που θα έχει ως στόχο να ανατρέψει το νέο χουντικό νόμο για τα πανεπιστήμια, αλλά και να διώξει και την ίδια την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μέσα από επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις, συντονιστικά Συνελεύσεων, καταλήψεις στις σχολές, πολιτικές εκδηλώσεις και εξωστρεφείς δράσεις για να ενισχύσουμε τη συμμαχία μας με τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους, τους άνεργους και όλα τα υπόλοιπα πληττόμενα στρώματα. Αυτό πλέον είναι βαρύνουσας σημασίας, καθώς πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, οι φοιτητές μπορούν να εμπνεύσουν ξανά το σύνολο της κοινωνίας και να αποτελέσουν κύριο εκφραστή για μία μαζική αμφισβήτηση και αναμέτρηση με την κυβέρνηση της ΝΔ και την εγκληματική πολιτική της. Mόνο μέσα από ένα μαχητικό, μαζικό αγώνα διαρκείας μπορούμε να ανατρέψουμε το νόμο-οδοστρωτήρα για τα πανεπιστήμια και να υπερασπιστούμε την δημόσια δωρεάν παιδεία!